حسین حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ حسین حلّی''' [[فقیه]] شیعه قرن چهاردهم، از شاگردان [[محمدحسین نائینی|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی]] بود. او استاد [[سید محمدتقی حکیم]]، [[سید محمدسعید حکیم]] و [[سید رضی شیرازی]] بوده است.

حسین در حدود ۱۳۰۹ق در [[نجف]] به دنیا آمد. وی اهل عیفار (منطقه‌ای در [[عراق]]، در نزدیکی [[حله|حلّه]]) و از طایفه‌ طفیل بود. پدرش، [[علی‌ بن حسین حلی]] (متوفی ۱۳۴۴) عالمی پرهیزکار بود که در جوانی حلّه را ترک کرده، در نجف سکونت گزید.<ref>آل‌محبوبه، ج ۳، ص۲۸۳-۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۴، ص۱۴۲۳-۱۴۲۴</ref>

حسین برادر شاعر و فاضلی به نام حسن داشت که از وی بزرگ‌تر بود و در ۱۳۳۷ در جوانی براثر بیماری درگذشت. از او دو اثر، کتاب فی علم‌الصرف و دیوان شعر، باقی مانده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۱، ص۴۱۴-۴۱۵؛آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۹، قسم ۱، ص۲۴۱؛حلّی، قسم ۲، ص۲۰۲-۲۰۳</ref>