Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
(←مسئله تعارض اختیار با علم پیشین الهی: ابرابزار) |
|||
خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== مسئله تعارض اختیار با علم پیشین الهی | == مسئله تعارض اختیار با علم پیشین الهی == | ||
مسئله «سازگاری» و «ناسازگاری» میان «علم پیشین خداوند» و «اختیار انسان» اینگونه است که بر اساس باور توحیدی، خداوند از روز ازل، از آنچه واقع میشود و آنچه واقع نمیشود آگاه است و لازمه این باور آنست که حوادث و کائنات جبراً و قهراً باید به نحوی واقع شوند که با علم الهی مطابقت داشته باشند. در نتیجه اختیار انسان بی معنا خواهد شد.<ref>ر.ک. ملاصدرا، الحکمة المتعالیة فی الأسفار الأربعة، ۱۳۸۶ه، ج۶، ص۲۷۰–۲۷۱ و ص۲۸۱–۲۸۳؛ پلانتینجا الوین و دیگران، کلام فلسفی (مجموعه مقالات)، ۱۳۸۴ش، ص ۲۵۵–۲۸۲.</ref> | |||
به صورت کلی برای این مسئله دو پاسخ مشهور وجود دارد: | |||
===انکار تعلق علم پیشین الهی به افعال اختیاری انسان=== | |||
فیلسوفان غربی، بر این باورند که علم پیشین خداوند، تنها شامل موضوعاتی است که ذاتا و منطقا امکان شناخته شدن را داشته باشد. از سوی دیگر آنچه در «آینده» محقق میشود، هنوز وجود ندارد تا «اکنون» معلوم خداوند باشد. در نتیجه علم پیشین خداوند، به آینده ای که هنوز محقق نشده است، تعلق نمیگیرد. همچنانکه «قدرت» خداوند بر محال تعلق نمیگیرد و این مستلزم نقص در خدا نیست. <ref>ر.ک. پترسون، عقل و اعتقاد دینی، ۱۳۹۰ش، ص ۱۳۰.</ref> | |||
=== جمع میان علم پیشین الهی و اراده آزاد در انسان === | |||
فلاسفه اسلامی، معتقدند که علاوه بر اصل تحقق فعل، کیفیت صدور فعل از فاعل مختار نیز متعلَّق علم پیشین الهی بوده و علم ازلی الهی، علم به تحقق فعل با تمام مقدمات آن است که ناظر به صدور معلولات از علتهای خاص آنها است و مقتضای آن این است که فعل فاعل مختار از فاعل مختار و فعل فاعل مجبور از فاعل مجبور صادر شود. از این رو نه تنها با اختیار منافاتی ندارد، بلکه آنرا اثبات میکند. <ref>ر.ک. مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۴۲۳–۴۲۵؛ علامه طباطبائی، نهایة الحکمة، [بیتا]، ص ۱۴۴؛ میرداماد، قبسات، ۱۳۵۶ش، ص۴۷۱–۴۷۲؛ مطهری، انسان و سرنوشت، ۱۳۷۴ش، ص۱۲۵–۱۳۰.</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== |