پرش به محتوا

دلیل عقلی: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
خط ۴۲: خط ۴۲:
دلیل عقلی جایگاه ویژه‌ای در [[اصول دین]] دارد به‌طوری که در این مسائل، هم‌چون [[توحید]] و [[نبوت]]، تقلید جایز نیست؛ بلکه از نظر برخی عالمان، بر هر انسانی عقلاً واجب است که نسبت به این امور یقین عقلی حاصل کند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به خویی، الاجتهاد و التقلید، ج۱، ص۴۱۱؛ حکیم، مستمسک العروه، ج۱، ص۱۰۳؛ فاضل مقداد، شرح الباب الحادی عشر، ۱۴۲۷ق، ص۱۱. </ref>  
دلیل عقلی جایگاه ویژه‌ای در [[اصول دین]] دارد به‌طوری که در این مسائل، هم‌چون [[توحید]] و [[نبوت]]، تقلید جایز نیست؛ بلکه از نظر برخی عالمان، بر هر انسانی عقلاً واجب است که نسبت به این امور یقین عقلی حاصل کند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به خویی، الاجتهاد و التقلید، ج۱، ص۴۱۱؛ حکیم، مستمسک العروه، ج۱، ص۱۰۳؛ فاضل مقداد، شرح الباب الحادی عشر، ۱۴۲۷ق، ص۱۱. </ref>  


از نظر [[آیت‌الله جوادی آملی]] عقل یا دلیل عقلی نسبت به برخی معارف دینی، «معیار» است و آن در جایی است که انسان با استعانت از قواعد و ادله عقلی به‌طور مستقل، مسائلی از قبیل ضرورت [[شریعت]] و [[وحی]] را اثبات می‌کند<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۴.</ref> و نسبت به برخی از معارف، «مصباح» است؛ یعنی نسبت به حقایق و ره‌آوردهای درونی شریعت حجت است و برای فهم احکام شرعی از کتاب و سنت به آن تمسک می‌شود<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۵.</ref> و نسبت به برخی دیگر «مفتاح» است؛ یعنی اگرچه انسان به کمک عقل و دلیل عقلی به اثبات اصل شریعت می‌پردازد و با استفاده از آن به مثابه یک چراغ به کاوش در احکام و قوانین شریعت می‌پردازد؛ اما توانایی ورود به محدوده علل و اسرار احکام و آن‌چه مربوط به [[عالم غیب]] است را ندارد.<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۷.</ref>
از نظر [[عبدالله جوادی آملی]] (مفسر و مرجع تقلید شیعه) عقل یا دلیل عقلی نسبت به برخی معارف دینی، «معیار» است و آن در جایی است که انسان با استعانت از قواعد و ادله عقلی به‌طور مستقل، مسائلی از قبیل ضرورت [[شریعت]] و [[وحی]] را اثبات می‌کند<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۴.</ref> و نسبت به برخی از معارف، «مصباح» است؛ یعنی نسبت به حقایق و ره‌آوردهای درونی شریعت حجت است و برای فهم احکام شرعی از کتاب و سنت به آن تمسک می‌شود<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۵.</ref> و نسبت به برخی دیگر «مفتاح» است؛ یعنی اگرچه انسان به کمک عقل و دلیل عقلی به اثبات اصل شریعت می‌پردازد و با استفاده از آن به مثابه یک چراغ به کاوش در احکام و قوانین شریعت می‌پردازد؛ اما توانایی ورود به محدوده علل و اسرار احکام و آن‌چه مربوط به [[عالم غیب]] است را ندارد.<ref>جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۲۰۷.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵

ویرایش