حلب: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←تاریخچه) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
در مورد پایهگذار حلب اختلاف است ولی بیشتر مورخان آن را به فرزندان عمالیق نسبت دادهاند. بعضی نخستین ساکنان آن را فرزندان حام بن نوح دانستهاند . این شهر شاهد سکونت اقوام حیثون، آشوریها، مصریها، یونانیها و رومیها بوده است.<ref>ابن بطوطه، الرحله، ص ۵۳؛ ابن عدیم، زبدة الحلب من تاریخ الحلب، ص ۱۵- ۱.</ref> | در مورد پایهگذار حلب اختلاف است ولی بیشتر مورخان آن را به فرزندان عمالیق نسبت دادهاند. بعضی نخستین ساکنان آن را فرزندان حام بن نوح دانستهاند . این شهر شاهد سکونت اقوام حیثون، آشوریها، مصریها، یونانیها و رومیها بوده است.<ref>ابن بطوطه، الرحله، ص ۵۳؛ ابن عدیم، زبدة الحلب من تاریخ الحلب، ص ۱۵- ۱.</ref> | ||
لذا هر یک از این اقوام آن را به نامی میخواندهاند، حیثون آن را «حلبا و حلباس»، آشوریان | لذا هر یک از این اقوام آن را به نامی میخواندهاند، حیثون آن را «حلبا و حلباس»، آشوریان «[[حلوان]]»، یونانیان «باروا» و مصریان آن را «حلب» خواندهاند. | ||
در قرون اسلامی این شهر به «حلب الشَهبا»معروف بوده (احتمالا به سبب وجود سنگ معروف به اشهب در ساختما ن های شهر) و اکنون نیز گاهی این نام در تحقیقات جدید به کار میرود.<ref>نک: پیشین، ص ۱۰- ۷؛ عفیف البهنسی، الشام الحضاره، صص ۱۵۳- ۱۵۲.</ref> حلب در سال هفدهم هجری توسط اباعبیدة بن جراح و به فرماندهی عیاض بن غنم فهری به صلح فتح شد. شهر، در آن زمان هفت دروازه داشت و پیرامون آن دیواری محکم کشیده شده بود.<ref>نک: ابن عدیم، بُغیة الطلب فی التاریخ الحلب، تحقیق سهیل زکار، ص ۱۱ به بعد.</ref> پس از فتح این شهر به وسیله مسلمانان، مسیحیان به حفظ کلیساها و انجام آداب و رسوم خود مجاز شدند ولی بعضی از کنیسه ها(عبادتگاه ها ) آنان با صلح، به مسجد تبدیل شد. | در قرون اسلامی این شهر به «حلب الشَهبا»معروف بوده (احتمالا به سبب وجود سنگ معروف به اشهب در ساختما ن های شهر) و اکنون نیز گاهی این نام در تحقیقات جدید به کار میرود.<ref>نک: پیشین، ص ۱۰- ۷؛ عفیف البهنسی، الشام الحضاره، صص ۱۵۳- ۱۵۲.</ref> حلب در سال هفدهم هجری توسط اباعبیدة بن جراح و به فرماندهی عیاض بن غنم فهری به صلح فتح شد. شهر، در آن زمان هفت دروازه داشت و پیرامون آن دیواری محکم کشیده شده بود.<ref>نک: ابن عدیم، بُغیة الطلب فی التاریخ الحلب، تحقیق سهیل زکار، ص ۱۱ به بعد.</ref> پس از فتح این شهر به وسیله مسلمانان، مسیحیان به حفظ کلیساها و انجام آداب و رسوم خود مجاز شدند ولی بعضی از کنیسه ها(عبادتگاه ها ) آنان با صلح، به مسجد تبدیل شد. | ||