دعای فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای فرج'''، دعایی است که با عبارت «إلهی عَظُمَ البَلاء» آغاز می‌شود و [[شیعیان]] آن را برای رهایی از گرفتاری‌ها می‌خوانند. این دعا در [[مفاتیح الجنان]] به نقل از کتاب [[بلد الامین (کتاب)|بلدالامین]] [[کفعمی]] نقل شده و از لحاظ سند،  به [[معصوم]] اتصال ندارد. گفته‌اند که این دعا تعلیم [[امام زمان]] به [[محمد بن احمد بن ابی‌لیث]] در خواب بوده که از ترس کشته‌شدن به [[کاظمین]] پناهنده شده بود.

نزد شیعیان، دعای «أللهمَّ کُن لِولیکَ الحجة بنِ الحَسن» که دعایی برای سلامت [[امام زمان]] (ع) است نیز به دعای فرج مشهور است.