محمدعلی مدرس افغانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدعلی مُدَرِّس افغانی''' (۱۲۸۴-۱۳۶۵ش) فقیه و  استاد [[ادبیات عرب]] در [[حوزه علمیه نجف|حوزه‌های علمیه نجف]] و [[حوزه قم|قم]].  

مدرس در نجف نزد [[سیدابوالحسن اصفهانی|اصفهانی]]، [[محمدحسین نائینی|نائینی]]، [[ محمد حسین کاشف الغطاء]]، [[سیدمحسن حکیم|حکیم]] درس خوانده، و از آنان و نیز از [[آقابزرگ تهرانی]] و [[سیدمحمدباقر صدر|صدر]] [[اجازه اجتهاد|گواهی اجتهاد]] یا [[اجازه روایت]] دریافت نمود. طلاب از کشورهای [[ایران]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]]، [[عراق]] و [[هند]] در درس او شرکت می‌کردند. تصحیح [[جامع المقدمات]]، قواعد الادبیه و قواعد النحویه در شرح عوامل فی النحو، رفع الغاشیه من غوامض الحاشیه در شرح حاشیه ملاعبدالله و الشواهد المنتخبة شرح سیوطی از کتاب‌های وی است. کتاب المدرس الافضل مدرس مورد توجه [[الازهر]] قرار گرفت و پیشنهاد تدریس به او داده شد.

مدرس در ۱۳۵۴ش از عراق اخراج شد و به [[قم]] آمد. پیش از آن، او دو بار به توصیه [[سیدابوالحسن اصفهانی]] به [[افغانستان]] بازگشت و به فعالیت اجتماعی و تدریس و تاسیس مدرسه پرداخت. مدرس در جریان قیام [[ابراهیم گاوسوار]]، تلاش نمود بین او و دولت [[کابل]] آشتی ایجاد کند. مدرس در [[۵ شهریور]] (سنبله) ۱۳۶۵ش در قم درگذشت.

شیخ مدرس در [[نجف]] با وجود شروع تحصیل، تا حدود دو سال موفق به سکونت در مدرسه و دریافت [[شهریه]] نشد.<ref>فصیحی، شریفی، «عالمان شیعه غزنی»، ۱۳۹۳، </ref> او بعدها در نجف، مدرسه‌ای برای اسکان و تحصیل طلاب افغانستانی تأسیس کرد.<ref>امینی، معجم رجال الفکر و الادب، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۸۱.</ref> مدرس اولین شهریه را از [[سید ابوالحسن اصفهانی]] گرفت.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref> و تا سال ۱۳۱۸ش دروس سطح و عالی حوزه را با محمد رشتی، بادکوبه‌ای، اصفهانی، [[سیدمحسن حکیم|حکیم]]، [[ضیاءالدین عراقی|عراقی]]، [[محمدحسین نائینی|نائینی]]، [[کاشف الغطاء]]، [[خویی]] و کاظمی فراگرفت.<ref>خدابنده‌لو، «مدرس افغانی، محمدعلی»، ص۲۱۹.</ref> در این سال، ابوالحسن اصفهانی از او خواست که به [[افغانستان]] بازگردد و فعالیت کند.<ref>ناصری، مشاهیر تشیع در افغانستان، ۱۳۹۰ش، ص ۲۱۹-۲۱۱.</ref>