حسین حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ حسین حلّى'''، فقيه بزرگ امامى قرن چهاردهم، از شاگردان [[محمد حسین نائینی|ميرزا محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی]] است. او استاد [[محمدتقی حکیم]]، محمدسعید حکیم و [[سید رضی شیرازی]] بوده است.

حسين در حدود ۱۳۰۹ در [[نجف]] به دنيا آمد.او اصالتاً اهل عيفار (منطقه‌اى در [[عراق]]، در نزديكى [[حله|حلّه]]) و از طايفه‌اى مشهور به طفيل بود. پدرش، [[على‌ بن حسين حلى]] (متوفى ۱۳۴۴) عالمى پرهيزكار بود، در جوانى حلّه را ترک كرد و در [[نجف]] سكنا گزيد.<ref>آل‌محبوبه، ج ۳، ص ۲۸۳ـ۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم ۴، ص ۱۴۲۳ـ ۱۴۲۴</ref>

وی برادر بزرگ‌ترى به نام حسن داشت كه شاعر و فاضل بود و در ۱۳۳۷ در جوانى براثر بيمارى درگذشت. از او دو اثر، كتاب فى علم‌الصرف و ديوان شعر، برجاى مانده است.<ref>آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم 1، ص ۴۱۴ـ۴۱۵؛آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج ۹، قسم ۱، ص ۲۴۱؛حلّى، قسم ۲، ص ۲۰۲ـ۲۰۳</ref>

او پس از آموختن خواندن و نوشتن، به تحصيل علوم حوزوى روى آورد و پس از فراگرفتن دروس مقدماتى و ميانى و عالى، به تحصيل در دوره خارج [[فقه]] و [[اصول]] پرداخت.

مهم‌ترين و اصلى‌ترين استاد او در اين مرحله [[محمد حسین نائینی|ميرزا محمدحسین نائینی]] بود كه حلّى دوره‌اى طولانى در جلسات درس وى حضور يافت و از شاگردان برجسته و نزديك او بود. حلّى مدتى نيز در جلسات درس [[آقا ضیاء الدین عراقی]] شركت كرد.<ref>آل‌محبوبه، ج3، ص283؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم2، ص603؛ طباطبائى‌حكيم، ج3، ص54</ref>

حلّى فردى دقيق، مسلط بر مبانى فقهى و اصولى گوناگون و خوش‌بيان بود و بسيار عميق و محققانه و به شكل دسته‌بندى شده و منظم تدريس مى‌كرد. او را پرهیزكار، خوش‌خلق و متواضع توصيف كرده و گفته‌اند كه از رياست و [[زعامت]] دورى مى‌جست.<ref>آل‌محبوبه، ج3، ص283؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم 2، ص 603ـ604؛ امينى، 1413، ج1، ص442</ref>

شمارى از شاگردان حلّى تقريرات درسهاى فقه و اصول او را تدوين كرده‌اند.

*مشهورترين آنها [[بحوث فقهیة|بُحُوث فقهیة]]، اثر [[عزالدين بحرالعلوم]] است. اين اثر حاصل درسهاى حلّى درباره برخى مسائل جديد فقهى، از جمله بیمه، بليت بخت‌ آزمایی، اوراق نقدی، عمليات بانكی، سرقفلی، احداث راهها و خيابانهاى جديد، [[قاعده الزام]] و حقوق زوجيت و آثار وضعى آن است. مؤلف با بهره‌گيرى از منابع جديد، نكاتى را به دروس حلّى افزوده و پاره‌اى از مباحث كتاب را با پرسش و [[استفتاء]] از حلّى تأليف كرده است.<ref>بحرالعلوم، ص 11ـ12</ref> اين اثر نخستين‌بار در ۱۳۸۴/ ۱۳۴۳ش در [[نجف]] و پس از آن، بارها در [[عراق]]، [[لبنان]] و [[ایران]] چاپ شد.