بقیةالله: تفاوت میان نسخه‌ها

بقیةالله در احادیث شیعه به [[امامان معصوم]] تفسیر شده است. برای نمونه [[ابن شهر آشوب]] گفته است که آیه «بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین»<ref>سوره هود، آیه ۸۶.</ref> درباره [[ائمه]] نازل شده است.<ref> ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۱۰۲.</ref> [[علامه مجلسی]]، بقیةالله را به معنای «من ابقاه الله»(کسی که خدا او را نگه داشته) گرفته و گفته است که: «منظور از بقیة الله کسانی از [[انبیا]] و اوصیای آنان است که خداوند آنها را بر روی زمین برای هدایت مردم نگاه می‌دارد، یا امامانی که بازماندگان انبیا در میان امت خود هستند.»<ref> مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۲۱۱</ref> همچنین بر پایه روایتی، [[امام باقر]]، خطاب به مردمی که دروازه شهر خود را بر روی وی بستند، خود را بقیةالله نامیده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۲۱۲.</ref> در [[زیارت جامعه کبیره]] هم از [[امامان شیعه]] با عنوان بقیة الله یاد شده است.<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۲۶.</ref>

کلمه بقیه، در آیه ۲۴۸ [[سوره بقره]] نیز به مفهوم فضل و خیر به کار رفته است.<ref>پارت، Der Koran: Kommentar und Konkordanz، چاپ۱۹۷۷م، ص۵۲-۵۳: به نقل از دانشنامه جهان اسلام مدخل بقیة الله.</ref> گفته‌اند وجه تفسیر بقیه اللّه به امامان این است که امامان فضل و نعمت خداوند بر آدمیان هستند.<ref> دانشنامه جهان اسلام، ج۳، مدخل بقیةالله.</ref>