کاربر ناشناس
حوقله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Jalalyaghmoori بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Smnazem بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[پرونده:Hoghalah7.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:Hoghalah7.jpg|بندانگشتی]] | ||
[[پرونده:Hoghalah.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:Hoghalah.jpg|بندانگشتی]] | ||
'''حَوْقَلَه''' یا '''حَوْلَقَه'''، به معنای «لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّه» گفتن است.این عبارت در [[قرآن]] نیامده، اما عبارت | '''حَوْقَلَه''' یا '''حَوْلَقَه'''، به معنای «لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّه» گفتن است.این عبارت در [[قرآن]] نیامده، اما عبارت {{حدیث|لا قُوَّة إِلّا باللّه}} یک بار در [[آیه]] ۳۹ [[سوره کهف]] به کار رفته است. | ||
حوقله از ذکرهای مهم و بافضیلت مسلمانان به شمار می‌رود و در روایات [[شیعه]]، آثار فراوانی برای آن ذکر شده است. این ذکر برای رفع وسوسه، فقر، بیماری و حزن و ... توصیه شده است. | ترجمه روان این [[ذکر]] چنین است: "هر دگرگونی و نیرویی، تنها به دست خدا است." از این رو انسان، با گفتن این ذکر، خود و امور زندگانی اش را به خدا می‌سپارد. | ||
[[امام حسین (ع)]] در روز [[عاشورا]] پیوسته این ذکر را بر زبان جاری می‌کرد. | |||
حوقله از ذکرهای مهم و بافضیلت [[مسلمانان]] به شمار می‌رود و در روایات [[شیعه]]، آثار فراوانی برای آن ذکر شده است. این ذکر برای رفع وسوسه، فقر، بیماری و حزن و... توصیه شده است. | |||
حوقله در نظم و نثر فارسی، برای راندن [[شیطان]]، اظهار تعجب، اعتراض و نشان دادن ناخرسندی و ... به کار رفته است. | حوقله در نظم و نثر فارسی، برای راندن [[شیطان]]، اظهار تعجب، اعتراض و نشان دادن ناخرسندی و ... به کار رفته است. | ||
==روایات== | ==روایات== | ||
===معنی=== | ===معنی=== | ||
[[علی (ع)]]، درباره معنای این عبارت، گفته‌اند: ما چیزی از خود نداریم، جز قدرت و [[اختیار|اختیاری]] که خدا به ما ارزانی داشته (قدرت و اختیار ما ذاتی نیست)؛ پس چون قدرت به ما دهد، مکلف می‌شویم و اگر قدرت را از ما بگیرد [[تکلیف]] را برمیدارد.<ref>نهج البلاغة، حکمت ۴۰۴</ref> | [[علی (ع)]]، درباره معنای این عبارت، گفته‌اند: ما چیزی از خود نداریم، جز قدرت و [[اختیار|اختیاری]] که خدا به ما ارزانی داشته (قدرت و اختیار ما ذاتی نیست)؛ پس چون قدرت به ما دهد، مکلف می‌شویم و اگر قدرت را از ما بگیرد [[تکلیف]] را برمیدارد.<ref>نهج البلاغة، حکمت ۴۰۴</ref> | ||
احادیث دیگر، این ذکر را این گونه معنا کرده‌اند؛ ما هیچ نیرویی برای ترک [[معصیت]] یا انجام [[طاعت]]، جز با کمک خدا نداریم<ref>رک. به ابن بابویه، ۱۳۶۱ش، ص۲۱</ref>بنابراین، هرکس این عبارت را بگوید کار خود را به خدا سپرده است.<ref>همو، ۱۳۶۲ش، ج ۱، ص۲۹۹</ref> | احادیث دیگر، این ذکر را این گونه معنا کرده‌اند؛ ما هیچ نیرویی برای ترک [[معصیت]] یا انجام [[طاعت]]، جز با کمک خدا نداریم<ref>رک. به ابن بابویه، ۱۳۶۱ش، ص۲۱</ref>بنابراین، هرکس این عبارت را بگوید کار خود را به خدا سپرده است.<ref>همو، ۱۳۶۲ش، ج ۱، ص۲۹۹</ref> | ||
===فضیلت=== | ===فضیلت=== | ||
احادیث بسیاری در فضیلت این ذکر نقل شده است و [[مسلمان|مسلمانان]] به بسیار گفتن آن توصیه شده‌اند.<ref>رک. برقی، ج ۱، ص۹، ۱۱؛ متقی، ج ۱، ص۴۵۳ـ۴۵۹</ref> | احادیث بسیاری در فضیلت این ذکر نقل شده است و [[مسلمان|مسلمانان]] به بسیار گفتن آن توصیه شده‌اند.<ref>رک. برقی، ج ۱، ص۹، ۱۱؛ متقی، ج ۱، ص۴۵۳ـ۴۵۹</ref> | ||
این ذکر از مصادیق [[باقیات صالحات|باقیات صالحات]] دانسته شده است<ref> سیوطی، الدرّالمنثور، ج ۵، ص۳۴۸ـ۳۵۱</ref> بنابر حدیثی از [[محمد(ص)|پیامبر اکرم (ص)]] این جمله گنجی از گنجهای بهشت است<ref>ابن حنبل، ج ۲، ص۳۳۳؛ بخاری، ج ۵، ص۷۵</ref>و نیز از ذکرهایی است که [[موسی کلیم الله|موسای نبی]]، هنگام شکافته شدن دریا بر زبان جاری کرد.<ref>سیوطی، الدرّالمنثور، ج ۶، ص۲۷۰</ref> همچنین [[امام حسین(ع)|امام حسین (ع)]] در روز [[عاشورا]] پیوسته این ذکر را بر لب داشت.<ref>رک. ابن شهرآشوب، ج ۳، ص۲۵۸؛ ابن طاووس، ص۷۰</ref> | این ذکر از مصادیق [[باقیات صالحات|باقیات صالحات]] دانسته شده است<ref> سیوطی، الدرّالمنثور، ج ۵، ص۳۴۸ـ۳۵۱</ref> بنابر حدیثی از [[محمد(ص)|پیامبر اکرم (ص)]] این جمله گنجی از گنجهای [[بهشت]] است<ref>ابن حنبل، ج ۲، ص۳۳۳؛ بخاری، ج ۵، ص۷۵</ref>و نیز از ذکرهایی است که [[موسی کلیم الله|موسای نبی]]، هنگام شکافته شدن دریا بر زبان جاری کرد.<ref>سیوطی، الدرّالمنثور، ج ۶، ص۲۷۰</ref> همچنین [[امام حسین(ع)|امام حسین (ع)]] در روز [[عاشورا]] پیوسته این ذکر را بر لب داشت.<ref>رک. ابن شهرآشوب، ج ۳، ص۲۵۸؛ ابن طاووس، ص۷۰</ref> | ||
===آثار=== | ===آثار=== | ||
در احادیث [[محمد(ص)|پیامبر]] و [[امامان]]، گفتن این ذکر برای رفع وسوسه و حزن<ref>رک. الفقه المنسوب للامام الرضا (ع) ، ص۳۸۵</ref> و برطرف شدن بیماری و فقر<ref>کلینی، ج ۲، ص۵۵۱، ج ۸، ص۹۳</ref> سفارش شده. | |||
در احادیث [[محمد(ص)|پیامبر]](ص) و [[امامان]](ع)، گفتن این ذکر برای رفع وسوسه و حزن<ref>رک. الفقه المنسوب للامام الرضا (ع) ، ص۳۸۵</ref> و برطرف شدن بیماری و فقر<ref>کلینی، ج ۲، ص۵۵۱، ج ۸، ص۹۳</ref> سفارش شده. | |||
===مواضع ذکر=== | ===مواضع ذکر=== | ||
در [[روایات]] به گفتن حوقله، پس از دعا و نمازهای [[نماز ظهر|ظهر]] و [[نماز مغرب|مغرب]]،<ref>همان، ج ۲، ص۵۲۱، ۵۲۸؛ ابنبابویه، ۱۳۶۸ش، ص۹</ref> هنگام خروج از منزل <ref>کلینی، ج ۲، ص۵۴۲</ref> و پس از گفتن یا شنیدن حَی عَلی الصَّلوةِ، حَی عَلی الْفَلاحِ و حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل در [[اذان]] سفارش شدهاست.<ref>ابنحنبل، ج ۴، ص۹۱ـ۹۲؛ بخاری، ج ۱، ص۱۵۲؛ طوسی، ج ۱، ص۹۷</ref> | در [[روایات]] به گفتن حوقله، پس از دعا و نمازهای [[نماز ظهر|ظهر]] و [[نماز مغرب|مغرب]]،<ref>همان، ج ۲، ص۵۲۱، ۵۲۸؛ ابنبابویه، ۱۳۶۸ش، ص۹</ref> هنگام خروج از منزل <ref>کلینی، ج ۲، ص۵۴۲</ref> و پس از گفتن یا شنیدن حَی عَلی الصَّلوةِ، حَی عَلی الْفَلاحِ و حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل در [[اذان]] سفارش شدهاست.<ref>ابنحنبل، ج ۴، ص۹۱ـ۹۲؛ بخاری، ج ۱، ص۱۵۲؛ طوسی، ج ۱، ص۹۷</ref> | ||
==کاربرد در فارسی== | ==کاربرد در فارسی== | ||
واژه حوقله در فارسی نیز به کار رفته است.<ref>برای نمونه، رک. وقار شیرازی، ص۱۳۷</ref> در نظم و نثر فارسی، تعابیر لاحول گویان و لاحول کنان و گفتن لاحول ولا قوّةالّا باللّه، برای راندن [[شیطان|شیطان]]، اظهار تعجب، اعتراض و نشان دادن ناخرسندی کاربرد دارد.<ref>برای نمونه، رک. منوچهری، ص۱۹۶، ۲۰۳؛ مولوی، ج ۱، دفتر۲، ص۲۵۸ـ۲۶۱، بیت ۲۰۶ـ۲۵۰؛ سعدی، ص۱۵۴، بیت ۲۹۱۰، ص۱۵۷، بیت ۲۹۷۵؛ دهخدا، ذیل همین تعابیر)</ref> | واژه حوقله در فارسی نیز به کار رفته است.<ref>برای نمونه، رک. وقار شیرازی، ص۱۳۷</ref> در نظم و نثر فارسی، تعابیر لاحول گویان و لاحول کنان و گفتن لاحول ولا قوّةالّا باللّه، برای راندن [[شیطان|شیطان]]، اظهار تعجب، اعتراض و نشان دادن ناخرسندی کاربرد دارد.<ref>برای نمونه، رک. منوچهری، ص۱۹۶، ۲۰۳؛ مولوی، ج ۱، دفتر۲، ص۲۵۸ـ۲۶۱، بیت ۲۰۶ـ۲۵۰؛ سعدی، ص۱۵۴، بیت ۲۹۱۰، ص۱۵۷، بیت ۲۹۷۵؛ دهخدا، ذیل همین تعابیر)</ref> | ||
==شرح حوقله== | ==شرح حوقله== | ||
جلال الدین سیوطی در کتاب شرح الحوقلة و الحیعلة به توضیح درباره این ذکر و فضیلت آن پرداخته است.<ref>رک. به حاجی خلیفه، ج ۲، ستون۱۰۴۰</ref> | |||
[[جلال الدین سیوطی]] در کتاب شرح الحوقلة و الحیعلة به توضیح درباره این ذکر و فضیلت آن پرداخته است.<ref>رک. به حاجی خلیفه، ج ۲، ستون۱۰۴۰</ref> | |||
==پیوند به بیرون== | |||
*منبع مقاله [http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=6653 دانشنامه جهان اسلام] | |||
*[http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=4761&urlId=2134 اندیشه قم؛ فایده و تاثیر حوقله] | |||
*[http://azha.ir/showthread.php?tid=115 انجمن زینت هفت آسمان؛ ویژگی‌های حوقله] | |||
*[http://www.vaezoon.ir/Portal/Cultcure/Persian/CategoryID/13354/CaseID/109146/71243.aspxپایگاه پژوهه تبلیغ؛ تفسیر حوقله] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس| | {{پانویس|۲}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
* ابن بابویه، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم ۱۳۶۸ش. | * ابن بابویه، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم ۱۳۶۸ش. | ||
* ابن بابویه، کتاب الخصال، چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳۶۲ش. | * ابن بابویه، کتاب الخصال، چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳۶۲ش. | ||
| خط ۵۵: | خط ۸۰: | ||
* جلال الدین محمدبن محمد مولوی، مثنوی معنوی، تصحیح رینولدآلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش. | * جلال الدین محمدبن محمد مولوی، مثنوی معنوی، تصحیح رینولدآلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش. | ||
* احمدبن محمد شفیع وقار شیرازی، محاکمه انسان و حیوان «مرغزار»، چاپ محمد فاضلی، مشهد ۱۳۷۲ش. | * احمدبن محمد شفیع وقار شیرازی، محاکمه انسان و حیوان «مرغزار»، چاپ محمد فاضلی، مشهد ۱۳۷۲ش. | ||
[[رده:ذکرهای دینی]] | [[رده:ذکرهای دینی]] | ||