پرش به محتوا

سریه عبدالله بن جحش: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Hasaninasab
imported>Hasaninasab
خط ۵۱: خط ۵۱:


== ناراحتی پیامبر و نزول آیه قرآن ==
== ناراحتی پیامبر و نزول آیه قرآن ==
از سنت‌‏هاى عرب پیش از اسلام، احترام گذاشتن به چهار ماه رجب، [[ذى‌القعده]]، [[ذى‌الحجه]] و [[محرم الحرام|محرم]] بود كه در این ماه‌ها، به هیچ جنگ و کشتاری نمی‌‏پرداختند.<ref>قرائتی،  
از سنت‌‏هاى عرب پیش از [[اسلام]]، احترام گذاشتن به چهار ماه رجب، [[ذى‌القعده]]، [[ذى‌الحجه]] و [[محرم الحرام|محرم]] بود كه در این ماه‌ها، به هیچ جنگ و کشتاری نمی‌‏پرداختند.<ref>قرائتی،  
تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۴۱.</ref> اسلام نیز این سنت را تأیید كرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱.</ref>
تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۴۱.</ref> اسلام نیز این سنت را تأیید كرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱.</ref>


درگیری عبدالله و افرادش با مشرکان مکه در ماه حرام، مورد اعتراض و طعنه مشرکان واقع شد.<ref> طبری، تاریخ ‏الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۱۴.</ref> مشرکان می‌گفتند محمد گمان می‌کند که از خداوند تبعیت می‌کند در حالی که اولین فردی است که حرمت ماه حرام را نگه نداشته و فردی از ما را کشته است.<ref name=":5" /> البته مسلمانانی که هنوز در مکه بودند در پاسخ به مشرکان، این درگیری را در [[شعبان المعظم|ماه شعبان]] می‌دانستند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۶۰۴.</ref>
درگیری عبدالله و افرادش با [[مشرک|مشرکان]] مکه در [[ماه حرام]]، مورد اعتراض و طعنه مشرکان واقع شد.<ref> طبری، تاریخ ‏الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۱۴.</ref> مشرکان می‌گفتند [[حضرت محمد|محمد]](ص) گمان می‌کند که از [[خدا|خداوند]] تبعیت می‌کند؛ در حالی که اولین فردی است که حرمت ماه حرام را نگه نداشته و فردی از ما را کشته است.<ref name=":5" /> البته [[مسلمان|مسلمانانی]] که هنوز در مکه بودند در پاسخ به مشرکان، این درگیری را در [[شعبان المعظم|ماه شعبان]] می‌دانستند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۶۰۴.</ref>


زمانی عبدالله و یارانش که دو اسیر و اموال را نزد پیامبر آوردند، پیامبر بدان‌ها گفت که به خداوند سوگند دستور به جنگ در ماه حرام نداده بودم. پیامبر اعتنایی به اموال و اسراء نکرد و چیزی نگرفت.<ref>بیهقی، دلائل ‏النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۱۹.</ref>
زمانی عبدالله و یارانش که دو اسیر و اموال را نزد پیامبر(ص) آوردند، پیامبر بدان‌ها گفت که به خداوند سوگند دستور به جنگ در ماه حرام نداده بودم. پیامبر اعتنایی به اموال و اسراء نکرد و چیزی نگرفت.<ref>بیهقی، دلائل ‏النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۱۹.</ref>
 
مسلمانان از پیامبر سؤال کردند که آیا قتال در ماه حرام، حلال است؟ خداوند آیه ۲۱۷ [[سوره بقره]] را نازل کرد.<ref>واحدی، أسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۷۰.</ref> خداوند در این آیه، قتال در ماه حرام را گناهی بزرگ برمی‌شمرد؛ با این حال اعلان می‌دارد که [[کفر]] به خداوند و اخراج مسلمانان از مکه گناه بزرگتری است و [[فتنه]] بزرگ‌تر از [[قتل]] است.<ref name=":2">سوره بقره، آیه۲۱۷.</ref> پس از نزول این آیه پیامبر اموال غنیمتی را قبول کرد و دو اسیر را در مقابل گرفتن [[فدیه]] آزاد کرد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۶۰۴.</ref>


[[مسلمانان]] از پیامبر سوال کردند که آیا قتال در ماه حرام، حلال است؟ [[خدا|خداوند]] آیه ۲۱۷ [[سوره بقره]] را نازل کرد.<ref>واحدی، أسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۷۰.</ref> خداوند در این آیه، قتال در ماه حرام را گناهی بزرگ برمی‌شمرد، با این حال اعلان می‌دارد که [[کفر]] به خداوند و اخراج مسلمانان از مکه گناه بزرگتری است و [[فتنه]] بزرگ‌تر از [[قتل]] است.<ref name=":2">سوره بقره، آیه۲۱۷.</ref> پس از نزول این آیه پیامبر اموال غنیمتی را قبول کرد و دو اسیر را در مقابل گرفتن فدیه آزاد کرد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفة، ج۱، ص۶۰۴.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
کاربر ناشناس