احیاء موات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab جز (←لید) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''إِحْيَاء مَوات''' آباد کردن زمین‌هایی است که قابل استفاده نباشند. زمین‌هایی مانند شوره‌زار، | '''إِحْيَاء مَوات''' آباد کردن زمین‌هایی است که قابل استفاده نباشند. زمین‌هایی مانند شوره‌زار، سنگلاخ و یا بدون آب که قابلیت بهره‌برداری نداشته باشد، زمین موات نامیده می‌شود. احیاء را نیز شامل هر چیزی دانسته‌اند که در عرف، مصداق آبادکردن باشد. | ||
در فقه شیعه هر فردی که زمینی را احیاء کند، مالک آن می‌شود. برخی [[فقیه|فقیهان]] بر این مطلب ادعای [[اجماع]] کرده‌اند. [[روایات]] مختلفی در [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] بر مالکیت احیاگر زمین دلالت دارند. در [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] به جهت مصالح عموم مردم، اختیار این زمین‌ها به دست [[حکومت اسلامی]] سپرده شده تا بر اساس مصالح عموم مردم، عمل نماید. در قانون، واگذاری این زمین‌ها به عهده سازمان‌های دولتی قرار گرفته و مردم بدون مجوز قانونی، اجازه تصرف و احیای زمین‌ها را ندارند. | در فقه شیعه هر فردی که زمینی را احیاء کند، مالک آن می‌شود. برخی [[فقیه|فقیهان]] بر این مطلب ادعای [[اجماع]] کرده‌اند. [[روایات]] مختلفی در [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] بر مالکیت احیاگر زمین دلالت دارند. در [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] به جهت مصالح عموم مردم، اختیار این زمین‌ها به دست [[حکومت اسلامی]] سپرده شده تا بر اساس مصالح عموم مردم، عمل نماید. در قانون، واگذاری این زمین‌ها به عهده سازمان‌های دولتی قرار گرفته و مردم بدون مجوز قانونی، اجازه تصرف و احیای زمین‌ها را ندارند. | ||