آیه نقض قسم: تفاوت میان نسخه‌ها

به عقیده [[ابن‌شهرآشوب|ابن‌ شهرآشوب]]، [[فقیه جامع‌الشرائط|فقیه]]، [[تفسیر قرآن|مفسّر]] و [[محدث|محدّث]] [[شیعه|شیعی]] در قرن ششم هجری قمری و قطب راوندی از شاگردان [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] این فراز از آیه وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ اشاره بر این دارد که سوگند بر [[گناه|معصیت]] منعقد نمی‌شود پس اگر کسی به [[خدا]] قسم بخورد که کار [[حرام|حرامی]] را انجام دهد یا [[واجب|واجبی]] را ترک کند، سوگندش منعقد نمی‌شود و کفاره ندارد.<ref>ابن‌شهر آشوب، متشابه القرآن و مختلفه، ۱۳۶۹ق، ج۲، ص۲۰۲؛ قطب راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۳۸.</ref> [[سید مرتضی]] فقیه و متکلم امامی (۳۵۵-۴۳۶ق) این حکم را مخصوص [[فقه امامیه]] دانسته است در حالی که در سایر فرقه‌ها اینگونه سوگند را منعقد شده می‌دانند و مخالفت با آن را مستلزم کفاره می‌دانند.<ref>علم الهدی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۳۵۱.</ref> شیخ مفید فقیه امامیه در قرن‌های چهارم و پنجم قمری معتقد است که اگر کسی چنین سوگندی یاد کند فقط [[گناه]] کرده است و کفاره‌ای بر او نیست.<ref>شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۵۵۴.</ref>