غزوه تبوک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غزوه تبوک''' آخرین [[غزوه]] رسول اکرم در [[رجب]] و [[شعبان]] [[سال نهم هجری]] در منطقه تبوک بود. در این غزوه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] به قصد نبرد با [[روم|رومیان]] به منطقه تبوک رهسپار شد؛ ولی برخی از [[صحابه|اصحاب]] و به‌ویژه [[منافق|منافقان]] مدینه از حضور در سپاه سرباز زدند یا کوشیدند در دل [[اسلام|مسلمانان]] هراس بیفکنند. پیامبر(ص) پیش از آغاز سفر، [[علی(ع)]] را به جانشینی خود در [[مدینه]] گمارد. سپاه اسلام پس از اقامت چند روزه در تبوک و بدون درگیری با رومیان به [[مدینه]] بازگشت. درباره غزوه تبوک [[آیه|آیاتی]] نیز <nowiki/>نازل شد و منافقان را رسوا و اهداف و نقشه‌های بعدی آنان را برملا ساخت.

گفته شده است نبطی‌ها که برای فروش آرد و روغن به [[مدینه]] می‌رفتند، اخباری راجع به شام را به مسلمانان می‌رساندند و به همین سبب مردم مدینه هر روز از اخبار آنجا آگاهی می‌یافتند. روزی یکی از ایشان خبری بدین مضمون آورد که هِرقل، فرمانروای [[روم]]، سپاهی بزرگ فراهم آورده، اعراب قبایل لَخم و جُذام و غَسّان و عامله را با خود همراه کرده است، طلایه سپاه در ناحیه بَلقاء در شمال تبوک به سر می‌برند و فرمانروای روم به [[حمص]] آمده است.<ref>واقدی، ج۳، ص۹۸۹-۹۹۰</ref><ref>نیز رجوع کنید به ابن سعد، ج۲، قسم۱، ص۱۱۸-۱۱۹؛ بلاذری، ۱۹۵۹، ج۱، ص۳۶۸</ref>

سپاه اسلام پس از طی منازلی<ref>رجوع کنید به واقدی، ج۳، ص۹۹۹</ref> به تبوک رسید و حدود بیست شب در آنجا ماند.<ref>همان، ج۳، ص۱۰۱۵؛ ابن سعد، ج۲، قسم۱، ص۱۱۹، ۱۲۱</ref> بنا بر روایت واقدی، در همانجا آشکار شد که خبر لشکرکشی رومیان درست نبوده؛<ref>ج۳، ص۱۰۱۹</ref> ولی بنا بر برخی روایات دیگر، فرمانروای [[روم]] نمایندگانی نزد پیامبر فرستاد که مورد توجه و لطف آن حضرت قرار گرفتند.<ref>رجوع کنید به بلاذری، ۱۹۵۹، ج۱، ص۳۶۸؛ قس واقدی، ج۳، ص۹۹۹</ref> در همین فرصت پیامبر با [[اکیدر بن عبدالملک کندی|اُکیدِر بن عبدالملک کندی]]، حاکم [[دومة الجندل|دومة الجَندَل]] و نیز با اهالی اَذرُح و جَرباء و اَیله به شرط پرداخت جزیه صلح کرد.<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۲۹-۱۰۳۲؛ ابن سعد، ج۱، قسم۲، ص۳۷؛ بلاذری، ۱۴۱۳، ص۵۹، ۶۸؛ طبری، ج۳، ص۱۰۸ ۱۰۹</ref>