شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشور (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا ابوالفضل تهرانی(1273-1317ق) از عالمان شیعی دوره قاجار و فرزند میرزا ابوالقاسم تهرانی مشهور به کلانتر از شاگردان مرجع نامی [[شیعیان]] [[میرزای شیرازی|میرزا محمد حسن شیرازی]] بود. از هوش و استعداد خوبی بهره مند بوده و به سرعت مراحل ترقی را پیموده است. در سی سالگی برای ادامه تحصیل راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد و در مجلس درس عالم فرزانه ملا[[حبیب الله رشتی]] شرکت کرد. بعد از چندی عازم سامراء شد و از محضر میرزا محمد حسن شیرازی مشهور به [[میرزای شیرازی]] بهره ها برد. بعد از رحلت مبرزا به تهران آمد و در مدرسه سپهسالار تهران به تربیت و آموزش طالبان علوم دین مشغول شد.<ref>محسن امین، ج2، ص475.</ref> زمان مرگ و محل دفن وی مورد اختلاف واقع شده است. <ref>آغابزرگ، ج6، ص88؛ قس:محسن امین، ج2، ص475-476و شیخ عباس قمی، ج1، ص144. </ref>از وی آثاری چند در زمینه فقه و ادب و اصول برجای مانده است. مشهورترین اثر وی همین کتاب شفاء الصدور فی زیاره العاشور است.