Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۰۰
ویرایش
عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
}} | }} | ||
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. او از با نام صحابی [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) یاد شده و در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) به مدت پنج سال (۲۶۰ - ۲۶۵ق) از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت امام به [[بغداد]] رفته و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. | '''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. او از با نام صحابی [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) یاد شده و در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) به مدت پنج سال (۲۶۰ - ۲۶۵ق) از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت امام به [[بغداد]] رفته و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. حضرت مهدی به هنگام وفات او، نامه تسلیتی برای فرزند او می‌فرستد. در متون روایی از عثمان بن سعید با القاب متعددی یاد شده است. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> | درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> | ||