مناظره حضرت زینب با عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها

مناظره حضرت زینب با عبیدالله بن زیاد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئن ۲۰۱۴، ساعت ۱۳:۱۸

۳۲۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ ژوئن ۲۰۱۴

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mohamadhaghani

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''مناظره''' [[حضرت زینب(س)]] با [[عبیدالله بن زیاد]] حاکم وقت [[کوفه]] در [[محرم]] سال 61 [[هجری قمری]] و بعد از جریان [[عاشورا]] به وقوع پیوست.
+'''مناظره [[حضرت زینب(س)]] با [[عبیدالله بن زیاد]]'''، حاکم وقت [[کوفه]]، در [[محرم]] سال 61 [[هجری قمری]] و بعد از [[واقعه عاشورا]] به وقوع پیوست.
-زینب كبری (س) در حالی كه كم ارزش‎ترین لباس‎های خود را به تن داشت در حالی كه زنان و كنیزان اطراف او را گرفته بودند، به صورت ناشناس وارد مجلس شد و درگوشه‎ای نشست.
+بعد از آن که اسرا و سرهای مقدس [[شهدای کربلا]] را در شهر کوفه گرداندند، ابن زیاد در کاخ اختصاصی خود نشست و بار عام(اجازه ورود عوام به مجلس) داد. سر [[امام حسین(ع)]] را آوردند و در برابرش گذاشتند و زنان و کودکان امام حسین(ع) را به مجلس آوردند. زینب كبری (س) در حالی كه كم‌ارزش‎ترین لباس‎های خود را به تن داشت و زنان و كنیزان اطراف او را گرفته بودند، به صورت ناشناس وارد مجلس شد و درگوشه‎ای نشست.
@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 عبیدالله پرسید: «این زن كه خود را كنار كشیده و دیگر زنان گردش جمع شده‎اند كیست؟»
-زینب پاسخ نگفت. عبیدالله سؤال خود را تكرار كرد. یكی از كنیزان گفت: "او زینب دختر [[فاطمه(س)|فاطمه]] دختر [[پیامبر اسلام]] است."
+زینب پاسخ نگفت. عبیدالله سؤال خود را تكرار كرد. یكی از كنیزان گفت: «او زینب دختر [[فاطمه(س)|فاطمه]] دختر [[پیامبر اسلام]] است.»
-فقال ابن زياد: الحمدلله الذي فضحكم وقتلكم وأكذب أحاديثكم.
+عبیدالله گفت: «ستایش خدا را كه شما خانواده را رسوا ساخت و كشت و نشان داد كه آنچه می‎گفتید دروغی بیش نبود.»
-فقالت زينب: الحمدلله الذي أكرمنا بمحمد، وطهرنا تطهيرا إنما يفضح الله الفاسق، ويكذب الفاجر
+زینب (س) پاسخ داد: «ستایش خدا را كه ما را به واسطه پیامبر خود (كه از خاندان ماست) گرامی داشت و از پلیدی پاك گردانید. جز فاسق رسوا نمی‎شود و جز بدكار، دروغ نمی‎گوید، و بد كار ما نیستیم بلكه دیگرانند‌ (یعنی تو و پیروانت هستید) و ستایش مخصوص خداست.»
-قال: كيف رأيت صنيع الله بكم أهل البيت ؟
+عبیدالله گفت: «دیدی خدا با خاندانت چه كرد؟»
-قالت: كتب عليهم القتل فبرزوا إلى مضاجعهم، وسيجمع الله بينك وبينهم فتتحاكمون عنده، فغضب ابن زياد لعنه الله عليها وهم بها فسكن منه عمرو بن حريث.
+زینب (س) پاسخ داد: «جز زیبایی ندیدم! آنان كسانی بودند كه خدا مقدّر ساخته بود كشته شوند و آنان نیز اطاعت كرده و به سوی آرامگاه خود شتافتند و به‌زودی خداوند تو و آنان را (در روز [[رستاخیز]]) با هم روبه‌رو می‎كند و آنان از تو، به درگاه خدا شكایت و دادخواهی خواهند كرد، اینك بنگر كه آن روز چه كسی پیروز خواهد شد، مادرت به عزایت بنشیند ای پسر مرجانه!»
-فقالت: زينب: يا ابن زياد حسبك ما ارتكبت منا فلقد قتلت رجالنا، وقطعت أصلنا وأبحت حريمنا، وسبيت نساءنا وذرارينا، فان كان ذلك للاشتفاء فقد اشتفيت.
+ابن زیاد از این جملات صریح زینب كبری (س) خشمگین شد و خواست تصمیم سوئی بگیرد ولی یكی از حاضران به نام [[عمرو بن حریث|عمرو بن حُرَیث]] گفت: «امیر! این یك زن است و كسی زن را به خاطر سخنانش مؤاخذه نمی‎كند.»
-عبیدالله گفت: "ستایش خدا را كه شما خانواده را رسوا ساخت و كشت و نشان داد كه آنچه می‎گفتید دروغی بیش نبود."
+ابن زیاد بار دیگر خطاب به زینب (س) گفت: «خداوند دلم را با كشته‌شدن برادر نافرمانت حسین و خاندان و لشكر سركش او شفا داد.»
-زینب پاسخ داد: "ستایش خدا را كه ما را به واسطه پیامبر خود (كه از خاندان ماست) گرامی داشت و از پلیدی پاك گردانید. جز فاسق رسوا نمی‎شود و جز بدكار، دروغ نمی‎گوید، و بد كار ما نیستیم بلكه دیگرانند‌ (یعنی تو و پیروانت هستید) و ستایش مخصوص خداست.»
+زینب (س) گفت: «به خدا قسم مهتر مرا كشتی، نهال مرا قطع كردی و ریشه مرا در آوردی، اگر این كار مایه شفای توست، همانا شفا یافته‎ای.»
-ـ دیدی خدا با خاندانت چه كرد؟
+پسر زیاد با خشم و استهزا گفت: «این هم مثل پدرش [[علی(ع)|علی]] سخن‌پرداز است؛ به جان خودم پدرت نیز شاعر بود و سخن به سجع می‎گفت.»
-ـ جز زیبایی ندیدم! آنان كسانی بودند كه خدا مقدّر ساخته بود كشته شوند و آنها نیز اطاعت كرده و به سوی آرامگاه خود شتافتند و بزودی خداوند تو و آنان را (در روز [[رستاخیز]]) با هم روبرو می‎كند و آنان از تو، به درگاه خدا شكایت و دادخواهی خواهند كرد، اینك بنگر كه آن روز چه كسی پیروز خواهد شد، مادرت به عزایت بنشیند ای پسر مرجانه!
+زینب (س) گفت: «زن را با سجع گویی چه كار؟» (حالا چه وقت سجع گفتن است؟) <ref> شیخ مفید، الارشاد، ترجمه محمد باقر ساعدی،ص ۴۷۲ و ۴۷۳/ سید بن طاووس، اللهوف، ص ۱۹۱/خوارزمی، مقتل الحسین، صص ۴۷ و ۴۸</ref>
-ابن زیاد از این جملات صریح زینب كبری (س) خشمگین شد و خواست تصمیم سوئی بگیرد ولی یكی از حاضران به نام [[عمرو بن حُرَیث]] گفت: «امیر! این یك زن است و كسی زن را به خاطر سخنانش مؤاخذه نمی‎كند.»
-ابن زیاد بار دیگر خطاب به زینب (س) گفت: "خداوند دلم را با كشته شدن برادر نافرمانت حسین و خاندان و لشكر سركش او شفا داد."
-زینب (س) گفت : "به خدا قسم مهتر مرا كشتی، نهال مرا قطع كردی و ریشه مرا در آوردی، اگر این كار مایه شفای توست، همانا شفا یافته‎ای."
-پسر زیاد با خشم و استهزاء گفت: "این هم مثل پدرش [[علی(ع)|علی]] سخن پرداز است؛ به جان خودم پدرت نیز شاعر بود و سخن به سجع می‎گفت."
-زینب فرمود: "زن را با سجع گویی چه كار؟" (حالا چه وقت سجع گفتن است؟) <ref> شیخ مفید، الارشاد، ترجمه محمد باقر ساعدی،ص 472و473/ سید بن طاووس، اللهوف، ص191/خوارزمی، مقتل الحسین، صص47و48</ref>
@@ خط ۴۵: / خط ۳۵: @@
 == منابع ==
-*[[شیخ مفید]]، [[الارشاد]]،ترجمه محمد باقر ساعدی،تهران، انتشارات اسلامیه،1380 شمسی
+*[[شیخ مفید]]، [[الارشاد]]،ترجمه محمد باقر ساعدی،تهران، انتشارات اسلامیه،۱۳۸۰ش
-*خوارزمی، مقتل الحسین،تحقیق محمد سماوی،قم،نشر انوار الهدی،الاولی،1418ق
+*خوارزمی، مقتل الحسین،تحقیق محمد سماوی،قم،نشر انوار الهدی،الاولی،۱۴۱۸ق
-*[[سید بن طاووس]]، اللهوف ،ترجمه عقیقی بخشایشی، قم،دفتر نشر نوید اسلام،پنجم، 1378 شمسی
+*[[سید بن طاووس]]، اللهوف ،ترجمه عقیقی بخشایشی، قم،دفتر نشر نوید اسلام،پنجم، ۱۳۷۸ش
 [[رده:حضرت زینب]]