بیت‌المقدس: تفاوت میان نسخه‌ها
←اشغال توسط اسرائیلی‌ها
| خط ۱۴۵: | خط ۱۴۵: | ||
====اشغال توسط اسرائیلی‌ها==== | ====اشغال توسط اسرائیلی‌ها==== | ||
با پایان یافتن نظام قیمومت ([[۲۵ اردیبهشت]] ۱۳۲۷/ ۱۵ مه ۱۹۴۸) جنگ فلسطین را دربرگرفت و اسرائیل بخش غربی شهر بیت المقدس را به اشغال خود درآورد؛ در حالی که اردن بخش شرقی شهر، شامل شهر محصور قدیمی، را در تصرف داشت<ref>سازمان ملل متحد، ص۳۲؛ بیت المقدس، ص۱۱۰.</ref>. در [[ بهمن (ماه)|بهمن]] [[سال ۱۳۲۸ شمسی|۱۳۲۸]]/ ژانویة ۱۹۵۰، رژیم صهیونیستی پایتخت خود را به بیت المقدس غربی انتقال داد و در بخش غربی آن کارگزاریهای حکومتی تأسیس کرد.<ref>سازمان ملل متحد، ص۳۲؛ .</ref> تا [[ سال ۱۳۴۶ هجری شمسی|۱۳۴۶ش]] /۱۹۶۷ بیت المقدس عملاً وضعی نامتعادل داشت، لیکن به جهت حاکمیت سیاسی، تابعی از دولت اردن به شمار می‌آمد<ref>حمیدی، ص۲۶۸.</ref>. | با پایان یافتن نظام قیمومت ([[۲۵ اردیبهشت]] ۱۳۲۷/ ۱۵ مه ۱۹۴۸) جنگ فلسطین را دربرگرفت و اسرائیل بخش غربی شهر بیت المقدس را به اشغال خود درآورد؛ در حالی که اردن بخش شرقی شهر، شامل شهر محصور قدیمی، را در تصرف داشت<ref>سازمان ملل متحد، ص۳۲؛ بیت المقدس، ص۱۱۰.</ref>. در [[ بهمن (ماه)|بهمن]] [[سال ۱۳۲۸ هجری شمسی| | ||
۱۳۲۸]]/ ژانویة ۱۹۵۰، رژیم صهیونیستی پایتخت خود را به بیت المقدس غربی انتقال داد و در بخش غربی آن کارگزاریهای حکومتی تأسیس کرد.<ref>سازمان ملل متحد، ص۳۲؛ .</ref> تا [[ سال ۱۳۴۶ هجری شمسی|۱۳۴۶ش]] /۱۹۶۷ بیت المقدس عملاً وضعی نامتعادل داشت، لیکن به جهت حاکمیت سیاسی، تابعی از دولت اردن به شمار می‌آمد<ref>حمیدی، ص۲۶۸.</ref>. | |||
به دنبال جنگ شش روزه در خرداد [[سال ۱۳۴۶ هجری شمسی| ۱۳۴۶ش]]/ژوئن ۱۹۶۷، اسرائیل بخش شرقی شهر را نیز در [[۱۵ خرداد]]/ ۵ ژوئن به اشغال خود درآورد. با اشغال کامل این شهر، فصل جدیدی در تاریخ آن گشوده شد؛ در [[۶ مرداد]]/ ۲۸ ژوئیه همان سال رژیم صهیونیستی به رهبری معراخ، نخستین گام سلطه بر این شهر را برداشت و با صدور اعلامیه‌ای در همان سال، که به «قانون قضا» مشهور شد، حدود هفتادهزار هکتار از اراضی اطراف قدس را تصاحب کرد و در [[۲۷ مرداد]]/ ۱۸ اوت عملیات تسریع اسکان و خانه سازی به شهرداری قدس تفویض شد. نخستین طرح شهرک سازی قدس یک سال پس از اشغال آن ارائه شد. در این طرح، سیاست پیوند دادن میان نقاط مسکونی یهودی و جداسازی واحدهای مسکونی اعراب و ایجاد حصار در اطراف شهر از طریق شهرک سازی، درنظر گرفته شده بود. طرح‌های بعدی نیز بر افزایش یهودیان در قدس شرقی متمرکز بود<ref>سیاست و حکومت رژیم صهیونیستی، ص۲۹۲-۲۹۳؛ رجوع کنید به معروف، ص۷۹ -۹۲.</ref>. در حالی که هنگام خروج دولت عثمانی از بیت المقدس تنها ۴۷ محلة یهودی نشین با حدود دوازده هزار تن ساکن وجود داشت، در ۱۳۴۳ش /۱۹۶۴ شمار محله‌های یهودی نشین به ۷۲۴ رسید<ref>دباغ، ج ۴، ص۱۶۰-۱۶۷.</ref>. | به دنبال جنگ شش روزه در خرداد [[سال ۱۳۴۶ هجری شمسی| ۱۳۴۶ش]]/ژوئن ۱۹۶۷، اسرائیل بخش شرقی شهر را نیز در [[۱۵ خرداد]]/ ۵ ژوئن به اشغال خود درآورد. با اشغال کامل این شهر، فصل جدیدی در تاریخ آن گشوده شد؛ در [[۶ مرداد]]/ ۲۸ ژوئیه همان سال رژیم صهیونیستی به رهبری معراخ، نخستین گام سلطه بر این شهر را برداشت و با صدور اعلامیه‌ای در همان سال، که به «قانون قضا» مشهور شد، حدود هفتادهزار هکتار از اراضی اطراف قدس را تصاحب کرد و در [[۲۷ مرداد]]/ ۱۸ اوت عملیات تسریع اسکان و خانه سازی به شهرداری قدس تفویض شد. نخستین طرح شهرک سازی قدس یک سال پس از اشغال آن ارائه شد. در این طرح، سیاست پیوند دادن میان نقاط مسکونی یهودی و جداسازی واحدهای مسکونی اعراب و ایجاد حصار در اطراف شهر از طریق شهرک سازی، درنظر گرفته شده بود. طرح‌های بعدی نیز بر افزایش یهودیان در قدس شرقی متمرکز بود<ref>سیاست و حکومت رژیم صهیونیستی، ص۲۹۲-۲۹۳؛ رجوع کنید به معروف، ص۷۹ -۹۲.</ref>. در حالی که هنگام خروج دولت عثمانی از بیت المقدس تنها ۴۷ محلة یهودی نشین با حدود دوازده هزار تن ساکن وجود داشت، در ۱۳۴۳ش /۱۹۶۴ شمار محله‌های یهودی نشین به ۷۲۴ رسید<ref>دباغ، ج ۴، ص۱۶۰-۱۶۷.</ref>. | ||