آیه ابتلای ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ابتلای ابراهیم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۰۸

۲٬۵۴۲ بایت حذف‌شده ، ‏۱۴ آوریل ۲۰۱۸

←‏منظور از «کلمات»

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>M.bahrami

@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 *منظور انجام مناسک [[حج]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>
-[[فضل بن حسن طبرسی | طبرسی]] در [[تفسیر مجمع البیان]]، با بیان اینکه واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را شامل می‌شود، عنوان می‌کند در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که منظور [[اصحاب کساء|۵ تن آل عبا]] می باشد، همان کسانی که توبه [[حضرت آدم]] به واسطه آنها مورد قبول واقع شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>
+[[فضل بن حسن طبرسی | طبرسی]] در [[تفسیر مجمع البیان]]، با بیان اینکه واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را شامل می‌شود، عنوان می‌کند در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که منظور [[اصحاب کساء|۵ تن آل عبا]] می باشد، همان افرادی که توبه [[حضرت آدم]] به واسطه آنها مورد قبول واقع شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref> علامه طباطبایی نیز معتقد است اگر چه در قرآن کریم مقصود از «کلمات» بیان نشده است، ولی از سیاق [[آیه]] به دست می‌آید که «کلمات» هر چه بوده، در اثبات و اظهار شایستگی [[حضرت ابراهیم]] برای رسیدن به مقام [[امامت]] تأثیر داشته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref>
-=== نقد و ارزیابی ===
-[[علامه طباطبایی]] به دلیل این که در [[قرآن کریم]] استفاده از لفظ «کلمات» برای بخش‌هایی از کلام سابقه ندارد، دیدگاه مجاهد را در خور اعتنا ندانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص.۲۷۰</ref>
-[[محمد بن جریر بن یزید طبری|طبری]] پس از نقل این اقوال به جز قول اول گفته است: احتمال دارد همه موارد یاد شده مقصود باشد و یا برخی از آنها، زیرا در این باره [[روایت]] معتبری در دست نیست.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۶۰۸.</ref>
-[[ابن کثیر]] نظریه مجاهد را مخالف سیاق دانسته و بقیه اقوال را احتمال داده است.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۲۹۲.</ref>
-قُرطُبی از ابواسحاق زَجّاج نقل کرده است که اقوال مختلف در تفسیر «کلمات» ناسازگار نیستند، زیرا ابراهیم با همه آنها مورد امتحان قرار گرفته است.<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۹۵.</ref>
-هر چند در قرآن کریم مقصود از «کلمات» بیان نشده است، ولی از سیاق [[آیه]] به دست می‌آید که «کلمات» هر چه بوده، در اثبات و اظهار شایستگی [[حضرت ابراهیم]] برای رسیدن به مقام [[امامت]] تأثیر داشته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref>
-=== جمع بندی===
-با توجه به احادیث [[اهل بیت]] (علیهم السلام)، خداوند مقام امامت را پس از [[مقام خلت|مقام خُلّت]] به ابراهیم عطا کرده است.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۱۴۹-۱۵۱.</ref> مقام خُلَّت آن است که انسان غرق در محبت و دوستی خداوند شده به چیزی جز او دل نمی‌بندد<ref>ابن اثیر، النهایة فی غریب الحدیث والأثر، ۱۳۶۱ش، ج۲، ص۷۲.</ref> در نتیجه در راه رضای خداوند از هیچ گونه فداکاری دریغ نمی‌ورزد.
-بر این اساس، می‌توان گفت: امتحان‌هایی چون افکنده شدن در آتش توسط [[نمرود]]، [[هجرت]] از وطن و قرار دادن فرزند در سرزمین خشک و سوزان [[عربستان]] و ذبح فرزند از جمله کلمات و آزمون‌های مورد نظر در [[آیه]] می‌باشد.{{مدرک}}
-این نکته نیز روشن است که آزمون‌های یاد شده در دوران [[نبوت]] و [[رسالت]] ابراهیم انجام گرفته است.
 == مقام امامت ابراهیم ==