بست‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

رونق و اوج بست‌نشینی در [[دوره قاجار]] بود<ref>متین، «بست»، ج۱۲، ص۱۰۵.</ref> که بزرگ‌ترین بست‌ها در [[مشروطیت|زمان مشروطه]] شکل گرفت و تحولات مهمی را شکل داد.<ref>کالمرد، «بست و بست‌نشینی»، ص۲۰۹.</ref> با آغاز سلطنت [[رضاشاه پهلوی]]، بست‌نشینی و تحصن ممنوع شد.<ref>[https://www.isna.ir/news/96082414875/%D8%A8%D8%B3%D8%AA-%D9%86%D8%B4%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%86 «بست‌نشینان»]</ref> در نهایت و با گذشت زمان، بست‌نشینی جای خود را به اقداماتی مانند تحصن و پناهندگی داد.<ref>متین، «بست»، ج۱۲، ص۱۰۸.</ref>

==احکام شرعی و عرفی==

بر اساس فتوای فقها اگر شخص مجرمی که [[حد]] یا [[تعزیر]] بر او واجب شده به [[مکه]] پناه ببرد، در آنجا نمی‌توان به او متعرض شد؛ بلکه باید جلوی رسیدن غذا و آب به او را گرفت تا از آنجا خارج شود و سپس حکم بر او اجرا شود.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> فقها آیه «وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً؛ و هر که وارد آن شود در امان است»<ref>سوره آل‌عمران، آیه ۹۷.</ref> را دلیل فتوای خود ذکر کرده‌اند.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> در اینکه [[حرم پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت]] مانند مکه هستند یا نه، اختلاف وجود دارد.<ref>«التجاء» موسوعه الفقه الاسلامی، ج۱۶، ص۳۱۷.</ref> در غیر از این موارد، قانون مدونی برای بست‌نشینی یا مفاهیم مشابه آن وجود ندارد، اما در گذر زمان و به دلایل مختلفی از جمله اعتقادات مذهبی، باورهای عمومی، فشارهای داخلی و خارجی، به تدریج بست‌نشینی و حفظ حرمت آن در میان مردم به صورت عرف درآمد، چنانکه شکستن بست، عملی غیرعادی، غیراخلاقی و حتی غیرقانونی تلقی شد.<ref>متین، «بست»، ج۱۲، ص۱۰۷.</ref>