مکتب کلامی حله: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته می‌شود جریان نظام‌مند عرفانی مدرسه حله با خواجه نصیرالدین طوسی و ابن میثم بحرانی آغاز شد و با [[احمد بن فهد حلی|ابن فهد حلی]] و [[سید حیدر آملی]] به اوج خود رسید.<ref>سبحانی، رضایی، «جریان‌های فکری مدرسه کلامی حله»، ص۲۳.</ref> نگاه عرفانی در مکتب کلامی حله، علاوه بر برخی مباحث مربوط به خداشناسی، در مباحثی همچون مباحث امامت، مشهود است.<ref>نادم، «تطور قلمرو علم امام در مدرسه کلامی حله»، ص۲۵۵.</ref> به عنوان نمونه خواجه نصیر طوسی علاوه بر نگاه‌های کلامی و فلسفی درباره [[علم امام]]، با رویکردی عرفانی به بررسی و تبیین آن نیز پرداخته و علومی فراتر از علوم بشر عادی که از سوی خداوند به [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] داده شده، برای آنان ثابت دانسته است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طوسی، شرح الاشارات و التنبیهات، نشر البلاغة، ج۳، ص۳۸۹؛ نادم، «تطور قلمرو علم امام در مدرسه کلامی حله»، ص۲۵۵.</ref>

==ویژگی‌ها==