مرتضی حائری یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

مرتضی حائری یزدی، نخستین پسر آیت‌اللّه حاج شیخ‌عبدالكریم حائرى یزدى، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، بود. در شش سالگى همراه پدر به قم رفت.<ref>حائرى یزدى، مرتضی، 1377ش، مقدمه استادى، ص 12</ref>

وى از كسانى بود كه براى اقامت آیت‌اللّه حاج آقا[[حسین بروجردى]] در [[قم]] تلاش كرد و مدتى در حلقه درس وى حضور یافت. بخش [[الهیات|الهیاتِ]] ''[[اسفار]]'' [[صدرالمتألهین]] را خصوصى درس گرفت و بر سایر مباحث آن كتاب نیز با مطالعه و رجوع به [[امام خمینى]](ره) وقوف یافت.<ref>حائری‌یزدى، مرتضی 1377ش، ص 76، 88، 204 ؛ حائری‌یزدى، مهدی، ص 61</ref>

حائرى از دو [[مرجع تقلید]] ''[[نجف]]''، [[سیدابوالحسن اصفهانى]] و [[آقا ضیاءالدین عراقى]]، گواهى [[اجتهاد]] داشت،<ref>حائرى یزدى، مرتضی، 1377ش، ص 242</ref> و پس از سالها تدریس مقدمات و سطح، از حدود سى سالگى به تدریس [[خارج فقه]] و اصول پرداخت كه نزدیك سی‌سال طول كشید. وى از استادان بارز حوزه و به دقت و ژرف‌اندیشى معروف بود و شاگردان بسیارى تربیت كرد كه برخى از آنان از مدرّسان بزرگ حوزه شدند. حائرى، علاوه بر تدریس فقه و اصول، جلسات [[تفسیر قرآن]] و [[عقاید]] نیز داشت.<ref>حائرى یزدى، مرتضی، 1409، ص 4</ref>

حائرى در در شب ۲۴ [[جمادی الثانی]] ۱۴۰۶ ه.ق، مصادف با ۲۵ اسفند ۱۳۶۴ ه.ش، درگذشت و پس از [[تشییع]]، [[سید محمدرضا گلپایگانی|آیت الله العظمی گلپایگانی]] بر وی نماز خواند، و در مسجد بالا سر حرم [[حضرت معصومه]](س)، نزدیك مدفن پدرش آیت الله العظمی [[شیخ عبدالکریم حائری]] به خاك سپرده شد.<ref>مرتضى حائرى یزدى، 1377ش، ص 28ـ29</ref>

*حائری‌یزدى، مهدی، ''خاطرات دكتر مهدى حائری‌یزدى''، به‌كوشش حبیب لاجوردى، تهران، 1381ش؛

*حسینى یزدى، شرح زندگانى حضرت آیت‌اللّه مؤسس و فرزند برومندشان آیت‌اللّه حاج‌شیخ‌مرتضى حائرى (ره)، قم 1381ش؛