کاربر ناشناس
مسیب بن نجبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani جز (←زندگی‌نامه) |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
}} | }} | ||
'''مُسيَّب بن نَجَبة بن ربيعه فزارى(فرازی)'''، [[صحابه]] [[پیامبر اسلام(ص)]] و از یاران [[امام علی]] (ع) و یکی از رهبران [[قیام توابین]] . او در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت. در جنگ‌هاى امام علی (ع) همراه ايشان بود. او از دعوت‌کنندگان [[امام حسین]](ع) به [[کوفه]] بود ولی در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. چند سال بعد به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]]، [[عبدالله بن وال تمیمی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] [[قیام توابین]] را رهبری کرد و در جنگ [[عین الورده]] پس از كشته شدن سليمان بن صرد، پرچم نبرد را به دست گرفت و جنگيد تا كشته شد.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۲۴.</ref> | '''مُسيَّب بن نَجَبة بن ربيعه فزارى(فرازی)'''، [[صحابه]] [[پیامبر اسلام(ص)]] و از یاران [[امام علی]] (ع) و یکی از رهبران [[قیام توابین]] . او در [[جنگ قادسیه]] و فتح [[عراق]]، شركت داشت. در جنگ‌هاى امام علی (ع) همراه ايشان بود. او از دعوت‌کنندگان [[امام حسین]](ع) به [[کوفه]] بود ولی در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. چند سال بعد به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]]، [[عبدالله بن وال تمیمی]] و [[رفاعة بن شداد بجلی]] [[قیام توابین]] را رهبری کرد و در جنگ [[عین الورده]] پس از كشته شدن سليمان بن صرد، پرچم نبرد را به دست گرفت و جنگيد تا كشته شد.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۲۴.</ref> | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==پس از واقعه کربلا== | ==پس از واقعه کربلا== | ||
مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء، شرکت نکرده بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال ۶۵ [[هجری قمری]] به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و [[اهل بیت پیامبر(ص)]] کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۳۶۲.</ref> | مسیب، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی و بعضی بزرگان کوفه، از اینکه در قیام سیدالشهداء، شرکت نکرده بودند به شدت ناراحت و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام (ع)، از فداکاری در راهش مضایقه کرده بودند، خودشان را ملامت می کردند، لذا در آن سال ۶۵ [[هجری قمری]] به خونخواهی حسین بن علی به پا خاستند تا ظلمی را که در حق امام حسین (ع) و [[اهل بیت پیامبر(ص)]] کرده و آنها را تنها گذاشته بودند، جبران کنند.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۳۶۲.</ref> | ||
مسيب بن نجبه از پرافسوس ترين مردم بر عدم یاری امام حسین (ع) بود و پشيمانی خود را در خطابه‌ای اعلام داشت كه در ميان گروه‌های توّابين ايراد كرد: | مسيب بن نجبه از پرافسوس ترين مردم بر عدم یاری امام حسین (ع) بود و پشيمانی خود را در خطابه‌ای اعلام داشت كه در ميان گروه‌های توّابين ايراد كرد: | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
مسیب بن نجبه به همراه سلیمان به صرد، رفاعه بن شداد و چند نفر دیگر، کار سازماندهی جنبشی با نام توابین را بر عهده گرفت، جلساتی تشکیل و سخنرانی هایی انجام شد تا اینکه با جمعیت ۴۰۰۰ نفری قیام کرده و به مقابله با سپاه [[شام]] و حکام [[بنی امیه]] رفتند. مسیب در این جنگ، فرماندهی ۴۰۰ نفر را به عهده داشت. در حمله اول، او بسیاری را کشت و غنائم زیادی گرفت و شامیان را فراری داد و نزد سپاهان برگشت. | مسیب بن نجبه به همراه سلیمان به صرد، رفاعه بن شداد و چند نفر دیگر، کار سازماندهی جنبشی با نام توابین را بر عهده گرفت، جلساتی تشکیل و سخنرانی هایی انجام شد تا اینکه با جمعیت ۴۰۰۰ نفری قیام کرده و به مقابله با سپاه [[شام]] و حکام [[بنی امیه]] رفتند. مسیب در این جنگ، فرماندهی ۴۰۰ نفر را به عهده داشت. در حمله اول، او بسیاری را کشت و غنائم زیادی گرفت و شامیان را فراری داد و نزد سپاهان برگشت. | ||
در حملات بعدی جنگ، بعد از کشته شدن سلیمان بن صرد (رهبر توابین) مسیب، پرچم جنگ را بدست گرفت و فرمانده شد و شجاعانه جنگید و در حالی که عده‌ای از سپاه دشمن را کشته بود، خود نیز به شهادت رسید.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، | در حملات بعدی جنگ، بعد از کشته شدن سلیمان بن صرد (رهبر توابین) مسیب، پرچم جنگ را بدست گرفت و فرمانده شد و شجاعانه جنگید و در حالی که عده‌ای از سپاه دشمن را کشته بود، خود نیز به شهادت رسید.<ref>قرشی، باقر شریف، حياة الامام الحسين علیه السلام، ج۳، ص۲۴؛ مامقانى، تنقيح المقال، ج۳۳، ص۱۸۶؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۹۴؛ ذهبى، تاريخ الاسلام، ج۵، ص۲۴۸.</ref> [[حصین بن نمیر]]، سر وى را به وسيله ادهم بن محرز باهلى براى [[عبیدالله بن زیاد]] فرستاد.<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج۴، ص۱۵.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||