پرش به محتوا

عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
|توضیح تصویر        = مرقد عثمان بن سعید
|توضیح تصویر        = مرقد عثمان بن سعید
| نام کامل          =
| نام کامل          =
| لقب                =سمّان
| لقب                =عمری • سمّان • زیات • عسکری
| نسب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =فرزندش [[محمد بن عثمان عمری]]
| خویشاوندان سرشناس  =فرزندش [[محمد بن عثمان عمری]]
خط ۱۲: خط ۱۲:
| شهر تولد          =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| محل زندگی          = سامرا • بغداد
| تاریخ وفات/شهادت  = نامشخص
| تاریخ وفات/شهادت  = نامشخص
| شهر وفات/شهادت    =[[بغداد]]
| شهر وفات/شهادت    =[[بغداد]]
| نحوه وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدت نیابت          = پنج سال
| مدت نیابت          = پنج سال
| مدفن              =
| مدفن              = بغداد
| از یاران          = [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]]، [[امام مهدی]]
| از یاران          = [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]]، [[امام مهدی]]
| فعالیت‌های اجتماعی  =اولین نایب از [[نواب اربعه]]
| فعالیت‌های اجتماعی  =اولین نایب از [[نواب اربعه]]
خط ۲۴: خط ۲۴:
| آثار              =
| آثار              =
}}
}}
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو از اصحاب امام هادی، امام عسکری و امام مهدی(ع) و اولین‏ [[نایب خاص]] از نواب اربعه امام زمان(عج) در دوره غیبت صغری است. در اینکه او از یاران امام جواد نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی (عج)، از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش محمد بن عثمان عهده دار نیابت شد. عثمان پس از شهادت امام عسکری به بغداد رفته و دوران نیابت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. وی در متون روایی با القاب متعددی یاد شده است.
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو از اصحاب [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) و اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع)، از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان پس از شهادت امام عسکری به [[بغداد]] رفته و دوران نیابت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. وی در متون روایی با القاب متعددی یاد شده است.
== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل [[امام جواد(ع)]] حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref>
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref>


وی از طرف امام هادی و امام حسن عسکری و امام زمان(عج) نیز وکالت داشت و همواره مورد اعتماد آنان بود.
وی از طرف امام هادی و امام حسن عسکری و امام زمان(عج) نیز وکالت داشت و همواره مورد اعتماد آنان بود.


عثمان بن سعید ساکن [[سامرا]] بود و بعد از رحلت امام یازدهم، آن شهر را ترک کرد و به [[بغداد]] رفت. در آن زمان سامرا پایتخت و مقر لشکریان سلسله [[عباسیان|عباسی]] بود که از آغاز با [[امامان شیعه]] میانه خوبی نداشتند. برخی گفته‌اند احتمالا به همین دلیل عثمان بن سعید به بغداد مهاجرت کرد و در آنجا منطقه [[کرخ]] (محل سکونت شیعیان) را مرکز رهبری سازمان امامیه قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴9.</ref>
عثمان بن سعید ساکن [[سامرا]] بود و بعد از رحلت امام یازدهم، آن شهر را ترک کرد و به بغداد رفت. در آن زمان سامرا پایتخت و مقر لشکریان سلسله [[عباسیان|عباسی]] بود که از آغاز با [[امامان شیعه]] میانه خوبی نداشتند. برخی گفته‌اند احتمالا به همین دلیل عثمان بن سعید به بغداد مهاجرت کرد و در آنجا منطقه [[کرخ]] (محل سکونت شیعیان) را مرکز رهبری سازمان [[امامیه]] قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۹.</ref>


===فرزندان===
===فرزندان===
خط ۴۰: خط ۴۰:
زمان وفات عمری مانند ولادتش مشخص نیست اما دو قول در این باره نقل شده است:
زمان وفات عمری مانند ولادتش مشخص نیست اما دو قول در این باره نقل شده است:
#وفات او قبل از سال ۲۶۷ق بوده که مورد اتفاق اکثر مورخان و عالمان رجال است.
#وفات او قبل از سال ۲۶۷ق بوده که مورد اتفاق اکثر مورخان و عالمان رجال است.
#سال ۲۸۰ق تاریخ وفات اوست که مدعای آن وجود توقیعی است که در سال ۲۸۰ق نقل شده است. شیخ طوسی تصریح می‌کند که راوی این حدیث، این روایت را در سال ۲۸۰ق شنیده و این هیچ دلیلی بر زمان وفات عثمان نمی‌کند.
#سال ۲۸۰ق تاریخ وفات اوست که مدعای آن وجود توقیعی است که در سال ۲۸۰ق نقل شده است. شیخ طوسی تصریح می‌کند که راوی این حدیث، این روایت را در سال ۲۸۰ق شنیده و این هیچ دلیلی بر زمان وفات عثمان نمی‌کند.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۲.</ref>


پس از درگذشت او، فرزندش محمّد او را غسل داد و در قسمت غرب مدینة السلام در محلّه معروفی به نام "الدرب" در بغداد دفن نمود. شیخ طوسی می‌گوید که ما آشکارا از هنگام ورود به بغداد در سال ۴۰۸ق تا سال بعد از ۴۳۰ق او را زیارت می‌کردیم. <ref>طوسی، الغیبه، ص۲۳۲.</ref>
پس از درگذشت او، فرزندش محمّد او را غسل داد و در قسمت غرب مدینة السلام در محلّه معروفی به نام "الدرب" در بغداد دفن نمود. شیخ طوسی می‌گوید که ما آشکارا از هنگام ورود به بغداد در سال ۴۰۸ق تا سال بعد از ۴۳۰ق او را زیارت می‌کردیم.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۲.</ref>


پیکر عثمان در محله «رصّافه» واقع در شرق بغداد و در منطقه‌ای که به «بازار شورجه» شهرت دارد، دفن شد و امروزه همین مکان به عنوان آرامگاه او معروف است.<ref>ره توشه عتبات عالیات، 1388ش، ص۳۶۷.</ref>
پیکر عثمان در محله «رصّافه» واقع در شرق بغداد و در منطقه‌ای که به «بازار شورجه» شهرت دارد، دفن شد و امروزه همین مکان به عنوان آرامگاه او معروف است.<ref>ره توشه عتبات عالیات، ۱۳۸۸ش، ص۳۶۷.</ref>


== اسامی و القاب==
== اسامی و القاب==
نام او در منابع رجالی «عثمان بن سعید» آمده، اما در رجال کشی با نام «حفص بن عمرو» نیز یاد شده است.<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص۸۱۳.</ref> کنیه‌اش در همه کتاب‌ها به اعتبار جد پدری، «ابوعمرو» ذکر شده امادر کتاب بحارالانوار<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۲۹۳.</ref> و سفینة البحار<ref>قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref>، ابومحمد نیز گفته‌اند، چون پسری به نام محمد داشت. از القاب او می‌توان به «العمری»، «اسدی»، «عسکری» و «سمان یا زیات» به معنای روغن‌فروش اشاره کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۳۱۰.</ref><ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref>
نام او در منابع رجالی «عثمان بن سعید» آمده، اما در [[رجال کشی]] با نام «حفص بن عمرو» نیز یاد شده است.<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص۸۱۳.</ref> کنیه‌اش در همه کتاب‌ها به اعتبار جد پدری، «ابوعمرو» ذکر شده، اما در کتاب [[بحارالانوار]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۲۹۳.</ref> و [[سفینة البحار]]<ref>قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref>، ابومحمد نیز گفته‌اند، چون پسری به نام محمد داشت.


مهم‌ترین شهرت او عَمْری است و گفته شده او را به دو جهت به این لقب می‌خوانند. یکی اینکه امام عسکری اجازه نداد نام عثمان (خلیفه سوم) و لقب او یعنی «ابوعمرو» در او جمع شود و از آن پس او را عمری خواندند. دیگر آنکه به «عمرو» جد پدری‌اش انتساب داشته و عمری خوانده‌اند.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref> محدث قمی هم علت عمری خواندن او را انتساب او از طرف مادر به عمر بن اطرف اعلی گفته است.<ref>قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref>
مهم‌ترین شهرت او عَمْری است و گفته شده او را به دو جهت به این لقب می‌خوانند. یکی اینکه امام عسکری اجازه نداد نام [[عثمان بن عفان|عثمان]] (خلیفه سوم) و لقب او یعنی «ابوعمرو» در او جمع شود و از آن پس او را عمری خواندند. دیگر آنکه به «عمرو» جد پدری‌اش انتساب داشته و عمری خوانده‌اند.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref> محدث قمی هم علت عمری خواندن او را انتساب او از طرف مادر به عمر بن اطرف اعلی گفته است.<ref>قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref> <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۳۱۰.</ref>


ملقب شدن عثمان به «سمّان» و «زیات» از این جهت بود که او به خرید و فروش روغن و زیتون می‌پرداخت و این تجارت را پوششی برای کار اصلی خویش انتخاب کرده بود. وی مسئولیت‌های وکالت و نیابت از جانب امام را مخفی می‌کرد تا از گزند حکومت محفوظ بماند. عثمان، اموال و نامه‌های شیعیان را در ظرف‌های روغن می‌گذاشت تا نزد امام ببرد و کسی از وجود و محتوای آن باخبر نشود.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref>
ملقب شدن عثمان به «سمّان» و «زیات» از این جهت بود که او به خرید و فروش روغن و زیتون می‌پرداخت و این تجارت را پوششی برای کار اصلی خویش انتخاب کرده بود. وی مسئولیت‌های وکالت و نیابت از جانب امام را مخفی می‌کرد تا از گزند حکومت محفوظ بماند. عثمان، اموال و نامه‌های شیعیان را در ظرف‌های روغن می‌گذاشت تا نزد امام ببرد و کسی از وجود و محتوای آن باخبر نشود.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref>
خط ۵۶: خط ۵۶:


==وکالت امامان==
==وکالت امامان==
در روایاتی، به اعتماد امامان معصوم به او تصریح شده است.<ref> نک: کلینی، ج۱، ص۳۳۰</ref> بنا بر آنچه در کتب و منابع رجالی آمده، عثمان بن سعید وکیل خاص و نیابت سه امام معصوم (امام هادی، امام عسکری، امام زمان) را داشته است. با این حال برخی از متون دیگر او را در سن یازده سالگی خدمتگزار امام جواد هم دانسته‌اند که از اعتماد امام برخوردار بوده و برخی مأموریت‌های مهم به او سپرده می‌شد.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> بعضی از عالمان شیعه، قول اخیر را نپذیرفته و با توجه به سن عثمان، اینکه او از اصحاب امام جواد باشد را غیر قابل قبول و از اشتباهات بزرگان رجال دانسته‌اند.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۴۹.</ref>
در روایاتی، به اعتماد امامان معصوم به او تصریح شده است.<ref>کلینی، ج۱، ص۳۳۰.</ref> بنا بر آنچه در کتب و منابع رجالی آمده، عثمان بن سعید وکیل خاص و نیابت سه امام معصوم (امام هادی، امام عسکری، امام زمان) را داشته است. با این حال برخی از متون دیگر او را در سن یازده سالگی خدمتگزار امام جواد هم دانسته‌اند که از اعتماد امام برخوردار بوده و برخی مأموریت‌های مهم به او سپرده می‌شد.<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> بعضی از عالمان شیعه، قول اخیر را نپذیرفته و با توجه به سن عثمان، اینکه او از اصحاب امام جواد باشد را غیر قابل قبول و از اشتباهات بزرگان رجال دانسته‌اند.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۴۹.</ref>


===وکالت امام هادی===
===وکالت امام هادی===
عثمان بن سعید در شمار اصحاب امام هادی بوده که تصریح به وکالت آن امام هم شده است. او با امام دهم پیمان بسته بود<ref>طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۸۹.</ref> و در روایتی که از احمد بن اسحاق قمی از امام هادی نقل می‌کند عثمان بن سعید مردی موثق و امین معرفی شده که آنچه از طرف امام می‌گوید و به مردم می‌رساند همگی از جانب امام است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۳۴۴.</ref>
عثمان بن سعید در شمار اصحاب امام هادی بوده که تصریح به وکالت آن امام هم شده است. او با امام دهم پیمان بسته بود<ref>طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۳۸۹.</ref> و در روایتی که از [[احمد بن اسحاق قمی]] از امام هادی نقل می‌کند عثمان بن سعید مردی موثق و امین معرفی شده که آنچه از طرف امام می‌گوید و به مردم می‌رساند همگی از جانب امام است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۳۴۴.</ref>
===وکالت امام عسکری===
===وکالت امام عسکری===
شیخ طوسی در رجال خود عثمان بن سعید را وکیل امام عسکری معرفی می‌کند. بعد از شهادت [[امام هادی(ع)]]، عثمان همچنان از اعتماد [[امام حسن عسکری(ع)]] برخوردار بود.<ref>طوسی،الغیبه، ص۲۳۱-۲۲۹</ref> در روایات مختلفی که نقل شده است امام عسکری یکبار او را خطاب قرار می‌دهد که تو وکیل من هستی و در جای اطرافیان را شاهد می‌گیرد که که عثمان بن سعید وکیل من است. امام او را به عنوان رئیس [[سازمان وکالت ائمه(ع)|وکلا]] معرفی کردند، به این معنا که تمام وجوهاتی که پیروان امام توسط وکلا میفرستادند، به عثمان می‌رسید و او به امام می‌رساند.<ref>کشی، رجال کشی، ص۵۸۰</ref><ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۳۲۳.</ref>
[[شیخ طوسی]] در رجال خود عثمان بن سعید را وکیل امام عسکری معرفی می‌کند. بعد از شهادت امام هادی، عثمان همچنان از اعتماد [[امام حسن عسکری(ع)]] برخوردار بود.<ref>طوسی،الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱-۲۲۹.</ref> در روایات مختلفی که نقل شده است امام عسکری یکبار او را خطاب قرار می‌دهد که تو وکیل من هستی و در جای اطرافیان را شاهد می‌گیرد که که عثمان بن سعید وکیل من است. امام او را به عنوان رئیس [[سازمان وکالت ائمه(ع)|وکلا]] معرفی کردند، به این معنا که تمام وجوهاتی که پیروان امام توسط وکلا می‌فرستادند، به عثمان می‌رسید و او به امام می‌رساند.<ref>کشی، رجال کشی، ص۵۸۰</ref><ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۰، ص۳۲۳.</ref>


پس از شهادت امام عسکری او عهده‌دار مراسم دفن و کفن امام می‌شود و به اعتقاد [[امامیه]] این نشانه‌ها بر نمایندگی او از امام غائب گواهی می‌دهند.<ref>نک: طوسی، الغیبه، ص۲۳۱</ref><ref>طوسی،الغیبه، ص۳۵۶.</ref>
پس از شهادت امام عسکری او عهده‌دار مراسم [[دفن]] و [[کفن]] امام می‌شود و به اعتقاد [[امامیه]] این نشانه‌ها بر نمایندگی او از امام غائب گواهی می‌دهند.<ref>نک: طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱ و ص۳۵۶.</ref>


==وکالت امام زمان==
==وکالت امام زمان==
خط ۷۴: خط ۷۴:


== نقش عثمان در ماجرای جعفر کذاب==
== نقش عثمان در ماجرای جعفر کذاب==
پس از شهادت امام عسکری(ع) برادرش جعفر به دروغ ادعای نیابت کرد و به کذاب مشهور شد. احمد بن اسحاق اشعری از اصحاب امام حسن عسکری نامه ای نوشت و برای درستی یا نادرستی ادعای جعفر به وسیله عثمان بن سعید برای حضرت مهدی فرستاد. امام در پاسخ نامه، با استدلال روشن و لحن شدید امامت جعفر را رد کرده و او را مفسد و ترک کننده نماز خوانده که قادر به تشخیص حلال و حرام نیست و علائم نافرمانی او کاملا مشهود است.<ref>طبرسی، الاحتجاج، 1403ق، ج2، ص468.</ref>
پس از شهادت امام عسکری(ع) برادرش [[جعفر کذاب|جعفر]] به دروغ ادعای نیابت کرد و به کذاب مشهور شد. احمد بن اسحاق اشعری از اصحاب امام حسن عسکری نامه‌ای نوشت و برای درستی یا نادرستی ادعای جعفر به وسیله عثمان بن سعید برای حضرت مهدی فرستاد. امام در پاسخ نامه، با استدلال روشن و لحن شدید [[امامت]] جعفر را رد کرده و او را مفسد و ترک کننده [[نماز]] خوانده که قادر به تشخیص حلال و حرام نیست و علائم نافرمانی او کاملا مشهود است.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۶۸.</ref>


==کارگزاران نائب امام==
==کارگزاران نائب امام==
کارگزاران عثمان در بغداد و سایر شهرهای عراق تحت نظر سفیر امام فعالیت می‌کردند. آنان در هر جایی که حضور داشتند پیام‌ها و وجوهات را جمع‌آوری می‌کردند و برای عثمان بن سعید می‌فرستادند. در اين زمان سه تن از وكلاى سرشناس و از دست‏ياران عثمان بن سعيد، به نام احمد بن اسحاق، محمد قطان و حاجز بن يزيد وشّاء، كار ارتباط و نظارت بر ساير وكلاى بلاد، از جمله كوفه را بر عهده داشتند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص82.</ref>
کارگزاران عثمان در بغداد و سایر شهرهای [[عراق]] تحت نظر سفیر امام فعالیت می‌کردند. آنان در هر جایی که حضور داشتند پیام‌ها و [[وجوهات]] را جمع‌آوری می‌کردند و برای عثمان بن سعید می‌فرستادند. در این زمان سه تن از وکلای سرشناس و از دستیاران عثمان بن سعید، به نام احمد بن اسحاق، محمد قطان و حاجز بن یزید وشّاء، کار ارتباط و نظارت بر سایر وکلای بلاد، از جمله [[کوفه]] را بر عهده داشتند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۸۲.</ref>


==زیارت‌نامه عثمان بن سعید==
==زیارت‌نامه عثمان بن سعید==
علامه مجلسی در بحارالانوار زیارت‌نامه‌ای برای عثمان بن سعید نقل کرده که در نسخه‌ای قدیمی از یک عالم شیعه آن را دیده است. مجلسی به نام کتاب و نویسنده هیچ اشاره‌ای نمی‌کند. متن زیارت‌نامه از این قرار است:<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۲۹۳.</ref><ref group="یادداشت">
علامه مجلسی در بحارالانوار زیارت‌نامه‌ای برای عثمان بن سعید نقل کرده که در نسخه‌ای قدیمی از یک عالم شیعه آن را دیده است. مجلسی به نام کتاب و نویسنده هیچ اشاره‌ای نمی‌کند. متن زیارت‌نامه از این قرار است:<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۲۹۳.</ref><ref group="یادداشت">
[[السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ النَّاصِحُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَوْلِیائِهِ الْمُجِدُّ فِی خِدْمَةِ مُلُوک الْخَلَائِقِ أُمَنَاءِ اللَّهِ وَ أَصْفِیائِهِ السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْبَابُ الْأَعْظَمُ وَ الصِّرَاطُ الْأَقْوَمُ وَ الْوَلِی الْأَکرَمُ السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْمُتَوَّجُ بِالْأَنْوَارِ الْإِمَامِیةِ الْمُتَسَرْبِلُ بِالْجَلَابِیبِ الْمَهْدِیةِ الْمَخْصُوصُ بِالْأَسْرَارِ الْأَحْمَدِیةِ وَ الشُّهُبِ الْعَلَوِیةِ وَ الْمَوَالِیدِ الْفَاطِمِیةِ السَّلَامُ عَلَیک یا قُرَّةَ الْعُیونِ وَ السِّرَّ الْمَکنُونَ السَّلَامُ عَلَیک یا فَرَجَ الْقُلُوبِ وَ نِهَایةَ الْمَطْلُوبِ السَّلَامُ عَلَیک یا شَمْسَ الْمُؤْمِنِینَ وَ رُکنَ الْأَشْیاعِ الْمُنْقَطِعِینَ السَّلَامُ عَلَی وَلِی الْأَیتَامِ وَ عَمِیدِ الْجَحَاجِحَةِ الْکرَامِ السَّلَامُ عَلَی الْوَسِیلَةِ إِلَی سِرِّ اللَّهِ فِی الْخَلَائِقِ وَ خَلِیفَةِ وَلِی اللَّهِ الْفَاتِقِ الرَّاتِقِ السَّلَامُ عَلَیک یا نَائِبَ قُوَّامِ الْإِسْلَامِ وَ بَهَاءِ الْأَیامِ وَ حُجَّةَ اللَّهِ الْمَلِک الْعَلَّامِ عَلَی الْخَاصِّ وَ الْعَامِّ الْفَارُوقَ بَینَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ النُّورَ الزَّاهِرَ وَ الْمَجْدَ الْبَاهِرَ فِی کلِّ مَوْقِفٍ وَ مَقَامٍ السَّلَامُ عَلَیک یا وَلِی بَقِیةِ الْأَنْبِیاءِ وَ خِیرَةَ إِلَهِ السَّمَاءِ الْمُخْتَصَّ بِأَعْلَی مَرَاتِبِ الْمَلِک الْعَظِیمِ الْمُنْجِی مِنْ مَتَالِفِ الْعَطَبِ الْعَمِیمِ ذی [ذَا اللِّوَاءِ الْمَنْصُورِ وَ الْعَلَمِ الْمَنْشُورِ وَ الْعِلْمِ الْمَسْتُورِ الْمَحَجَّةَ الْعُظْمَی وَ الْحُجَّةَ الْکبْرَی سُلَالَةَ الْمُقَدَّسِینَ وَ ذُرِّیةَ الْمُرْسَلِینَ وَ ابْنَ خَاتِمِ النَّبِیینَ وَ بَهْجَةَ الْعَابِدِینَ وَ رُکنَ الْمُوَحِّدِینَ وَ وَارِثَ الْخِیرَةِ الطَّاهِرِینَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِمْ صَلَاةً لَا تَنْفَدُ وَ إِنْ نَفِدَ الدَّهْرُ وَ لَا تَحُولُ وَ إِنْ حَالَ الزَّمَنُ وَ الْعَصْرُ اللَّهُمَّ إِنِّی أُقَدِّمُ بَینَ یدَی سُؤَالِی الِاعْتِرَافَ لَک بِالْوَحْدَانِیةِ وَ لِمُحَمَّدٍ بِالنُّبُوَّةِ وَ لِعَلِی بِالْإِمَامَةِ وَ لِذُرِّیتِهِمَا بِالْعِصْمَةِ وَ فَرْضِ الطَّاعَةِ وَ بِهَذَا الْوَلِی الرَّشِیدِ وَ الْمَوْلَی السَّدِیدِ أَبِی مُحَمَّدٍ عُثْمَانَ بْنِ سَعِیدٍ أَتَوَسَّلُ إِلَی اللَّهِ بِالشَّفَاعَةِ إِلَیهِ لِیشْفَعَ إِلَی شُفَعَائِهِ وَ أَهْلِ مَوَدَّتِهِ وَ خُلَصَائِهِ أَنْ یسْتَنْقِذُونِی مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَسَّلُ إِلَیک بِعَبْدِک عُثْمَانَ بْنِ سَعِیدٍ وَ أُقَدِّمُهُ بَینَ یدَی حَوَائِجِی أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شِیعَتِهِ وَ أَوْلِیائِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی الْحُوبَ وَ الْخَطَایا وَ تَسْتُرَ عَلَی الزَّلَلَ وَ السَّیئَاتِ وَ تَرْزُقَنِی السَّلَامَةَ مِنَ الرَّزَایا فَکنْ لِی یا وَلِی اللَّهِ شَافِعاً نَافِعاً وَ رُکناً مَنِیعاً دَافِعاً فَقَدْ أَلْقَیتُ إِلَیک بِالْآمَالِ وَ وَثِقْتُ مِنْک بِتَخْفِیفِ الْأَثْقَالِ وَ قَرَعْتُ بِک یا سَیدِی بَابَ الْحَاجَةِ وَ رَجَوْتُ مِنْک جَمِیلَ سِفَارَتِک وَ حُصُولَ الْفَلَاحِ بِمَقَامِ غِیاثٍ أَعْتَمِدُ عَلَیهِ وَ أَقْصِدُ إِلَیهِ وَ أَطْرَحُ نَفْسِی بَینَ یدَیهِ وَ السَّلَامُ عَلَیک وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ ثُمَّ صَلِّ صَلَاةَ الزِّیارَةِ وَ أَهْدِهَا لَهُ وَ لِشُرَکائِهِ فِی النِّیابَةِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ ثُمَّ وَدِّعْهُ مُسْتَقْبِلًا لَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی.</ref>
[[السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ النَّاصِحُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَوْلِیائِهِ الْمُجِدُّ فِی خِدْمَةِ مُلُوک الْخَلَائِقِ أُمَنَاءِ اللَّهِ وَ أَصْفِیائِهِ السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْبَابُ الْأَعْظَمُ وَ الصِّرَاطُ الْأَقْوَمُ وَ الْوَلِی الْأَکرَمُ السَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْمُتَوَّجُ بِالْأَنْوَارِ الْإِمَامِیةِ الْمُتَسَرْبِلُ بِالْجَلَابِیبِ الْمَهْدِیةِ الْمَخْصُوصُ بِالْأَسْرَارِ الْأَحْمَدِیةِ وَ الشُّهُبِ الْعَلَوِیةِ وَ الْمَوَالِیدِ الْفَاطِمِیةِ السَّلَامُ عَلَیک یا قُرَّةَ الْعُیونِ وَ السِّرَّ الْمَکنُونَ السَّلَامُ عَلَیک یا فَرَجَ الْقُلُوبِ وَ نِهَایةَ الْمَطْلُوبِ السَّلَامُ عَلَیک یا شَمْسَ الْمُؤْمِنِینَ وَ رُکنَ الْأَشْیاعِ الْمُنْقَطِعِینَ السَّلَامُ عَلَی وَلِی الْأَیتَامِ وَ عَمِیدِ الْجَحَاجِحَةِ الْکرَامِ السَّلَامُ عَلَی الْوَسِیلَةِ إِلَی سِرِّ اللَّهِ فِی الْخَلَائِقِ وَ خَلِیفَةِ وَلِی اللَّهِ الْفَاتِقِ الرَّاتِقِ السَّلَامُ عَلَیک یا نَائِبَ قُوَّامِ الْإِسْلَامِ وَ بَهَاءِ الْأَیامِ وَ حُجَّةَ اللَّهِ الْمَلِک الْعَلَّامِ عَلَی الْخَاصِّ وَ الْعَامِّ الْفَارُوقَ بَینَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ النُّورَ الزَّاهِرَ وَ الْمَجْدَ الْبَاهِرَ فِی کلِّ مَوْقِفٍ وَ مَقَامٍ السَّلَامُ عَلَیک یا وَلِی بَقِیةِ الْأَنْبِیاءِ وَ خِیرَةَ إِلَهِ السَّمَاءِ الْمُخْتَصَّ بِأَعْلَی مَرَاتِبِ الْمَلِک الْعَظِیمِ الْمُنْجِی مِنْ مَتَالِفِ الْعَطَبِ الْعَمِیمِ ذی [ذَا اللِّوَاءِ الْمَنْصُورِ وَ الْعَلَمِ الْمَنْشُورِ وَ الْعِلْمِ الْمَسْتُورِ الْمَحَجَّةَ الْعُظْمَی وَ الْحُجَّةَ الْکبْرَی سُلَالَةَ الْمُقَدَّسِینَ وَ ذُرِّیةَ الْمُرْسَلِینَ وَ ابْنَ خَاتِمِ النَّبِیینَ وَ بَهْجَةَ الْعَابِدِینَ وَ رُکنَ الْمُوَحِّدِینَ وَ وَارِثَ الْخِیرَةِ الطَّاهِرِینَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِمْ صَلَاةً لَا تَنْفَدُ وَ إِنْ نَفِدَ الدَّهْرُ وَ لَا تَحُولُ وَ إِنْ حَالَ الزَّمَنُ وَ الْعَصْرُ اللَّهُمَّ إِنِّی أُقَدِّمُ بَینَ یدَی سُؤَالِی الِاعْتِرَافَ لَک بِالْوَحْدَانِیةِ وَ لِمُحَمَّدٍ بِالنُّبُوَّةِ وَ لِعَلِی بِالْإِمَامَةِ وَ لِذُرِّیتِهِمَا بِالْعِصْمَةِ وَ فَرْضِ الطَّاعَةِ وَ بِهَذَا الْوَلِی الرَّشِیدِ وَ الْمَوْلَی السَّدِیدِ أَبِی مُحَمَّدٍ عُثْمَانَ بْنِ سَعِیدٍ أَتَوَسَّلُ إِلَی اللَّهِ بِالشَّفَاعَةِ إِلَیهِ لِیشْفَعَ إِلَی شُفَعَائِهِ وَ أَهْلِ مَوَدَّتِهِ وَ خُلَصَائِهِ أَنْ یسْتَنْقِذُونِی مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَسَّلُ إِلَیک بِعَبْدِک عُثْمَانَ بْنِ سَعِیدٍ وَ أُقَدِّمُهُ بَینَ یدَی حَوَائِجِی أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شِیعَتِهِ وَ أَوْلِیائِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی الْحُوبَ وَ الْخَطَایا وَ تَسْتُرَ عَلَی الزَّلَلَ وَ السَّیئَاتِ وَ تَرْزُقَنِی السَّلَامَةَ مِنَ الرَّزَایا فَکنْ لِی یا وَلِی اللَّهِ شَافِعاً نَافِعاً وَ رُکناً مَنِیعاً دَافِعاً فَقَدْ أَلْقَیتُ إِلَیک بِالْآمَالِ وَ وَثِقْتُ مِنْک بِتَخْفِیفِ الْأَثْقَالِ وَ قَرَعْتُ بِک یا سَیدِی بَابَ الْحَاجَةِ وَ رَجَوْتُ مِنْک جَمِیلَ سِفَارَتِک وَ حُصُولَ الْفَلَاحِ بِمَقَامِ غِیاثٍ أَعْتَمِدُ عَلَیهِ وَ أَقْصِدُ إِلَیهِ وَ أَطْرَحُ نَفْسِی بَینَ یدَیهِ وَ السَّلَامُ عَلَیک وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ ثُمَّ صَلِّ صَلَاةَ الزِّیارَةِ وَ أَهْدِهَا لَهُ وَ لِشُرَکائِهِ فِی النِّیابَةِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ ثُمَّ وَدِّعْهُ مُسْتَقْبِلًا لَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی.</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
==منابع==
==منابع==
{{منابع|۲}}
{{منابع|۲}}
خط ۹۶: خط ۹۴:
*ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
*ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
*جمعی از نویسندگان، ره توشه عتبات عالیات، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۱ش.
*جمعی از نویسندگان، ره توشه عتبات عالیات، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۱ش.
*شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، جامعه مدرسین، 1419ق.
*شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق.
*طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، مشهد، مرتضی، 1403ق.
*طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، مشهد، مرتضی، ۱۴۰۳ق.
*جمعی از نویسندگان، ره‌توشه عتبات عالیات، تهران، مشعر، 1388ش.
*جمعی از نویسندگان، ره‌توشه عتبات عالیات، تهران، مشعر، ۱۳۸۸ش.
{{پایان}}
{{پایان}}
{{یاران امام هادی}}
{{یاران امام هادی}}
{{یاران امام عسکری}}
{{یاران امام عسکری}}
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۱۷

ویرایش