حدیث مدینة العلم: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث مدینة العلم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۶

۷۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۳

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Mahdi1382

Automoderated users، confirmed

۱۸٬۴۲۳

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 *حاکم نیشابورى به سندش از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر بن عبدالله انصارى]] نقل کرده که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] فرمود: «أنا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فلیأت الباب» <ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۲۶.</ref> من شهر علمم و على دروازه آن است. پس هر کس اراده آن شهر را نموده است باید از دروازه آن وارد شود.
 *ترمذى در صحیح خود بنا بر نقل کتاب جامع الاصول از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود: «انا مدینة العلم و علىّ بابها»<ref>ابن‌اثیر، جامع الاصول فی احادیث الرسول، ۱۴۲۰ق، ج۹،ص۴۷۳.</ref> من شهر علم هستم و على دروازه آن است.
-*ابن عبد البرّ قرطبى از پیامبر(ص) نقل کرده که فرمود: «أنا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فلیأته من بابه»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعات، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲.</ref> من شهر علمم و على دروازه آن است، پس هر کس اراده علم کرده، باید از دروازه آن وارد شود.
+*ابن عبد البرّ قرطبى از پیامبر(ص) نقل کرده که فرمود: «أنا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فلیأته من بابه»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲.</ref> من شهر علمم و على دروازه آن است، پس هر کس اراده علم کرده، باید از دروازه آن وارد شود.
 * ترمذى به سند خود از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود: «انا دار الحکمة و علىّ بابها»<ref>ترمذی، الجامع الصحیح، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۶۳۷.</ref> من خانه حکمت و على درِ آن است.
 *[[محمد بن جریر طبری صغیر|طبری]] در تهذیب الآثار، از محمدبن اسماعیل از عبدالسلام بن صالح هروى، از ابو معاویه، از اعمش از مجاهد از ابن عباس نقل کرده که پیامبر(ص) فرمود: «انا مدینة العلم وعلیّ بابها فمن أراد المدینة فلیأتها من بابها»<ref>طبری، تهذیب الاثار، ۱۴۰۳ق، ص۱۰۵، رقم۱۷۳.</ref> من شهر علمم  و على دروازه آن است پس هر کس قصد این شهر را نموده باید از دروازه آن وارد شود.
@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 در کتب شیعه با تعابیری مختلفی بیان شده است نظیر:
-۱-مدینه العلم
+۱-مدینة العلم
 *[[شیخ مفید]] از [[ابوسعید خدری|ابو سعید خدری]] نقل می کند: «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَقْتَبِسْهُ مِنْ عَلِي‌»<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۳.</ref> من شهر دانشم و علی دروازه آن است، پس آن کس که دانش می خواهد، باید از علی علم اقتباس کند.
-*[[شیخ طوسی]] در [[الامالی (شیخ طوسی)|امالی]] آورده است : « قَالَ لِيَ النَّبِيُّ(ص): أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ أَنْتَ الْبَابُ، وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَصِلُ إِلَى الْمَدِينَةِ لَا مِنْ قِبَلِ الْبَابِ».<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۸.</ref> من شهر علم و تو دروازه آن هستی و کسی که گمان می‌کند از راهی غیر از دروازه به این شهر می‌رسد دروغ می‌گوید.
+*[[شیخ طوسی]] در [[الامالی (شیخ طوسی)|امالی]] آورده است : « قَالَ لِيَ النَّبِيُّ(ص): أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ أَنْتَ الْبَابُ، وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَصِلُ إِلَى الْمَدِينَةِ لَا مِنْ قِبَلِ الْبَابِ».<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۸.</ref>پیامبر(ص) به علی فرمود: من شهر علم و تو دروازه آن هستی و کسی که گمان می‌کند از راهی غیر از دروازه به این شهر می‌رسد دروغ می‌گوید.
-۲-مدینه الجنه:
+۲-مدینة الجنه:
-*شیخ طوسی از ابن عباس این گونه نقل می کند: «عَنِ النَّبِيِّ(ص) أَنَّهُ قَالَ: أَنَا مَدِينَةُ الْجَنَّةِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْجَنَّةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا»<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۷.</ref> من شهر بهشتم و على دروازه آن است. هر كه خواهان بهشت است بايد از دروازه آن وارد شود.
+*شیخ طوسی از ابن عباس از پیامبر(ص) این گونه نقل می کند: «عَنِ النَّبِيِّ(ص) أَنَّهُ قَالَ: أَنَا مَدِينَةُ الْجَنَّةِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْجَنَّةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا»<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۷.</ref> من شهر بهشتم و على دروازه آن است. هر كه خواهان بهشت است بايد از دروازه آن وارد شود.
 ۳-مدینه الحکمه:
-* شیخ طوسی از جابر بن عبدالله انصاری چنین نقل می کند: «عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ، قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) آخِذاً بِيَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع) وَ هُوَ يَقُولُ: هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، وَ قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ. ثُمَّ رَفَعَ بِهَا صَوْتَهُ: أَنَا مَدِينَةُ الْحِكْمَةِ، وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْحِكْمَةَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ».<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۳.</ref> رسول خدا(ص) را ديدم دست على بن ابى طالب(ع) را گرفته بود و مى فرمود: اين امير نيكوكاران است، و قاتل بدكاران است، پيروز است كسى كه او را يارى دهد، شكست خورده است كسى كه او را رها كند، سپس صدايش را به اين حقيقت بلند كرد: من شهر حكمتم و على باب آن شهر است، كسى كه حكمت بخواهد بايد از طريق باب آن [على] وارد شود.
+* شیخ طوسی از جابر بن عبدالله انصاری چنین نقل می کند: «عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ، قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) آخِذاً بِيَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع) وَ هُوَ يَقُولُ: هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، وَ قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ. ثُمَّ رَفَعَ بِهَا صَوْتَهُ: أَنَا مَدِينَةُ الْحِكْمَةِ، وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْحِكْمَةَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ».<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۳.</ref> رسول خدا(ص) را ديدم دست على بن ابى طالب(ع) را گرفته بود و مى فرمود: اين امير نيكوكاران و قاتل بدكاران است، پيروز است كسى كه او را يارى دهد، شكست خورده است كسى كه او را رها كند، سپس صدايش را به اين حقيقت بلند كرد: من شهر حكمتم و على باب آن شهر است، كسى كه حكمت بخواهد بايد از طريق باب آن [على] وارد شود.
 ۴-دار الحکمه:
-*[[شیخ صدوق]] از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] از قول جابر بن عبدالله انصاری چنین نقل می فرماید: قال النبی(ص): ..مَعَاشِرَ النَّاسِ أَنَا دَارُ الْحِكْمَةِ وَ عَلِيٌّ مِفْتَاحُهَا وَ لَنْ يُوصَلَ إِلَى الدَّارِ إِلَّا بِالْمِفْتَاحِ وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ يُبْغِضُ عَلِيّاً».<ref>شیخ صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۲۶۹.</ref> ای مردم! من خانه حکمتم و علی، کلید آن است. جز با کلید، به خانه نمی توان رسید. آن که می پندارد مرا دوست دارد، در حالی که با علی دشمنی می ورزد، دروغ گفته است.
+*[[شیخ صدوق]] از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] از قول جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر(ص) نقل کرده که فرمود:  قال النبی(ص): ..مَعَاشِرَ النَّاسِ أَنَا دَارُ الْحِكْمَةِ وَ عَلِيٌّ مِفْتَاحُهَا وَ لَنْ يُوصَلَ إِلَى الدَّارِ إِلَّا بِالْمِفْتَاحِ وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ يُبْغِضُ عَلِيّاً».<ref>شیخ صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۲۶۹.</ref> ای مردم! من خانه حکمتم و علی، کلید آن است. جز با کلید، به خانه نمی توان رسید. آن که می پندارد مرا دوست دارد، در حالی که با علی دشمنی می ورزد، دروغ گفته است.
 ==تواتر و صحت حدیث==