پرش به محتوا

امام موسی کاظم علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱۳۵: خط ۱۳۵:
[[پرونده:Imam al-Kazim.jpg|بندانگشتی|مراسم [[شهادت]] امام کاظم(ع) در [[حرم کاظمین]]]]
[[پرونده:Imam al-Kazim.jpg|بندانگشتی|مراسم [[شهادت]] امام کاظم(ع) در [[حرم کاظمین]]]]
روزهای آخر عمر امام کاظم(ع) در زندان [[سندی بن شاهک|سِنْدی بن شاهِک]] سپری شد. [[شیخ مفید]] گفته است سندی، به دستور [[هارون الرشید]] امام را مسموم کرد و امام سه روز پس از آن به [[شهادت]] رسید.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۴۲}}</ref> بنابر قول مشهور،<ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۱۶}}</ref> شهادت وی [[روز جمعه]]، [[۲۵ رجب]] [[سال ۱۸۳ قمری]] در [[بغداد]] رخ داده است.<ref>{{پک|صدوق|۱۳۷۸ق|ک= عیون اخبار الرضا|ص= ج۱، ص۹۹و۱۰۵}}</ref> بنابه گفته شیخ مفید، شهادت امام در [[۲۴ رجب]] بوده است.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۱۵}}</ref> درباره زمان و مکان شهادت امام کاظم(ع) نظرات دیگری هم وجود دارد از جمله سال ۱۸۱ و ۱۸۶ق.<ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۱۶-۵۱۷}}</ref><ref>{{پک|جعفریان|۱۳۸۱ش|ک=حیات فکری و سیاسی امامان شیعه|ص=ص۴۰۴}}</ref>
روزهای آخر عمر امام کاظم(ع) در زندان [[سندی بن شاهک|سِنْدی بن شاهِک]] سپری شد. [[شیخ مفید]] گفته است سندی، به دستور [[هارون الرشید]] امام را مسموم کرد و امام سه روز پس از آن به [[شهادت]] رسید.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۴۲}}</ref> بنابر قول مشهور،<ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۱۶}}</ref> شهادت وی [[روز جمعه]]، [[۲۵ رجب]] [[سال ۱۸۳ قمری]] در [[بغداد]] رخ داده است.<ref>{{پک|صدوق|۱۳۷۸ق|ک= عیون اخبار الرضا|ص= ج۱، ص۹۹و۱۰۵}}</ref> بنابه گفته شیخ مفید، شهادت امام در [[۲۴ رجب]] بوده است.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۱۵}}</ref> درباره زمان و مکان شهادت امام کاظم(ع) نظرات دیگری هم وجود دارد از جمله سال ۱۸۱ و ۱۸۶ق.<ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۱۶-۵۱۷}}</ref><ref>{{پک|جعفریان|۱۳۸۱ش|ک=حیات فکری و سیاسی امامان شیعه|ص=ص۴۰۴}}</ref>
[[مناقب آل ابی‌طالب (کتاب)|مناقب]] به نقل از اخبارالخلفا سیوطی گزارش کرده است که  چون امام کاظم(ع) به درخواست [[هارون عباسی|هارون‌الرشید]] حدود [[فدک]] را مشخص کرد ولی به گونه‌ای حدودش را تعیین کرد که تمام مرزهای [[جهان اسلام]] را فراگرفت و باعث خشم هارون شد تابدان حد که به امام گفت چیزی برای ما باقی نگذاشت و از همین جا تصمیم بر کشتن امام گرفت. <ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل أبي طالب، ۱۳۷۵ق، ج۳، ص۴۳۵.</ref> {{یادداشت|قال الرشيد: فلم يبق لنا شئ ، فتحوَّلْ إلى مجلسي قال موسى : قد أعلمتُك انني إن حدّدتُها لم تردها '''فعند ذلك عزم على قتله'''.}}
[[مناقب آل ابی‌طالب (کتاب)|مناقب]] به نقل از اخبارالخلفا سیوطی گزارش کرده است که  چون امام کاظم(ع) به درخواست [[هارون عباسی|هارون‌الرشید]] حدود [[فدک]] را مشخص کرد ولی به گونه‌ای حدودش را تعیین کرد که تمام مرزهای [[جهان اسلام]] آن روزگار را فراگرفت و باعث خشم هارون شد تابدان حد که به امام گفت چیزی برای ما باقی نگذاشتی و از همین جا تصمیم بر کشتن امام گرفت. <ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل أبي طالب، ۱۳۷۵ق، ج۳، ص۴۳۵.</ref> {{یادداشت|قال الرشيد: فلم يبق لنا شئ ، فتحوَّلْ إلى مجلسي قال موسى : قد أعلمتُك انني إن حدّدتُها لم تردها '''فعند ذلك عزم على قتله'''.}}


پس از آنکه موسی بن جعفر(ع) به شهادت رسید، سندی بن شاهک برای اینکه جلوه دهد که امام به مرگ طبیعی از دنیا رفته است، عده‌ای از [[مجتهد|فقها]] و سرشناسان بغداد را حاضر کرد و پیکر امام را به آن‌ها نشان داد تا ببینند در بدن امام جراحتی وجود ندارد. هم‌چنین به دستور او  پیکر امام را روی پل بغداد قرار دادند و اعلام کردند که موسی بن جعفر به مرگ طبیعی از دنیا رفته است.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص=ج۲، ص۲۴۲-۲۴۳}}</ref> درباره چگونگی شهادت وی گزارش‌های متفاوتی وجود دارد؛ بیشتر تاریخ‌نویسان بر این باورند که یحیی بن خالد و سندی بن شاهک او را مسموم کرده‌اند<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۴۲}} </ref><ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۰۸-۵۱۰}}</ref> در گزارشی نیز گفته شده او را با پیچیدن در فرش، به شهادت رسانده‌اند.<ref>{{پک|اصفهانی|بی‌تا|ک= مقاتل الطالبیین|ص=ص۴۱۷}}</ref> {{یادداشت|حمدالله مستوفی بدون استناد به هیچ منبعی، به شیعیان نسبت داده که می‌گویند موسی بن جعفر با ریختن سرب گداخته در گلویش به شهادت رسیده است. مستوفی، تاریخ برگزیده، ص۲۰۴ به نقل از جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۴۰۵.}}
پس از آنکه موسی بن جعفر(ع) به شهادت رسید، سندی بن شاهک برای اینکه جلوه دهد که امام به مرگ طبیعی از دنیا رفته است، عده‌ای از [[مجتهد|فقها]] و سرشناسان بغداد را حاضر کرد و پیکر امام را به آن‌ها نشان داد تا ببینند در بدن امام جراحتی وجود ندارد. هم‌چنین به دستور او  پیکر امام را روی پل بغداد قرار دادند و اعلام کردند که موسی بن جعفر به مرگ طبیعی از دنیا رفته است.<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص=ج۲، ص۲۴۲-۲۴۳}}</ref> درباره چگونگی شهادت وی گزارش‌های متفاوتی وجود دارد؛ بیشتر تاریخ‌نویسان بر این باورند که یحیی بن خالد و سندی بن شاهک او را مسموم کرده‌اند<ref>{{پک|مفید|۱۴۱۳ق|ک= الارشاد|ص= ج۲، ص۲۴۲}} </ref><ref>{{پک|قرشی|۱۴۲۹ق| ک=حیاة الامام موسی بن جعفر|ص= ج۲، ص۵۰۸-۵۱۰}}</ref> در گزارشی نیز گفته شده او را با پیچیدن در فرش، به شهادت رسانده‌اند.<ref>{{پک|اصفهانی|بی‌تا|ک= مقاتل الطالبیین|ص=ص۴۱۷}}</ref> {{یادداشت|حمدالله مستوفی بدون استناد به هیچ منبعی، به شیعیان نسبت داده که می‌گویند موسی بن جعفر با ریختن سرب گداخته در گلویش به شهادت رسیده است. مستوفی، تاریخ برگزیده، ص۲۰۴ به نقل از جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۴۰۵.}}
۱۷٬۳۰۷

ویرایش