مذهب جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از رحلت [[پیامبر(ص)]] و دوران خلافت [[خلفای ثلاثه]] هرگاه در مسئله‌ای فقهی کار بر [[خلیفه]] یا [[صحابه]] رسول(ص) دشوار می‌شد، به [[امام علی(ع)]] رجوع می‌کردند و او مشکل آنان را می‌گشود. چون علی به [[شهادت]] رسید، دشمنان کار را بر فرزندان و [[شیعیان]] او تنگ کردند و میان مردم و آنان جدایی افکندند. از سوی دیگر، دین به دنیا فروختگان نیز برای خشنودی حاکمان وقت و یا سود خود، به ساختن روایت‌ها پرداختند، تا آنجا که شناخت حدیث درست از نادرست بر [[فقیه|فقیهان]] دشوار گردید. می‌توان گفت از سال چهلم هجری تا نزدیک به پایان سده نخستین [[هجرت]]، جز معدودی از صحابه و [[تابعان]] از فقه درست- فقه آل محمد(ص)- بی‌بهره بودند.

دوران امام صادق مصادف بود با ضعیف شدن و سپس درهم ریختن حکومت [[مروانیان]] و همچنان‌که آزادی‌های سیاسی را فراهم آورد و در گوشه و کنار مقدمات قیام‌های دینی و دسته‌بندی علیه حاکمان آماده گردید، آزادی بحث‌های علمی را در شاخه‌های گوناگون نیز موجب شد.<ref>شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۴۷.</ref>