واقعه کشف حجاب: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از سیاست های فرهنگی رضاخان تغییر لباس بوده است که بعد از تثبیت قدرت او بمرور و در طول چند سال دنبال شد. قانون اتحاد شکل لباس اتباع ایرانی در داخلۀ مملکت به تاریخ ۱۰ دی‌ماه ۱۳۰۷ در مجلس شورای ملّی وقت تصویب شد. براساس این مصوبه، به جز برخی از روحانیان، کلیه اتباع ذکور ایران در داخلۀ مملکت مکلّف هستند که ملبّس به لباس متحدالشکل بشوند». در ادامۀ این مصوبه تصریح شده است که متخلفان از اجرای این قانون به جزای نقدی محکوم می‌شوند و اجرای آن از فروردین ۱۳۰۸ آغاز خواهد شد.<ref>تغییر لباس و کشف حجاب به روایت اسناد، ۱۳۷۸، سند شماره ۲، صص ۱۱ ــ ۱۰.</ref> قانون یکسان‌سازی لباس ابتدا در بین کارکنان ادارات دولتی به اجرا درآمد. آن‌ها باید در غیر‌ساعات اداری نیز از لباس متحدالشکل شامل لباس و کلاه استفاده کنند. سرپیچی آن‌ها از این دستور به تحت تعقیب قرار گرفتن و انفصال آن‌ها از ادامه خدمت منتهی می‌شد.<ref>آرشیو سازمان اسناد ملی، اسناد وزارت کشور، شماره پاکت ۲۹۰۰۰۰۸۵۴۱.</ref> اما در راستای اجرایی کردن این قانون در بین روحانیون، رژیم پوشیدن لباس روحانیت را مشروط به گذراندن امتحان کرد. برگزاری امتحان از طلاب، آن‌ها را با مشکلاتی روبه‌رو کرد چرا که این امتحان باید از سوی نهادهای حکومتی انجام می گرفت و روحانیون و طلاب با این کار موافقتی نداشتند.<ref>سیاست و لباس (گزیده اسناد متحدالشکل شدن البسه ۱۳۰۷ ـ ۱۳۱۸)، صص ۸ و۹ .</ref>