Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۰۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
}} | }} | ||
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو | '''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. او از با نام صحابی [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) یاد شده و در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) به مدت پنج سال (۲۶۰ - ۲۶۵ق) از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهدهدار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت امام به [[بغداد]] رفته و دوران وکالت خود را در آنجا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او میفرستادند. وی در متون روایی با القاب متعددی یاد شده است. | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> | درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> | ||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
امام عسکری به نیابت عثمان بن سعید تصریح کرده است. او فرزند خود را در حضور چهل نفر از اصحاب نشان داده و دستور دادند تا در طول [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] [[امام دوازدهم]] از عثمان، نماینده او، اطاعت کنند.<ref>طوسی، الغیبه، ص۲۳۲- ۲۳۱، صدوق، کمال الدین، ص۴۳۵</ref> خود حضرت مهدی نیز در مقابل اهل قم به نیابت عمان بن سعید اشاره کرده و آنان را به او ارجاع داد.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۷۶.</ref> | امام عسکری به نیابت عثمان بن سعید تصریح کرده است. او فرزند خود را در حضور چهل نفر از اصحاب نشان داده و دستور دادند تا در طول [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] [[امام دوازدهم]] از عثمان، نماینده او، اطاعت کنند.<ref>طوسی، الغیبه، ص۲۳۲- ۲۳۱، صدوق، کمال الدین، ص۴۳۵</ref> خود حضرت مهدی نیز در مقابل اهل قم به نیابت عمان بن سعید اشاره کرده و آنان را به او ارجاع داد.<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۷۶.</ref> | ||
وی به علت سخت گیریهای مأموران دولتی در بغداد و وجود دشمنان فراوان با دستور حضرت مهدی به بغداد میرود. به گفته جاسم حسین در کتاب [[تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم]]، با آنکه سامرا پایتخت بود، اما به دلیل وجود لشکریان سلسله عباسی که همواره مخالف ائمه بودند و او میخواست [[سازمان وکالت]] را به دور از چشم آنان رهبری کند، از این رو به بغداد رفت و محله شیعهنشین کرخ را محل سازماندهی امامیه قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۹.</ref> | وی به علت سخت گیریهای مأموران دولتی در بغداد و وجود دشمنان فراوان با دستور حضرت مهدی به بغداد میرود. به گفته جاسم حسین در کتاب [[تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم]]، با آنکه سامرا پایتخت بود، اما به دلیل وجود لشکریان سلسله عباسی که همواره مخالف ائمه بودند و او میخواست [[سازمان وکالت]] را به دور از چشم آنان رهبری کند، از این رو به بغداد رفت و محله شیعهنشین کرخ را محل سازماندهی امامیه قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۹.</ref> | ||
عثمان در مدت نیابت، رهبری وکلای نواحی مختلف را در بر عهده گرفت و با استفاده از این منصب، امانات، وجوهات و هدایای مردم را میگرفت و برای امام میفرستاد. او همچنین دستنوشتهها و توقیعات حضرت مهدی در پاسخ به شیعیان را به صاحبان اصلی میرساند.<ref>ره توشه عتبات عالیات، ۱۳۸۸ش، ص۳۶۴.</ref> | |||
{{جعبه نقل قول| عنوان = بخشی از نامه تسلیت|: «پدر تو به سعادت و نیکبختی تعیش نمود، و وفات نمود در حالتی که محمود و پسندیده بود، خدا او را رحمت کند و ملحق کند او را به اولیا و سادات و موالیان او علیهم السّلام که همیشه در امر ائمّه دین سعیکننده بود در آن چیزهایی که موجب تقرّب او بود به سوی خدا و ائمّه دین او، خداوند روی او راتر و تازه نماید و لغزشهای او را ببخشد و جزا و اجر تو را زیاد کند و صبر نیکو در مصیبت او به تو عطا فرماید، تو مصیبت زده شدی و ما نیز مصیبت زده شدیم، و مفارقت پدرت تو را و ما را به وحشت انداخت. پس خداوند او را به رحمت خود مسرور فرماید در منقلب و مثوای او که آرامگاه او است.»|تاریخ بایگانی|| منبع =| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پسزمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول| عنوان = بخشی از نامه تسلیت|: «پدر تو به سعادت و نیکبختی تعیش نمود، و وفات نمود در حالتی که محمود و پسندیده بود، خدا او را رحمت کند و ملحق کند او را به اولیا و سادات و موالیان او علیهم السّلام که همیشه در امر ائمّه دین سعیکننده بود در آن چیزهایی که موجب تقرّب او بود به سوی خدا و ائمّه دین او، خداوند روی او راتر و تازه نماید و لغزشهای او را ببخشد و جزا و اجر تو را زیاد کند و صبر نیکو در مصیبت او به تو عطا فرماید، تو مصیبت زده شدی و ما نیز مصیبت زده شدیم، و مفارقت پدرت تو را و ما را به وحشت انداخت. پس خداوند او را به رحمت خود مسرور فرماید در منقلب و مثوای او که آرامگاه او است.»|تاریخ بایگانی|| منبع =| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پسزمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | ||
خط ۷۴: | خط ۷۵: | ||
==کارگزاران و دستیاران== | ==کارگزاران و دستیاران== | ||
کارگزاران عثمان در بغداد و سایر شهرهای [[عراق]] تحت نظر سفیر امام فعالیت میکردند. آنان در هر جایی که حضور داشتند پیامها و [[وجوهات]] را جمعآوری میکردند و برای عثمان بن سعید میفرستادند. در این زمان سه تن از وکلای سرشناس و از دستیاران عثمان بن سعید، به نام احمد بن اسحاق، محمد قطان و حاجز بن یزید وشّاء، کار ارتباط و نظارت بر سایر وکلای بلاد، از جمله [[کوفه]] را بر عهده داشتند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۸۲.</ref> | کارگزاران عثمان در بغداد و سایر شهرهای [[عراق]] تحت نظر سفیر امام فعالیت میکردند. آنان در هر جایی که حضور داشتند پیامها و [[وجوهات]] را جمعآوری میکردند و برای عثمان بن سعید میفرستادند. در این زمان سه تن از وکلای سرشناس و از دستیاران عثمان بن سعید، به نام احمد بن اسحاق، محمد قطان و حاجز بن یزید وشّاء، کار ارتباط و نظارت بر سایر وکلای بلاد، از جمله [[کوفه]] را بر عهده داشتند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۸۲.</ref> | ||
==زیارتنامه عثمان بن سعید== | ==زیارتنامه عثمان بن سعید== |