آیه ۳۲ سوره توبه
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| جزء | ۱۰ |
| اطلاعات محتوایی | |
| درباره | تشبیه تلاش مخالفان اسلام به خاموش کردن نور خداوند با فوت کردن |
| آیات مرتبط | آیه ۸ سوره صف |
آیه ۳۲ سوره توبه تشبیهی است برای کوچک شمردن[۱] تلاش‌های مخالفان اسلام[۲] به اینکه با دمیدن و فوت کردن با دهان[۳] می‌خواهند نور بزرگی را خاموش کنند.[۴]
یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَی اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ
می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند، و خدا جز به کمال‌رساندن نور خود نمی‌خواهد. هر چند کافران را خوش نیاید.
آیه ۳۲ سوره توبه
آیه ۳۲ سوره توبه را خطاب به یهودیان و مسیحیان یا همه مخالفان اسلام از جمله مشرکان و کافران[۵] دانسته‌اند.[۶] مصداق تلاش مخالفان که تشبیه به فوت کردن با دهان شده را شِرک و تکذیب اسلام و نبوت پیامبر دانسته‌اند.[۷]
اکثر مفسران مقصود از نور خداوند در آیه را اسلام و قرآن گفته‌اند[۸] برخی نیز دلائل و برهان‌های توحید را مقصود آیه از نور دانسته‌اند؛ زیرا استدلال‌ها بر توحید، به‌جهت بیانی که در خود دارند، مانند نور هستند.[۹] در برخی روایات از پیامبر اسلام نقل شده که دشمنان می‌خواستند نور برادرش علی(ع) را خاموش کنند. پیامبر در ادامه به آیه ۳۲ سوره توبه استناد می‌کند که خدا جز به کمال‌رساندن نور خود نمی‌خواهد.[۱۰]
امامت اهلبیت به عنوان مصداق نور خدا و تلاش دشمنان در مقاطع مختلف( پس از وفات پیامبر خدا و در عصر دیگر امامان) برای مقابله با اهل بیت مصداق تلاش برای خاموش ساختن این نور دانسته شده است که در نهایت با ظهور امام زمان خداوند این نور را کامل می‌کند. [۱۱]
در انتهای آیه خداوند وعده می‌دهد که به کمال رسیدن نور خود را می‌خواهد.[۱۲] این تعبیر را به معنای پیروز شدن،[۱۳] گسترش اسلام[۱۴] و اعتلای توحید[۱۵] معنا کرده‌اند. تعبیر «یریدون ...» را مفید استمرار دانسته‌اند و از آن چنین برداشت شده که اسلام، همواره در مَعرَض کینه و دشمنی مخالفان خواهد بود.[۱۶]
تشبیه خاموش کردن نور خدا در دو آیه قرآن آمده است؛ یکی آیه ۳۲ سوره توبه و دیگری با اندکی تفاوت در آیه ۸ سوره صف. این تشبیه در هر دو مورد به عنوان انتقاد از تلاش‌های دشمنان اسلام ذکر شده است.[۱۷]
پانویس
- ↑ طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۶۷.
- ↑ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۵۰.
- ↑ حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۶۷.
- ↑ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۳۳۷.
- ↑ حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنا عشری، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۶۸.
- ↑ قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۸، ص۱۲۱.
- ↑ سليم بن قيس، كتاب سليم بن قيس الهلالي، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۸۶.
- ↑ حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۲، صص۲۱۰-۲۱۲.
- ↑ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۳۳۷.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۳.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۴.
- ↑ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۳۳۷.
- ↑ هاشمی رفسنجانی، «سوره توبه، آیه ۳۲، کتاب تفسیر راهنما»، سایت هاشمی رفسنجانی.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۳۶۷.
منابع
- حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، تهران، میقات، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.
- حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دارالعلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
- سليم بن قيس، كتاب سليم بن قيس الهلالي، قم، الهادی، ۱۴۰۵ق.
- طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق
- طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
- فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق: حسین اعلمی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق.
- قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۴ش.
- مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تهران، تفسیر نمونه، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- هاشمی رفسنجانی، «سوره توبه، آیه ۳۲، کتاب تفسیر راهنما»، سایت هاشمی رفسنجانی، تاریخ بازدید: ۲۴ مهر ۱۴۰۲ش.