بقیةالله: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از شارحان شیعی [[نهج البلاغه]]، عبارت «بقیهٌ من بقایا حجته: او مانده‌ای از حجت‌های خداست» که در [[نهج البلاغه]] به کار رفته است<ref> نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، خطبه۱۸۲، ص۲۶۲.</ref> را تفسیری بر [[امام دوازدهم]] می‌دانند.<ref>قطب راوندی، منهاج البراعه، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۲۲، به نقل از دانشنامه جهان اسلام، مدخل بقیة الله؛ خویی، منهاج البراعه، ۱۴۰۰ق، ج۱۰، ص۳۵۵.</ref> [[ابن ابی‌الحدید معتزلی]] گفته است که [[شیعیان]] این کلام را به مهدی، [[صوفیان]] به عارفان و [[اهل سنت]] به علمایی تفسیر می‌کنند که حجت خدا بر بندگانند.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۰، ص۹۵-۹۶.</ref> همچنین در [[دعای ندبه]] نیز از امام مهدی با تعبیر بقیه اللّه یاد شده است.<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۷۸.</ref>

در روایات شیعی آمده است که حضرت مهدی به هنگام ظهور، آیه «بقیه اللّه خیرلکم...» را خواهد خواند و خود را بقیة الله معرفی خواهد کرد و مسلمانان با عبارت «السلام علیک یا بقیه اللّهِ فی ارضه.» بر او سلام می دهند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۳۳۱.</ref> نیز روایت شده است که حضرت مهدی خود گفته است: «اَنَا بَقیّةُ اللّهِ فی اَرضِه‌.» <ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۸۴.</ref>