پرش به محتوا

محمدعلی مدرس افغانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Erfani
imported>Erfani
خط ۴۰: خط ۴۰:


==مسير تحصيل==
==مسير تحصيل==
محمدعلی در کودکی همراه پدرش به [[مشهد]] آمد و یادگیری [[علوم حوزوی]] را آغاز نمود.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref> او شرح نظام را نزد عبدالجواد، [[ادیب نیشابوری]] اول و دیگر متون ادبیات عرب را با [[محمدتقی هروی]]، ادیب نیشابوری دوم آموخت. مدرس در [[ سال ۱۳۰۴ هجری شمسی|۱۳۰۴خورشیدی]]، پس از فوت پدر، به قصد تحصیل در [[حوزه علمیه نجف]] و به خاطر نداشتن توان مالی و پاسپورت، پیاده به سوی [[نجف]] حرکت کرد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> و یک‌سال بعد به [[کربلا]] و سپس نجف رسید.<ref>جواهرالکلام، تربت پاکان قم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۱۷۵۹-۱۷۶۱.</ref>  
محمدعلی در کودکی همراه پدرش به [[مشهد]] آمد و به فراگیری [[علوم حوزوی]] پرداخت.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref> او شرح نظام را نزد عبدالجواد، [[ادیب نیشابوری]] اول و دیگر متون ادبیات عرب را با [[محمدتقی هروی]]، ادیب نیشابوری دوم آموخت. مدرس در [[ سال ۱۳۰۴ هجری شمسی|۱۳۰۴خورشیدی]]، پس از فوت پدر، به قصد تحصیل در [[حوزه علمیه نجف]] و به‌خاطر نداشتن توان مالی و پاسپورت، پیاده به سوی [[نجف]] حرکت کرد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳ش، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> و یک‌ سال بعد به [[کربلا]] و سپس نجف رسید.<ref>جواهرالکلام، تربت پاکان قم، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۱۷۵۹-۱۷۶۱.</ref>  


===حوزه نجف===
===حوزه نجف===
خط ۷۷: خط ۷۷:
[[پرونده:اجازه آیت الله خویی به مدرس افغانی.jpg|200px|بندانگشتی|متن اجازه [[آیت‌الله خویی]] به مدرس افغانی]]
[[پرونده:اجازه آیت الله خویی به مدرس افغانی.jpg|200px|بندانگشتی|متن اجازه [[آیت‌الله خویی]] به مدرس افغانی]]
مدرس در [[محرم]] سال ۱۳۵۴ش، وارد [[مشهد]] شد و به تقاضای برخی از [[مراجع تقلید|مراجع]]، به قم رفته، و به تدریس مشغول شد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> تعداد جلسات درس روزانه مدرس، به ۱۰ جلسه می‌رسید.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref>او برای برخی ازشاگردانش به صورت خصوصی با دریافت شهریه ای معین نیز تدریس داشته است.{{مدرک}} او را در [[ادبیات عرب]] توانا و زبده دانسته‌اند. <ref>«بیاد مرحوم مدرس افغانی، مدرس ادبیات عرب»، کیهان فرهنگی، ۱۳۶۵، ص۴۳-۴۲.</ref> شاگردان وی از طلاب [[ایران]]، [[پاکستان]]، [[عراق]]، [[افغانستان]]، [[سوریه]]، [[عربستان]]، [[کویت]]، [[لبنان]] و [[هندوستان]] بودند.<ref>نرم‌افزار ادبیات عرب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، اردیبهشت ۱۳۹۴ش</ref>
مدرس در [[محرم]] سال ۱۳۵۴ش، وارد [[مشهد]] شد و به تقاضای برخی از [[مراجع تقلید|مراجع]]، به قم رفته، و به تدریس مشغول شد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref> تعداد جلسات درس روزانه مدرس، به ۱۰ جلسه می‌رسید.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، ص۳۹۱-۳۸۴.</ref>او برای برخی ازشاگردانش به صورت خصوصی با دریافت شهریه ای معین نیز تدریس داشته است.{{مدرک}} او را در [[ادبیات عرب]] توانا و زبده دانسته‌اند. <ref>«بیاد مرحوم مدرس افغانی، مدرس ادبیات عرب»، کیهان فرهنگی، ۱۳۶۵، ص۴۳-۴۲.</ref> شاگردان وی از طلاب [[ایران]]، [[پاکستان]]، [[عراق]]، [[افغانستان]]، [[سوریه]]، [[عربستان]]، [[کویت]]، [[لبنان]] و [[هندوستان]] بودند.<ref>نرم‌افزار ادبیات عرب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، اردیبهشت ۱۳۹۴ش</ref>
== آثار ==
== آثار ==
نخستین کتاب‌های مدرس بنام‌های الکلام المفید للمدرس و المستفید (شرح صمدیه)، مکررات المدرس (شرح سیوطی) و  المدرس الأفضل فيما يرمز و يشار إليه في المطول  (شرح مطول) اولین بار در سال‌های ۱۳۴۳تا۱۳۴۶ در [[نجف]] چاپ و منتشر شد.<ref>عواد، معجم المؤلفین العراقیین، بغداد، ج۳، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> تصحیح و تعلیق [[جامع المقدمات]]، کتاب‌های قواعد الادبیه و قواعد النحویه (هر دو در توضیح و شرح عوامل فی النحو)، رفع الغاشیه من غوامض الحاشیه (شرح حاشیه ملاعبدالله)، اعراب [[سوره حمد|سورة الفاتحه]] و الشواهد المنتخبة (شرح سیوطی) از دیگر آثار او است.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref><br>
نخستین کتاب‌های مدرس بنام‌های الکلام المفید للمدرس و المستفید (شرح صمدیه)، مکررات المدرس (شرح سیوطی) و  المدرس الأفضل فيما يرمز و يشار إليه في المطول  (شرح مطول) اولین بار در سال‌های ۱۳۴۳تا۱۳۴۶ در [[نجف]] چاپ و منتشر شد.<ref>عواد، معجم المؤلفین العراقیین، بغداد، ج۳، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref> تصحیح و تعلیق [[جامع المقدمات]]، کتاب‌های قواعد الادبیه و قواعد النحویه (هر دو در توضیح و شرح عوامل فی النحو)، رفع الغاشیه من غوامض الحاشیه (شرح حاشیه ملاعبدالله)، اعراب [[سوره حمد|سورة الفاتحه]] و الشواهد المنتخبة (شرح سیوطی) از دیگر آثار او است.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref><br>
کاربر ناشناس