Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
imported>Kheradmand بدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←تقدس) |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
کعبه و حجر الأسود اگر چه در ظاهر، زمینی هستند، ولی به هیچ وجه به عنوان امر زمینی احترامی ندارند، تنها برتری آنها به جهت اتصال به امر ماورائی است که ارزش و احترامی را متوجه آنان کرده است. حجر الأسود تنها، وسیلهای است که با آن به یاد خداوند بیفتیم و در نتیجه با او عهد و پیمان ببندیم که در راه او خواهیم بود و بر مرام و مسلکی که خدای تعالی بخواهد، قدم خواهیم نهاد.<ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa24729# قضیه حجرالاسود چیست؟ آیا زنها میتوانند آن را ببوسند؟/اسلام کوئست]</ref> | کعبه و حجر الأسود اگر چه در ظاهر، زمینی هستند، ولی به هیچ وجه به عنوان امر زمینی احترامی ندارند، تنها برتری آنها به جهت اتصال به امر ماورائی است که ارزش و احترامی را متوجه آنان کرده است. حجر الأسود تنها، وسیلهای است که با آن به یاد خداوند بیفتیم و در نتیجه با او عهد و پیمان ببندیم که در راه او خواهیم بود و بر مرام و مسلکی که خدای تعالی بخواهد، قدم خواهیم نهاد.<ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa24729# قضیه حجرالاسود چیست؟ آیا زنها میتوانند آن را ببوسند؟/اسلام کوئست]</ref> | ||
امام علی(ع) گفتوگویی با خلیفهی دوم پیرامون حجر الأسود دارد: روزی خلیفهی دوم از کنار حجر الأسود میگذشت، بدان رو کرده، گفت: ای سنگ! ما میدانیم که تو تنها یک سنگی، نه نفعی به ما میرسانی و نه ضرری را متوجه ما میگردانی، تنها بهجهت اینکه شاهد بودیم پیامبر تو را دوست میداشت، تو را دوست میداریم. در این هنگام امام علی(ع) فرمود: «چه میگویی ای پسر خطّاب! همانا به خدا قسم، خداوند این سنگ را در روز قیامت زنده میکند در حالیکه یک زبان و دو لب دارد و گواهی میدهد برای آنانی که بر میثاق خود پایبند بودند. این سنگ به منزله دست راست خداوند است که به وسیله آن خلق با او بیعت کنند». بعد از این کلام، عمر گفت: خدا ما را در شهری نگه ندارد که در آن علی بن ابیطالب حضور ندارد.<ref>شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹، ج۱۳، ص۳۲۰-۳۲۱.</ref> [[مکارم شیرازی]] در | امام علی(ع) گفتوگویی با خلیفهی دوم پیرامون حجر الأسود دارد: روزی خلیفهی دوم از کنار حجر الأسود میگذشت، بدان رو کرده، گفت: ای سنگ! ما میدانیم که تو تنها یک سنگی، نه نفعی به ما میرسانی و نه ضرری را متوجه ما میگردانی، تنها بهجهت اینکه شاهد بودیم پیامبر تو را دوست میداشت، تو را دوست میداریم. در این هنگام امام علی(ع) فرمود: «چه میگویی ای پسر خطّاب! همانا به خدا قسم، خداوند این سنگ را در روز قیامت زنده میکند در حالیکه یک زبان و دو لب دارد و گواهی میدهد برای آنانی که بر میثاق خود پایبند بودند. این سنگ به منزله دست راست خداوند است که به وسیله آن خلق با او بیعت کنند». بعد از این کلام، عمر گفت: خدا ما را در شهری نگه ندارد که در آن علی بن ابیطالب حضور ندارد.<ref>شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹، ج۱۳، ص۳۲۰-۳۲۱.</ref> | ||
[[مکارم شیرازی]] با تکیه بر این رفتار رایج مسلمانان، از عملکرد شیعیان در بوسیدن [[ضریح]] حرم پیامبر(ص) و [[امامان شیعه|امامان]] دفاع میکند و میگوید همان طور که بوسیدن قرآن و حجر الاسود [[شرک]] نیست و هدفی از آن احترام به قرآن و حجر الاسود است، بوسیدن حرمها و ضریح هم هدفی جز احترام ندارد. <ref>مکارم، داستان یاران، ص ٨٦.</ref> | |||
== احکام فقهی== | == احکام فقهی== |