حیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
جز (←حیا در کلام بزرگان) |
E.keshavarzi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
حیاء از ریشه «ح ی و» یا «ح ی ی»<ref>رجوع کنید به خلیل بن احمد، ذیل «حیو»؛ جوهری، ذیل «حیا»</ref>، به معنای شرم داشتن<ref>زمخشری، قسم ۲، ص۶۳۸</ref> و آزَرم از ارتکاب زشتی‌ها<ref>فرهنگ دهخدا، ذیل واژه</ref> که در مقابل آن وقاحت و بی‌شرمی قرار دارد.<ref>راغب اصفهانی، ص۲۶۸، ابن فارس، ذیل «حی»</ref> | حیاء از ریشه «ح ی و» یا «ح ی ی»<ref>رجوع کنید به خلیل بن احمد، ذیل «حیو»؛ جوهری، ذیل «حیا»</ref>، به معنای شرم داشتن<ref>زمخشری، قسم ۲، ص۶۳۸</ref> و آزَرم از ارتکاب زشتی‌ها<ref>فرهنگ دهخدا، ذیل واژه</ref> که در مقابل آن وقاحت و بی‌شرمی قرار دارد.<ref>راغب اصفهانی، ص۲۶۸، ابن فارس، ذیل «حی»</ref> | ||
در اصطلاح علم اخلاق، به نوعی حالت روانی یا انفعال و انقباض نفسانی گفته می‌شود، که موجب متانت و وقار در رفتار، حرکات و سکنات انسان شده و همچنین موجب خودداری از انجام امور ناپسند در انسان می‌گردد و منشأ آن ترس از سرزنش دیگران است.<ref>ابن مسکویه، تهذیب الاخلاق، ص۴۱؛ طوسی:اخلاق ناصری، ص۷۷</ref> در نتیجه هر چه این حالت در انسان قوی‌تر باشد، شخصیت آدمی وزین‌تر و رفتارش سنجیده‌تر خواهد بود و از آنچه با آراستگی شخصیت منافات دارد، بیشتر اجتناب می‌کند.{{مدرک}} | |||
==حیا در قرآن== | ==حیا در قرآن== | ||