بحث:امام‌باره
در مورد این مدخل نکاتی مهمی به نظر می رسد:
- نکته اول
امام باره مرادف حسینیه است با همان غایتی که حسینیه دارد و با همان وسعت معنایی و مصداقی که می توان برای یک حسینیه در نظر گرفت. بنابر این همانطور که در صدق عنوان حسینیه طراحی و معماری ملاک نیست در مورد امام باره نیز چنین است. (همانطور که در صدق عنوان مسجد نیز معماری آن دخیل نیست و مسجد مسجد است چه گنبد و مناره باشد یا خیر).
در اردو به حسینیه امام باڑا می گویند (با همان هدفی که حسینیه دارد که در اصل برای عزاداری امام حسین بوده است و متعاقبا دارای کارکردهایی است). همانطور که در جنوب هند مثل حیدرآباد به آن عاشورخانه می گویند. البته در بخش اول آمده است که به آن خانقاه هم گفته می شود ولی این مطلب رایج و صحیح نیست.
- نکته دوم:
در بخش آیین خاص آمده است که: «گاه در بیرون امام‌باره در گودالی آتش روشن می‌کنند تا نشانه آتش افروزی یزیدیان در خیمه‌گاه امام حسین(ع) و یادآور ظلم آنان باشد. عبور از روی آتش (زغالهای گداخته) با پای برهنه از جمله رسوم این سوگواریها بوده است.» اما این آیین مختص به امام باره نیست. همانطور که آیین سینه زنی و... در ایران مختص به حسینیه نیست. بله در حسینیه سینه زنی انجام می شود ولی این دو از یکدیگر مستقل هستند. همچنین این مراسم آتش روشن کردن در محرم و ساعت خاصی است و اینگونه نیست که عمومیت داشته باشد.
در پاراگراف بعدآمده است: «اتاقکی آراسته که نماد تابوت امام حسین(ع) است و در هند عموماً به آن «تعزیه» گفته می‌شود، مهم‌ترین وسیله برگزاری مراسم در امام‌باره به شمار می‌آید. امام‌باره همچنین دارای ضریحی ثابت (قبری نمادین ) است که «کربلا» نامیده می‌شود [۶] دسته‌های عزاداری میان امام‌باره‌ها آمد و شد می‌کنند و در حالی که عَلَمها را به همراه دارند، «تعزیه» را نیز بر روی شانه حرکت می‌دهند.» اما این اتاق نیز از ارکان امام باره نیست که ان را از حسینیه متمایز کند. نکته دیگر در این پاراگراف این است که در برخی موارد در امام باره ضریحی نمادین به نشانه ضریح امام حسین علیه السلام می سازند که آن «تعزیه» می گویند نه آن تابوت. و اینکه امده است تعزیه را حرکت می دهند مراد همان ضریح نمادینی است. علاوه بر این، اسم گزاری کربلا برای این ضریح محل تامل است و به نظر می رسد که محل پایان مراسم ها کربلا اطلاق می شود.
- نکته سوم:
به نظر می رسد که این مقاله بیشتر به امام باره در عرف هند و خصوصا شهر لکهنو پرداخته است و این دسته از اطلاعات مربوط به این عرف خاص است و عمومیت ندارد.
- نکته چهارم:
مقاله «حسینیه» در زبان اردو به «امام باڑا» ترجمه شده است که مقاله خوب و مفیدی ست. حال با توضیحات فوق به نظر می رسد که یا باید مدخل امام باره فارسی کاملا حذف شود و یا اینکه عنوان تبدیل شود (مثلا به «حسینیه در هند») و به صورت خاص به وضعیت حسینیه ها (امام باره ها) در هند بپردازد. و در ابتدای مدخل ذکر شود که امام باره همان حسینیه است و این مدخل به ویژگی های خاص حسینیه ها در فرهنگ هند می پردازد.
منبع: نکات فوق به صورت شفاهی از حجت الاسلام طاهر عباس (از فضلا بخش اردو ویکی شیعه) پرسیده شد.