جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

با حیله‌ای که [[عمرو عاص]] ترتیب داد و [[قرآن|قرآن‌ها]] به سر نیزه‌ها رفت، در میان سپاه [[امام علی(ع)]] دودستگی پدید آمد، که دشمن [[حکمیت]] [[قرآن]] را پذیرفته است و ما حق جنگ با آنان را نداریم. امام(ع) به‌شدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام کرد این کار، جز فریب چیزی نیست؛ ولی امیرالمؤمنین (ع) بالاجبار ضمن نامه‏‌ای به [[معاویه]] با قید اینکه ما می‌دانیم تو اهل [[قرآن]] نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفت.<ref>ابن مزاحم، وقعه صفین، ۱۴۰۳ق، ص ۴۹۰.</ref>

اهل شام، عمرو بن عاص را برگزیدند. [[اشعث بن قیس|اشعث]] و تعدادی دیگر از کسانی که بعدا در گروه [[مارقین]] در آمدند، [[ابو موسی اشعری]] را پیشنهاد کردند. اما امام علی (ع)، [[ابن عباس]] و یا [[مالک اشتر]] را پیشنهاد کرد؛ اشعث و یارانش قبول نکردند، به این بهانه که اشتر عقیده به جنگ دارد و ابن عباس نیز نباید باشد؛ زیرا عمرو بن عاص از قبیله [[مضری|مُضَری‏‌ها]] است، پس طرف دیگر باید یمنی باشد.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۸.</ref>

دو حَکَم، پیش خودشان تصمیم گرفتند که عمرو عاص، معاویه را و ابوموسی، علی (ع) را عزل کند و انتخاب [[خلیفه]] را به شورا واگذار کنند. عمرو عاص، ابوموسی را در اعلام نتیجه، بر خود مقدم کرد و ابتدا ابوموسی، علی (ع) را عزل کرد؛ ولی وقتی نوبت به عمرو بن عاص رسید، او به‌جای عزل معاویه، عزل علی(ع) به دست ابوموسی را تأیید و معاویه را به خلافت منصوب کرد. پس از آن درگیری بین دو نفر درگرفت و به هم ناسزا گفتند.<ref>ابن مزاحم، وقعه صفین، ۱۴۰۳ق، ص۵۴۵.</ref>