روضه ساربان: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین بن حمدان خصیبی(م 334) در کتاب هدایةالکبری گزارشی را با شش واسطه از سعید بن المسیب نقل می­کند که شخصی هنگام طواف در حالی که دو دست در بدن نداشت به تضرع و زاری میپرداخت، زمانی که از او علت را جویا شدند، گفت زمانی که امام حسین(ع) با اهل بیت و اصحاب خود ازمدینه راهی عراق شد من به عنوان شتربان و ساربان این قافله در خدمت کاروان بودم و چشمم به کمربند حضرت افتاد از آنجا که این کمربند قیمتی بود مترصد فرصت بودم تا آنرا به دست آورم، پس ازشهادت امام حسین (ع) در دل شب اقدام به بازکردن کمربند نمودم که حضرت با دست راست کمربند را گرفت و من با شمشیر شکسته ای که آنجا بود دست راستش را قطع نمودم و حضرت با دست چپ مانع شدند که دست چپ را هم قطع نمودم وی ادامه میدهد که هودجی به زمین آمد که پیامبر (ص)حضرت علی(ع) و امام حسن (ع)و ملائکه وحضرت زهرا (س)در آن قرار داشتند و امام حسین(ع) در حالی که سر بریده اش روی گردن او قرار گرفت با مادرش فاطمه(س) سخن گفت و امام از من به مادرش شکایت کرد و از پیامبر(ص) اجازه خواست که پیشانی خود را به خون امام حسین(ع) خضاب کند و دراین حال امام از ساربان شکایت نمود و ماوقع را برای پیامبر(ص) بیان کرد و پیامبر(ص)جلوی من آمد و مرا مورد عتاب قرار داد و نفرین کرد و همان جا دستان من قطع شد. <ref>حسین بن حمدان خصیبی، هدایةالکبری، ص 208</ref> اما کسی که انگشت امام را به طمع انگشتری برید بجدل بن سلیم کلبی بود.<ref>مع الركب الحسيني ،ج‏4،ص:433</ref>