علی بن محمد سمری: تفاوت میان نسخه‌ها
←زندگی‌نامه
جز (←پیوند به بیرون) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
'''علی بن محمد سَمَری''' یا '''سَمُری''' (متوفای [[سال ۳۲۹ هجری قمری| ۳۲۹ق]]) چهارمین نائب از [[نواب اربعه]] [[امام زمان(عج)]] که پس از [[حسین بن روح نوبختی]]، سه سال (۳۲۶ - ۳۲۹ق) عهده‌دار مقام [[نیابت خاصه|نیابت]] بود. وی در زمان نیابت، رابط میان حضرت مهدی و شیعیان بود و مردم، [[وجوه شرعی]] را در اختیار او می‌گذاردند. او را از [[اصحاب امام عسکری(ع)]] هم شمرده‌اند که مکاتباتی با آن امام داشته است. دوران نیابت سمری کوتاه و نسبت به سه [[نائب خاص]] دیگر، کمتر بود و تفصیلی از آن گزارش نشده است. دلیل فعالیت کمتر علی بن محمد سمری، سختگیری حکومت دانسته شده که او را از فعالیت گسترده در [[سازمان وکالت]] بازداشت. [[توقیعات امام زمان|توقیع امام زمان]] به علی بن محمد سمری درباره خبر وفات و پایان‌یافتن دوران نیابت او، از مهمترین اتفاقات این دوره است. با وفات وی، ارتباط مستقیم بین سفیران و [[امام دوازدهم]] پایان یافت و دوران [[غیبت کبری]] آغاز شد. | '''علی بن محمد سَمَری''' یا '''سَمُری''' (متوفای [[سال ۳۲۹ هجری قمری| ۳۲۹ق]]) چهارمین نائب از [[نواب اربعه]] [[امام زمان(عج)]] که پس از [[حسین بن روح نوبختی]]، سه سال (۳۲۶ - ۳۲۹ق) عهده‌دار مقام [[نیابت خاصه|نیابت]] بود. وی در زمان نیابت، رابط میان حضرت مهدی و شیعیان بود و مردم، [[وجوه شرعی]] را در اختیار او می‌گذاردند. او را از [[اصحاب امام عسکری(ع)]] هم شمرده‌اند که مکاتباتی با آن امام داشته است. دوران نیابت سمری کوتاه و نسبت به سه [[نائب خاص]] دیگر، کمتر بود و تفصیلی از آن گزارش نشده است. دلیل فعالیت کمتر علی بن محمد سمری، سختگیری حکومت دانسته شده که او را از فعالیت گسترده در [[سازمان وکالت]] بازداشت. [[توقیعات امام زمان|توقیع امام زمان]] به علی بن محمد سمری درباره خبر وفات و پایان‌یافتن دوران نیابت او، از مهمترین اتفاقات این دوره است. با وفات وی، ارتباط مستقیم بین سفیران و [[امام دوازدهم]] پایان یافت و دوران [[غیبت کبری]] آغاز شد. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
در منابع سال تولد علی بن محمد سمری ذکر نشده است. [[کنیه]] او را ابوالحسن<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۵۲ق، ج۲، ص۳۰۵.</ref> و لقب او را سَمَری، سَیمُری، سَیمَری و یا صیمَری گفته‌اند، ولی مشهور همان سَمَری است.<ref>صدر، تاریخ الغیبه، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۱۳.</ref> با این حال در برخی از منابع شیعی، لقب او سَمُری ثبت شده است. سَمَّر یا سُمَّر<ref>نهاوندی، العبقری الحسان، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۱۱۶.</ref> یا صیمر یکی از روستاهای [[بصره]] است که بستگان او در آن می‌زیسته‌اند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۴۷۹.</ref> | در منابع سال تولد علی بن محمد سمری ذکر نشده است. [[کنیه]] او را ابوالحسن<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۵۲ق، ج۲، ص۳۰۵.</ref> و لقب او را سَمَری، سَیمُری، سَیمَری و یا صیمَری گفته‌اند، ولی مشهور همان سَمَری است.<ref>صدر، تاریخ الغیبه، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۱۳.</ref> با این حال در برخی از منابع شیعی، لقب او سَمُری ثبت شده است.{{مدرک}} سَمَّر یا سُمَّر<ref>نهاوندی، العبقری الحسان، ۱۳۸۶ش، ج۵، ص۱۱۶.</ref> یا صیمر یکی از روستاهای [[بصره]] است که بستگان او در آن می‌زیسته‌اند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۴۷۹.</ref> | ||
===خاندان=== | ===خاندان=== | ||
علی بن محمد، از خاندانی متدین و [[شیعه]] بوده که در خدمتگزاری به [[امامان شیعه]]، شهرت زیادی داشته‌اند و همین اصالت خانوادگی او باعث شد که در مقام نیابت امام، با مخالفت چندانی روبه‌رو نشود.<ref>جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۲۱۰.</ref> [[یعقوبی]] معتقد است بسیاری از اعضای این خاندان، در [[بصره]] املاک زیادی داشتند و نیمی از درآمد این املاک را [[وقف]] امام یازدهم(ع) کرده بودند. امام هر ساله درآمد آن را دریافت و با ایشان مکاتبه می‌کرد.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۳ به نقل از اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۵.</ref> از دیگر بستگان سمری، علی بن محمد بن زیاد از وکلای امامین [[عسکریین]] بود که کتابی به نام «الاوصیاء» در اثبات امامت [[امام دوازدهم(ع)]] نوشت.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۴۷۹.</ref> | علی بن محمد، از خاندانی متدین و [[شیعه]] بوده که در خدمتگزاری به [[امامان شیعه]]، شهرت زیادی داشته‌اند و همین اصالت خانوادگی او باعث شد که در مقام نیابت امام، با مخالفت چندانی روبه‌رو نشود.<ref>جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۲۱۰.</ref> [[یعقوبی]] معتقد است بسیاری از اعضای این خاندان، در [[بصره]] املاک زیادی داشتند و نیمی از درآمد این املاک را [[وقف]] امام یازدهم(ع) کرده بودند. امام هر ساله درآمد آن را دریافت و با ایشان مکاتبه می‌کرد.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۳ به نقل از اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۵.</ref> از دیگر بستگان سمری، علی بن محمد بن زیاد از وکلای امامین [[عسکریین]] بود که کتابی به نام «الاوصیاء» در اثبات امامت [[امام دوازدهم(ع)]] نوشت.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۴۷۹.</ref> | ||