علی بن محمد سمری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی بن محمد سَمَری''' یا '''سَمُری''' (متوفای [[سال ۳۲۹ هجری قمری| ۳۲۹ق]]) چهارمین نائب از [[نواب اربعه]] [[امام زمان(عج)]] که پس از [[حسین بن روح نوبختی]]، سه سال (۳۲۶ - ۳۲۹ق) عهده‌دار مقام [[نیابت خاصه|نیابت‌]] بود. وی در زمان نیابت، رابط میان حضرت مهدی و شیعیان بود و مردم، [[وجوه شرعی]] را در اختیار او می‌گذاردند. او را از اصحاب [[امام عسکری(ع)]] هم شمرده‌اند که مکاتباتی با آن امام داشته است. دوران نیابت سمری کوتاه و نسبت به سه [[نائب خاص]] دیگر، کمتر بود و تفصیلی از آن گزارش نشده است. دلیل فعالیت کمتر علی بن محمد سمری، سختگیری حکومت دانسته شده که او را از فعالیت گسترده در [[سازمان وکالت]] بازداشت. [[توقیعات امام زمان|توقیع امام زمان]] به علی بن محمد سمری درباره خبر وفات و پایان‌یافتن دوران نیابت او، از مهمترین اتفاقات این دوره است. با وفات وی، ارتباط مستقیم بین سفیران و [[امام دوازدهم]] پایان یافت و دوران [[غیبت کبری]] آغاز شد.

علی بن محمد، از خاندانی متدین و [[شیعه]] بوده که در خدمتگزاری به امامان شیعه، شهرت زیادی داشته‌اند و همین اصالت خانوادگی او باعث شد که در مقام نیابت امام، با مخالفت چندانی روبه‌رو نشود.<ref>جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۲۱۰.</ref> [[یعقوبی]] معتقد است بسیاری از اعضای این خاندان، در [[بصره]] املاک زیادی داشتند و نیمی از درآمد این املاک را [[وقف]] امام یازدهم(ع) کرده بودند. امام هر ساله درآمد آن را دریافت و با ایشان مکاتبه می‌کرد.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۳ به نقل از اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۵.</ref> از دیگر بستگان سمری، علی بن محمد بن زیاد از وکلای امامین [[عسکریین]] بود که کتابی به نام «الاوصیاء» در اثبات امامت [[امام دوازدهم(ع)]] نوشت.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۴۷۹.</ref>

[[شیخ طوسی]]، او را «علی بن محمد صیمری» خوانده و جزء اصحاب [[امام حسن عسکری(ع)]] به شمار آورده<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۴۱۵ق، ص۴۰۰.</ref> که مکاتباتی هم با امام داشته است. علی بن محمد سمری می‌گوید: ابو محمد (امام عسکری) به من نوشت: «فتنه‌ای پیش می‌آید که شما را گمراه می‌کند. بر حذر باشید و از آن بپرهیزید.» پس از سه روز، حادثه‌ای برای [[بنی‌هاشم]] پیش آمد که ناگواری‌ها و دشواری‌های زیادی برای آنان دربرداشت. من به حضرت نامه‌ای نوشتم: آیا همان است که فرمودید؟ ایشان پاسخ داد: «خیر، غیر از این است. خود را محافظت کنید.» چند روز بعد، جریان کشته‌شدن [[معتز]] پیش آمد.<ref>صدر، تاریخ الغیبه، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹.</ref>

{{جعبه نقل قول| عنوان = توقیع امام عصر به سمری|: «خداوند در وفات تو به برادرانت اجر عنایت فرماید. تو تا شش روز دیگر وفات خواهی کرد. پس کارهایت را تمام کن و هیچکس را جانشین خود قرار نده؛ زیرا اکنون [[غیبت کبری|غیبت دوم]] آغاز شده و تا زمانی طولانی که خداوند اجازه فرماید، ظهوری نخواهد بود تا قلوب (مردم) از قساوت، و جهان از بی‌عدالتی مشحون گردد و کسانی به سوی هواداران (شیعیان) من آیند و مدعی شوند که مرا رؤیت کرده‌اند. لکن آگاه باش، هر کس قبل از قیام [[سفیانی]] و صیحه آسمانی ادعای رؤیت مرا کند، افترا زنندهٔ دروغگوست.»|تاریخ بایگانی|| منبع = صدوق، کمال‌الدین و تمام النعمه، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۶.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

* جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، قم، انصاریان، ١٣٨١ش.

* طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، تحقیق ابراهیم بهادری، قم، اسوه، ۱۳۸۳ش.

* طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، قم، آل البیت، ۱۴۱۷ق.

* طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۳ش.

* طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ۱۴۱۱ق.

* مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، نجف، المطبعة المرتضویة، ۱۳۵۲ق.