Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
طاهریان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fayaz |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| عنوان =طاهریان | | عنوان =طاهریان | ||
| تصویر =Tahirid Dynasty.png | | تصویر =Tahirid Dynasty.png | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر =300px | ||
| توضیح_تصویر = قلمرو طاهریان | | توضیح_تصویر = قلمرو طاهریان | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''طاهریان'''، یکی از خاندان‌های با نفوذ و قدرتمند دستگاه خلافت [[عباسیان|عباسی]] در زمان [[مامون]] بودند که امارت [[خراسان بزرگ|خراسان]] را از [[سال ۲۰۶هجری قمری|سال ۲۰۶ق]] بر عهده گرفتند و به شکل موروثی تا [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] بر مناطقی از شرق [[ایران]] حکومت کردند. تاریخ‌نگاران، حکومت طاهریان بر خراسان را نخستین حکومت نیمه مستقل ایران بعد از ورود [[اسلام]] به این سرزمین دانسته‌اند. درباره تمایل طاهریان به [[تشیع]] گزارش‌های ضد و نقیضی در منابع تاریخی منعکس شده و در حالی که برخی از روایات نشان از تمایل و علاقه طاهریان به [[آل علی]] و حتی نزدیکی آنان به [[تشیع]] دارد، روایاتی دیگر از رفتار سختگیرانه و دشمنی آنان با برخی از شیعیان و [[علویان]] حکایت می‌کند. | '''طاهریان'''، یکی از خاندان‌های با نفوذ و قدرتمند دستگاه خلافت [[عباسیان|عباسی]] در زمان [[مامون]] بودند که امارت [[خراسان بزرگ|خراسان]] را از [[سال ۲۰۶هجری قمری|سال ۲۰۶ق]] بر عهده گرفتند و به شکل موروثی تا [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] بر مناطقی از شرق [[ایران]] حکومت کردند. تاریخ‌نگاران، حکومت طاهریان بر خراسان را نخستین حکومت نیمه مستقل ایران بعد از ورود [[اسلام]] به این سرزمین دانسته‌اند. درباره تمایل طاهریان به [[تشیع]] گزارش‌های ضد و نقیضی در منابع تاریخی منعکس شده و در حالی که برخی از روایات نشان از تمایل و علاقه طاهریان به [[آل علی]] و حتی نزدیکی آنان به [[تشیع]] دارد، روایاتی دیگر از رفتار سختگیرانه و دشمنی آنان با برخی از شیعیان و [[علویان]] حکایت می‌کند. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==حکومت طاهریان در خراسان== | ==حکومت طاهریان در خراسان== | ||
نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان بزرگ|خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. او در ۱۵۹ق در پوشنگ بدنیا آمد.<ref> اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ص۷۹.</ref>{{یادداشت|پوشنگ در ولایت هرات افغانستان قرار دارد}} طاهر بن حسین یکی از سرداران مامون بود که نقش موثری در پیروزی او بر برادرش امین و تصرف [[عراق]] داشت. بعد از اینکه مامون مرکز [[خلافت]] خود را از خراسان به عراق برد، طاهر بن حسین را حاکم خراسان و شرق ایران کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص ۵۷۷</ref> | نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان بزرگ|خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. او در ۱۵۹ق در پوشنگ بدنیا آمد.<ref> اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ص۷۹.</ref>{{یادداشت|پوشنگ در ولایت هرات افغانستان قرار دارد}} طاهر بن حسین یکی از سرداران مامون بود که نقش موثری در پیروزی او بر برادرش امین و تصرف [[عراق]] داشت. بعد از اینکه مامون مرکز [[خلافت]] خود را از خراسان به عراق برد، طاهر بن حسین را حاکم خراسان و شرق ایران کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص ۵۷۷</ref> | ||
{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | |||
حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می‌کردند.<ref>باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ص۴۶؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج۴، ص۳۱</ref> رقبای آنان در شمال، حکومت [[علویان طبرستان]] زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می‌کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در [[سال ۲۵۹ قمری]] با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج۱، ص ۱۹۵</ref> | حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می‌کردند.<ref>باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ص۴۶؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج۴، ص۳۱</ref> رقبای آنان در شمال، حکومت [[علویان طبرستان]] زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می‌کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در [[سال ۲۵۹ قمری]] با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج۱، ص ۱۹۵</ref> | ||