سید نعمت‌الله جزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

سید نعمت الله جزایری سرسلسله خاندان [[سادات جزایری]] است که سه قرن در منطقه [[خوزستان ]]، به ویژه [[شوشتر]]، خدمات علمی و دینی ارائه می‌کردند.<ref>اعتمادالسلطنه، مرآة‌البلدان، ۱۳۶۷ـ۱۳۶۸ش.، ج۱، ص۷۰۳ـ ۷۰۵؛ جزایری، ۱۳۹۷، ج۱، ص۲۲.</ref> نسب آنان به [[عبدالله بن موسی بن جعفر]]، فرزند [[امام کاظم|امام کاظم (ع)]]، می‌رسد.<ref>جزایری، تذکره شوشتر، کتابفروشی صافی، ص۷۵؛ اعرجی، مناهل الضرب، ۱۳۷۷ش، ص۴۹۸ـ ۴۹۹.</ref> به نوشته سید نعمت‌الله او در ۱۰۵۰ در روستای [[صباغیه|صَباغیه ]] از جزایر [[بصره ]]، محلی میان [[دجله ]] و [[فرات ]]، به دنیا آمد.<ref>جزایری، کشف الاسرار، ۱۴۰۸ق، ج۱، مقدمه موسوی جزائری، ص۱۵؛ جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۲.</ref>

اشتیاق به تحصیل موجب سفر مجدد او به [[شیراز]] شد، اما پس از یک ماه، به علت فوت پدرش و آتش گرفتن مدرسه منصوریه، به [[اصفهان ]] رفت و چهار سال نزد [[علامه مجلسی]] (متوفی ۱۱۱۰) به تحصیل حدیث و علوم دینی پرداخت.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۱۲.</ref> میرزا تقی دولت‌آبادی در نزدیکی حمام [[شیخ بهایی]]، مدرسه‌ای ساخت و از سید نعمت الله خواست که در آنجا تدریس کند. سید نعمت‌الله هشت سال در این مدرسه به تدریس علوم دینی، تألیف و همکاری با مجلسی در نگارش و تدوین [[بحارالانوار]] مشغول شد.<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳؛ شوشتری، تحفة العالم، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۰.</ref>

چشمان سید نعمت الله پس از مدتی ضعیف شد و برای شفا و [[زیارت]]، از طریق کرمانشاه عازم [[عتبات عالیات]] شد<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ج۴، ص۳۱۳.</ref> و در آنجا با چند تن از عالمان و [[فقیهان]] ملاقات کرد.

در پی حوادث سیاسی سال ۱۰۷۹ق {{یادداشت|در این سال حسین پاشا، حاکم [[بصره ]]، بر [[سلطان محمد عثمانلو]]، وزیر [[بغداد]]، شورش کرد. سلطان محمد لشکری را برای جنگ با وی روانه [[بصره]] ساخت. حاکم بصره به [[جزایر]] رفت و در آنجا به دفاع از خود پرداخت، اما پس از چهار ماه مقاومت و محاصره جزایر، سرانجام لشکریان بغداد او را شکست دادند و او به سوی [[هندوستان ]] گریخت. مردم جزایر، که از یاران پاشا بودند، از بیم جان به [[هویزه]] و شهرهای مجاور گریختند.}} مردم جزایر مجبور به نقل مکان به هویزه و دیگر شهرهای مجاور شدند،  سید نعمت‌الله نیز در میان آنان بود. [[سید علی بن مولی خلف موسوی فلاحی]] (درگذشته ۱۰۸۸ق)، از سادات [[مشعشعیان]]، از او استقبال کرد.<ref> جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۱۸ـ۳۱۹؛ شوشتری، تحفة العالم، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۰ـ۱۰۱.</ref> سیدعلی آثار علمی فراوانی داشته است. [[افندی اصفهانی]] مدعی است بسیاری از مطالب علمی کتاب‌های سید نعمت الله از آثار سید علی گرفته شده است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۸۰.</ref> سید علی احترام زیادی برای سیدنعمت‌الله قائل بود و تا زمان مرگش با او در ارتباط بود.<ref>جزایری، مسکن الشجون، نسخه خطی، ص۳۷.</ref>