سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←سیره اخلاقی: افزایش
(←سیره اخلاقی: افزایش) |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
موضوعاتی که در سیره خانوادگی پیامبر(ص) مورد توجه قرار می‌گیرد اموری مانند رعایت عدالت میان همسران، توجه به نیازهای آنها، یاری رساندن در انجام کارهای خانه و... است.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۵-۷۶.</ref> یکی از این موضوعات بحث از تعداد [[همسران پیامبر(ص)]] است. منابع تعداد همسران پیامبر را ۱۳، ۱۴ و برخی نیز ۱۵ نفر دانسته‌اند.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۶.</ref> در مورد همسرگزینی‌های پیامبر(ص) گفته می‌شود آن حضرت در سن ۲۵ سالگی با [[حضرت خدیجه]] ازدواج کرد و ۲۵ سال زندگی مشترک با او داشت و در این مدت همسری غیر از او نداشت. ازدواج‌های متعدد پیامبر(ص) در دهه آخر عمر ایشان که سنشان از ۵۰ سال گذشته بود و به منظور رفع مشکلاتی مانند اختلافات میان قبایل و... انجام می‌پذیرفت.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۶.</ref>گستردگی اخلاق نبوی بدان حد بود که همگان را فرا می گرفت وهر کس از آن بهره ای داشت حتی کودکان نیز از مهر ورزی جضرت بهره داشتند وی آنان را با کنیه خطاب می کرد(برایشان کنیه انتخاب می کرد) و با این کار دل هایشان را جذب می کرد. <ref>غزالی، ابوجامد، احیاء علوم الدین، ج۷، ص۱۱۵. | موضوعاتی که در سیره خانوادگی پیامبر(ص) مورد توجه قرار می‌گیرد اموری مانند رعایت عدالت میان همسران، توجه به نیازهای آنها، یاری رساندن در انجام کارهای خانه و... است.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۵-۷۶.</ref> یکی از این موضوعات بحث از تعداد [[همسران پیامبر(ص)]] است. منابع تعداد همسران پیامبر را ۱۳، ۱۴ و برخی نیز ۱۵ نفر دانسته‌اند.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۶.</ref> در مورد همسرگزینی‌های پیامبر(ص) گفته می‌شود آن حضرت در سن ۲۵ سالگی با [[حضرت خدیجه]] ازدواج کرد و ۲۵ سال زندگی مشترک با او داشت و در این مدت همسری غیر از او نداشت. ازدواج‌های متعدد پیامبر(ص) در دهه آخر عمر ایشان که سنشان از ۵۰ سال گذشته بود و به منظور رفع مشکلاتی مانند اختلافات میان قبایل و... انجام می‌پذیرفت.<ref>داداش‌نژاد، «محمد رسول الله»، از هجرت تا بعثت، ج۱، ص۷۶.</ref>گستردگی اخلاق نبوی بدان حد بود که همگان را فرا می گرفت وهر کس از آن بهره ای داشت حتی کودکان نیز از مهر ورزی جضرت بهره داشتند وی آنان را با کنیه خطاب می کرد(برایشان کنیه انتخاب می کرد) و با این کار دل هایشان را جذب می کرد. <ref>غزالی، ابوجامد، احیاء علوم الدین، ج۷، ص۱۱۵. | ||
</ref>{{یادداشت|و يُكنّى الصبيان فَيستلين به قلوبَهم}} وهم چنان کودکان را به پیامبر می دادند و حضرت آنها را در آغوش می گرفت و در دامانش می نشاند و برایشان دعا و یا اسمی انتخاب می‌کرد وگاه برخی از این کودکان ادرار می کردند و اطرافیان داد و فریاد می کردند اما پیامبر می‌فرمود سروصدا نکنید وبگذارید کودک راحت کارش را بکند وخانواده کودک ازاین رفتار پیامبر مسرور و شادمان می شدند و پیامبر پس از فراغت جامه هایش را می شست. <ref>طبرسی، رضی الدین، مکارم الاخلاق، ج۱، ص۳۵.</ref> | </ref>{{یادداشت|و يُكنّى الصبيان فَيستلين به قلوبَهم}} وهم چنان کودکان را به پیامبر می دادند و حضرت آنها را در آغوش می گرفت و در دامانش می نشاند و برایشان دعا و یا اسمی انتخاب می‌کرد وگاه برخی از این کودکان ادرار می کردند و اطرافیان داد و فریاد می کردند اما پیامبر می‌فرمود سروصدا نکنید وبگذارید کودک راحت کارش را بکند وخانواده کودک ازاین رفتار پیامبر مسرور و شادمان می شدند و پیامبر پس از فراغت جامه هایش را می شست. <ref>طبرسی، رضی الدین، مکارم الاخلاق، ۱۹۷۲م، ج۱، ص۳۵.</ref> | ||
در یکی از گزارش‌های قابل توجه در مورد سیره اخلاقی پیامبر(ص) نقل شده است که [[امام حسین(ع)]] از پدرش [[امام علی(ع)]] در مورد اخلاق پیامبر(ص) سوال می‌کند و امام علی(ع) توضیحات مفصلی در این باره می‌دهد که در بخشی از آن این‌چنین آمده است: | در یکی از گزارش‌های قابل توجه در مورد سیره اخلاقی پیامبر(ص) نقل شده است که [[امام حسین(ع)]] از پدرش [[امام علی(ع)]] در مورد اخلاق پیامبر(ص) سوال می‌کند و امام علی(ع) توضیحات مفصلی در این باره می‌دهد که در بخشی از آن این‌چنین آمده است: | ||
{{گفتاورد|وقت خود را به سه قسمت تقسیم می‌کرد: بخشی برای [[عبادت خدا]]، قسمتی برای انجام کارهای خانواده‌اش و قسمتی برای خودش و از بخش مربوط به خود، قسمتی را به مردم اختصاص می‌داد و عام و خاص را می‌پذیرفت. برترین اصحاب در نظرش خیرخواه‌ترین ایشان بود. کسانی که یاری دادن به مردم را بیشتر رعایت می‌کردند از نظر پیامبر(ص) گرامی‌تر بودند. در نشستن جایگاه معینی برای خود تعیین نکرده بود. هرگز خشن و سنگدل و پرخاشگر و بدزبان و عیب‌جو و مدیحه‌گر نبود، هیچ‌کس از او مأیوس نمی‌شد، و هر کس به در خانه او می‌آمد ناامید بازنمی‌گشت. سه چیز را از خود رها کرده بود: مجادله در سخن، پرگویی، و دخالت در کاری که به او مربوط نبود. و سه چیز را در مورد مردم رها کرده بود: کسی را مذمت نمی‌کرد، و سرزنش نمی‌فرمود، و از لغزش‌ها و عیوب پنهانی مردم جستجو نمی‌کرد.<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۸۱-۸۳.</ref>}} | {{گفتاورد|وقت خود را به سه قسمت تقسیم می‌کرد: بخشی برای [[عبادت خدا]]، قسمتی برای انجام کارهای خانواده‌اش و قسمتی برای خودش و از بخش مربوط به خود، قسمتی را به مردم اختصاص می‌داد و عام و خاص را می‌پذیرفت. برترین اصحاب در نظرش خیرخواه‌ترین ایشان بود. کسانی که یاری دادن به مردم را بیشتر رعایت می‌کردند از نظر پیامبر(ص) گرامی‌تر بودند. در نشستن جایگاه معینی برای خود تعیین نکرده بود. هرگز خشن و سنگدل و پرخاشگر و بدزبان و عیب‌جو و مدیحه‌گر نبود، هیچ‌کس از او مأیوس نمی‌شد، و هر کس به در خانه او می‌آمد ناامید بازنمی‌گشت. سه چیز را از خود رها کرده بود: مجادله در سخن، پرگویی، و دخالت در کاری که به او مربوط نبود. و سه چیز را در مورد مردم رها کرده بود: کسی را مذمت نمی‌کرد، و سرزنش نمی‌فرمود، و از لغزش‌ها و عیوب پنهانی مردم جستجو نمی‌کرد.<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۸۱-۸۳.</ref>}} | ||