تنبیه الامة و تنزیه الملة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

# بحث درباره اینکه در [[عصر غیبت]] چون دسترسی به صاحب مقام [[عصمت]] ممکن نیست و نایبان عام [[امام]] (فقیهان) نیز از «‌اقامه وظایفِ‌» حکومتی به دور مانده‌اند، [[واجب]] است سلطنت از شکل استبدادی به صورت «‌تحدید استیلای جَوْری‌» ارجاع گردد.<ref>رجوع کنید به: تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۶۸ـ۶۹، ۷۳ـ۸۱</ref>

هدف از نگارش این کتاب، چنانکه نائینی <ref>تنبیه الامة و تنزیه الملة، ۱۳۸۲ ش، ص۳۸</ref> به صراحت بیان کرده، تنبیه امت به ضروریات شریعت و مبرّا کردن ساحَت دین (ملت) از [[زندقه]] و [[الحاد]] و [[بدعت]] (ظلم و استبداد) است.

هدف اصلی کتاب، نفی [[استبداد]] و اقامه دلیل بر درستی حکومت مشروطه، بر اساس مکتب [[شیعه|تشیع]]، و پاسخ به اشکالات و شبهات مخالفان مشروطه است. نویسنده در سراسر کتاب، با دیدگاهی که [[اسلام]] را توجیه کننده استبداد و حاکمیت استبدادی می‌داند، به شدت مخالفت می‌کند. به عقیده او منکران و مخالفان آزادی، مساوات، شورا و قانون از قوای استبدادند، از این میان به ویژه افرادی را که در زیِّ روحانیت‌اند و از جهل مردم به سود خویش سوء استفاده می‌کنند، «‌شعبه استبداد دینی‌» در کنار «‌شعبه استبداد سیاسی‌» می‌داند.<ref>تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۵۶ ـ ۵۸، ۹۵، ۱۴۲ـ ۱۴۵، و جاهای دیگر</ref>

به عقیده مؤلف، [[استبداد دینی]] و قوای نفرین شده آن، از تمام جنبه‌های استبداد، برای جامعه خطرناک‌تر و مقابله با آن نیز مشکل‌تر و «‌در حدود امتناع است ».<ref>تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۶۱ـ۱۶۲</ref>