بحث:نوحه‌خوانی (آیین)
بخش ویژگی‌های نوحه عاشورایی با لحن توصیه‌ای نوشته شده. --حامد آقاجانی (بحث) ۸ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۲۵ (UTC)
در معنای خاص
در فرهنگ عزاداری برای امام حسین(ع)، نوحه به نوعی خاص از شعر مرثیه می گویند که در مجالس به صورت جمعی اجرا می شود. اشعار نوحه را برای سینه زدن می سازند، یکی نوحه می خواند و دیگران به نوا و آهنگ و وزن اشعار نوحه خوان سینه می زدند.[۱۱] [۱۲] خود امامان(ع) بر سیدالشهداء(ع) می گریستند و امر به نوحه خوانی می کردند.[۱۳] بر جعفر طیار و حمزه سیدالشهداء نوحه خوانی شد. آنچه که از کراهت نوحه وناپسند بودن شغل نوحه گری و زشت بودن اجرت نوحه گر در روایات یاد شده ، ناظر به نوحه گریهای جاهلی است که آمیخته به باطل و گاهی حرام بوده است.[۱۴]
این بخش نیازمند اصلاحات زیاد متنی و محتوایی است. Farrokhzadeh (بحث) ۱۵ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۵۵ (UTC)
نوحه خوانی در معنای عام
در جمله پایین اولا مشخص است اما نسبت به ثانیا در متن مورد نظر اشاره ای نشده است:
بنابراین نوحه‌سرايى اولاً نبايد با داد و فرياد و جزع و فزع باشد و ثانيا؛ آنچه در مورد فضايل و مناقب میت گفته مى‌شود راست باشد يا اين كه اعتماد داشته باشد كه راست است،--Amini (بحث) ۱۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۱۹ (UTC)