واقعه کشف حجاب: تفاوت میان نسخه‌ها

در تیرماه ۱۳۱۴ و به دنبال تصویب قانون اجباری شدن استعمال کلاه شاپو به جای کلاه پهلوی، روحانیان مشهد در منزل [[آیت الله شیخ یونس اردبیلی]] جلسه‎ای برگزار کردند تا علیه سیاست های رضاشاه اعتراض کنند. [[حاج آقا حسین قمی|آیت الله حاج آقا حسین قمی]] برای گفتگوی مستقیم با رضا شاه انتخاب و به تهران اعزام شد، اما پس از ورود به تهران در [[حرم حضرت عبدالعظیم]] بازداشت و ممنوع الملاقات شد. به دنبال این حادثه روحانیت مشهد در [[مسجد گوهرشاد]] گرد آمده، مردم را به اعتراض علیه این عملکرد رژیم فراخواندند. عوامل رژیم نیز این حرکت را به سختی سرکوب کردند به دنبال آن تعدادی از روحانیون طراز اول حوزه علمیه مشهد دستگیر شدند و بیشتر روحانیونی که در این قضیه دخیل بودند یا مخفی شدند و یا ایران را به سوی [[نجف]] ترک کردند؛ اما عده‎ای از محکومین نظامی همچنان در زندان بودند تا پس از شهریور ۱۳۲۰ در مجلس دوره سیزدهم مورد سوال و اعتراض واقع شد که دولت ناچار همگی را آزاد کرد؛ اما روحانی سر‌شناس «آیت الله آقازاده» فرزند [[آخوند خراسانی]] یک از بنیان‎گذران [[مشروطیت]] در سال ۱۳۱۶ توسط پزشک احمدی  با آمپول هوا به [[شهادت]] رسید.<ref>صلاح، مهدی، ۱۳۸۴، چ۱، ص۱۰۳.</ref>

در قم [[آیت الله حائری]] که بخاطر حفظ حوزه علمیه موضعی بی‎طرفانه در امور داشت از سوی روحانیون و دیگر طبقات سخت تحت فشار قرار گرفت به گونه‎ای که میرزا مهدی بروجردی که عملاً مدیریت حوزه علمیه را بر عهده داشت، تهدید کرد که نامه‎ای را با امضای وی علیه اقدامات دولت انتشار خواهد داد. سرانجام آیت الله حائری تلگرافی  در تاریخ ۱۱ تیر ۱۳۱۴ خطاب به رضاشاه نگاشت.<ref>طهرانی، حسین؛۱۴۱۰ه.ق، ص۲۷ـ۳۱.</ref>  بعد از این تلگراف رضا شاه به قم آمد و به منزل آیت الله حائری رفت، بدون سلام و جواب، با غضب و عصبانیت گفت: «رفتارتان را عوض کنید و گرنه حوزه قم را با خاک یکسان می‎کنم».<ref>حضور - تابستان ۱۳۸۵، شماره ۵۷.</ref> در ادامه این ماجرا رژیم تعدادی از روحانیون را به جرم تحریک آیت الله حائری تبعید کرد. <ref>طهرانی، حسین؛۱۴۱۰ه.ق، ص۲۷ـ۳۱.</ref>