Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۷۱
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''محمدباقر بهبهانی''' (۱۱۱۸ق ـ ۱۲۰۵ق)، مشهور به '''وحید بهبهانی''' و ملقب به آقا، [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]] [[امامیه|امامی]] [[قرن ۱۲]] قمری. بهبهانی به «وحید عصر» ( یگانه دوران) ملقب شد و به لقبهای دیگری همچون «استاد اکبر»، «استاد کل» ، «علامه ثانی» و «محقق ثالث» مشهور است. وی با [[اخباریگری]] و اخباریان تندرو مبارزه میکرد و با فعالیتهای او اخباریگری به حاشیه رفت. وحید بهبهانی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین (ع)]] دفن شد. | '''محمدباقر بهبهانی''' (۱۱۱۸ق ـ ۱۲۰۵ق)، مشهور به '''وحید بهبهانی''' و ملقب به آقا، [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]] [[امامیه|امامی]] [[قرن ۱۲]] قمری. بهبهانی به «وحید عصر» ( یگانه دوران) ملقب شد و به لقبهای دیگری همچون «استاد اکبر»، «استاد کل» ، «علامه ثانی» و «محقق ثالث» مشهور است. وی با [[اخباریگری]] و اخباریان تندرو مبارزه میکرد و با فعالیتهای او اخباریگری به حاشیه رفت. وحید بهبهانی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین (ع)]] دفن شد. | ||
== | ==زندگینامه== | ||
محمدباقر بهبهانی در [[اصفهان]] و در سال [[سال ۱۱۱۸ قمری |۱۱۱۸ق]] متولد شد.<ref>علیاری، بهجة الامال، ج ۶، ص۵۷۲</ref> پدرش، [[محمداکمل اصفهانی]]، از شاگردان [[علامه مجلسی]] بود<ref>قمی، الکنی، ج۲، ص۹۷.</ref> و مادرش دختر آقانورالدین بن [[ملا صالح مازندرانی]] بوده است.<ref>بهبهانی، فوائدالوحید، ص۶۴ ؛ بهبهانی، الرسائل، ص۲۸، ۱۹۶؛ قمی، فوائد، ج۲، ص۴۰۸.</ref> برخی نسبِ وحید بهبهانی را به [[شیخ مفید]] (متوفی ۴۱۳) رساندهاند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۳۶.</ref> البته کیوان سمیعی از [[سردار کابلی]] نقل میکند که سلسله سند انتساب بهبهانی به شیخ مفید جعلی است.{{مدرک}} | محمدباقر بهبهانی در [[اصفهان]] و در سال [[سال ۱۱۱۸ قمری |۱۱۱۸ق]] متولد شد.<ref>علیاری، بهجة الامال، ج ۶، ص۵۷۲</ref> پدرش، [[محمداکمل اصفهانی]]، از شاگردان [[علامه مجلسی]] بود<ref>قمی، الکنی، ج۲، ص۹۷.</ref> و مادرش دختر آقانورالدین بن [[ملا صالح مازندرانی]] بوده است.<ref>بهبهانی، فوائدالوحید، ص۶۴ ؛ بهبهانی، الرسائل، ص۲۸، ۱۹۶؛ قمی، فوائد، ج۲، ص۴۰۸.</ref> برخی نسبِ وحید بهبهانی را به [[شیخ مفید]] (متوفی ۴۱۳) رساندهاند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۳۶.</ref> البته کیوان سمیعی از [[سردار کابلی]] نقل میکند که سلسله سند انتساب بهبهانی به شیخ مفید جعلی است.{{مدرک}} | ||
===فرزندان=== | |||
اولین فرزند وحید به نام [[محمدعلی بهبهانی|آقا محمد علی]]، فقیهی مشهور در [[کرمانشاه]] بوده است. فرزند دیگر وی آقا عبدالحسین نام داشته که اهل سلوک و [[ریاضت]] و مجاهده با نفس بوده، و در دوران مرجعیت پدرش امور مالی و بررسی [[استفتاء|استفتائات]] بر عهده او بوده است.<ref>بهبهانی، مرآت الاحوال جهان نما، ج ۱، ص ۱۶۸</ref> | |||
وی دختری نیز داشته که همسر [[میر سیدعلی طباطبایی]] (صاحب ریاض) بوده است و از فرزندان او [[سید محمد مجاهد]] (متوفی ۱۲۴۲) ، صاحب [[المناهل]] است که فتوای [[جهاد]] علیه روسیه تزاری را در زمان [[فتحعلی شاه قاجار]] صادر کرد.<ref>بهبهانی، مرآت الاحوال جهان نما، ج ۱، ص ۱۲۸، ۱۷۹ ؛ دوانی، آقامحمدباقر بن محمداکمل اصفهانی معروف به وحید بهبهانی، ص ۲۵۶ و ۲۷۲.</ref> | |||
===وفات=== | |||
وحید بهبهانی هشتاد و سه سال عمر کرد و در اواخر عمر، درس و بحث را ترک نمود و تنها به تدریس [[شرح لمعه]] در [[کربلا]] اکتفا کرد و دستور داد که سرآمد شاگردانش، [[علامه بحرالعلوم]] به [[نجف]] بازگردد و مستقلا به تشکیل حوزه درس و بحث و رسیدگی به امور [[شیعیان]] بپردازد. | |||
سرانجام در [[۲۹ شوال]] [[سال ۱۲۰۵ هجری قمری|۱۲۰۵ق]] ([[جمعه]] [[۱۰ تیر]] [[سال ۱۱۷۰ شمسی|۱۱۷۰ش]]) وفات کرد و در [[کربلا]] در [[حرم امام حسین(ع)]] و در پایینپای شهداء به خاک سپرده شد.<ref>بهبهانی، مرآت الاحوال جهان نما، ج ۱، ص ۵۱</ref> | |||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
وحید بهبهانی دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان گذراند و [[علوم عقلی]] را نخست نزد پدرش آموخت<ref>بهبهانی، مرآت الاحوال جهان نما، ج ۱، ص ۱۴۷</ref> و بعد از مرگ پدر و هجوم و تسلط [[محمود افغان]] بر اصفهان در ۱۱۳۵ق، از اصفهان خارج و راهی [[عراق]] شد. | وحید بهبهانی دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان گذراند و [[علوم عقلی]] را نخست نزد پدرش آموخت<ref>بهبهانی، مرآت الاحوال جهان نما، ج ۱، ص ۱۴۷</ref> و بعد از مرگ پدر و هجوم و تسلط [[محمود افغان]] بر اصفهان در ۱۱۳۵ق، از اصفهان خارج و راهی [[عراق]] شد. | ||
خط ۱۲۲: | خط ۱۲۹: | ||
محمدباقر بهبهانی بیش از سی سال در کربلا ماند و سرانجام موفق شد تا جریان اخباریگری را کنار زده، حوزه اجتهادی خود را بر پا کند.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۱۶، ص ۳۳۰ ـ ۳۳۱</ref> | محمدباقر بهبهانی بیش از سی سال در کربلا ماند و سرانجام موفق شد تا جریان اخباریگری را کنار زده، حوزه اجتهادی خود را بر پا کند.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۱۶، ص ۳۳۰ ـ ۳۳۱</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
{{ستون|۳}} | {{ستون|۳}} |