پرش به محتوا

خاکساریه: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۵ اکتبر ۲۰۱۴
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''خاکساریه'''، فرقه ای از [[صوفیه]]  ایران  که از میان [[شیعه|شیعیان]] برخاسته‌اند. این فرقه در دوران [[قاجاریه|قاجار]]، به خصوص پس از سفر یکی از [[قلندر|قلندران]] [[جلالیه]] <ref>رجوع کنید به جلال‌الدین حسین بخاری.</ref>[[هند]] به نام [[غلام‌علی شاه]] به ایران، مشهور شد و ظاهراً تا پیش از آن، طریق آنان همان طریقه [[حیدریه|حیدریه]] بوده است. این فرقه به ۳ شاخه غلام‌علی‌شاهی، معصوم‌علی‌شاهی و نورائی تقسیم می‌شوند. خاکساران امروزین از غلام‌علی‌شاهیان و شمار اندکی از معصوم‌علی‌شاهیان هستند. امروزه، خاکساران، سلسله خودرا [[خاکسار جلالی]] ابوترابی معرفی می‌کنند.<ref>رجوع کنید به منجمی، ص۲۱، ۴۹، ۵۱.</ref> آنان با ذکر واژه [[ابوتراب]] ظاهراً نوعی ارتباط بین نام سلسله خود و کنیه [[علی (ع)]] ایجاد کرده‌اند.
'''خاکساریه'''، فرقه ای از [[صوفیه]]  ایران  که از میان [[شیعه|شیعیان]] برخاسته‌اند. این فرقه در دوران [[قاجاریه|قاجار]]، به خصوص پس از سفر یکی از [[قلندر|قلندران]] [[جلالیه]] <ref>رجوع کنید به جلال‌الدین حسین بخاری.</ref>[[هند]] به نام [[غلام‌علی شاه]] به ایران، مشهور شد و ظاهراً تا پیش از آن، طریق آنان همان طریقه [[حیدریه|حیدریه]] بوده است. این فرقه به ۳ شاخه غلام‌علی‌شاهی، معصوم‌علی‌شاهی و نورائی تقسیم می‌شوند. خاکساران امروزین از غلام‌علی‌شاهیان و شمار اندکی از معصوم‌علی‌شاهیان هستند. امروزه، خاکساران، سلسله خودرا [[خاکسار جلالی]] ابوترابی معرفی می‌کنند.<ref>رجوع کنید به منجمی، ص۲۱، ۴۹، ۵۱.</ref> آنان با ذکر واژه [[ابوتراب]] ظاهراً نوعی ارتباط بین نام سلسله خود و کنیه [[علی (ع)]] ایجاد کرده‌اند.
==وجه نام‌گذاری==
==وجه نام‌گذاری==
شاهزاده و بانو، که یکی از قصه‌هایی که ظاهراً در بین سده‌های ۱۱ و ۱۲ در هند نوشته شده است، نشان می‌دهد که برخی از [[قلندر|قلندران]] جامه خاکستری می‌پوشیدند و بر چهره خود خاکستر می‌مالیدند و آیین آنان خاکساری نامیده می‌شد.<ref>رجوع کنید به گ ۹۴، ۱۰۳۱۰۵.</ref> شاید منشأ نام‌گذاری خاکساریه چنین رسم و آیینی بوده باشد. [[معصوم‌علی شاه]]، نویسنده [[طرائق الحقائق]] درباره وجه نام‌گذاری خاکسار گفته است: اصل خاکساران از طایفه ای هندوست که برخی [[مرتاض|مرتاضان]] آن‌ها بی لباس در خاک می‌نشینند و خاک نرم سوده بر بدن می‌ریزند.<ref>جپ۳، ص۵۳۳.</ref>
''شاهزاده و بانو''، از قصه‌هایی که ظاهراً در بین سده‌های ۱۱ و ۱۲ در هند نوشته شده است، نشان می‌دهد که برخی از [[قلندر|قلندران]] جامه خاکستری می‌پوشیدند و بر چهره خود خاکستر می‌مالیدند و آیین آنان خاکساری نامیده می‌شد.<ref>رجوع کنید به گ ۹۴، ۱۰۳۱۰۵.</ref> شاید منشأ نام‌گذاری خاکساریه چنین رسم و آیینی بوده باشد. [[معصوم‌علی شاه]]، نویسنده [[طرائق الحقائق]] درباره وجه نام‌گذاری خاکسار گفته است: اصل خاکساران از طایفه ای هندوست که برخی [[مرتاض|مرتاضان]] آن‌ها بی لباس در خاک می‌نشینند و خاک نرم سوده بر بدن می‌ریزند.<ref>جپ۳، ص۵۳۳.</ref>


امروزه از واژه خاکسار، اغراق در فروتنی استنباط می‌شود.
امروزه از واژه خاکسار، اغراق در فروتنی استنباط می‌شود.
کاربر ناشناس