مذهب جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از رحلت [[پیامبر]] (ص) و دوران خلافت [[خلفا]] هرگاه در مسأله ای فقهی کار بر [[خلیفه]] یا [[صحابه]] رسول (ص) دشوار می شد، به [[علی]] (ع) رجوع می کردند و او مشکل آنان را می گشود. چون علی به [[شهادت]] رسید، دشمنان کار را بر فرزندان و [[شیعیان]] او تنگ کردند و میان مردم و آنان جدایی افکندند. از سوي ديگر، دين به دنيا فروختگان نيز براي خشنودی حاكمان وقت و يا سود خود، به ساختن روايتها پرداختند، تا آنجا كه شناخت حديث درست از نادرست بر [[فقيهان]] دشوار گرديد. می توان گفت از سال چهلم هجری تا نزديك به پايان سده نخستين [[هجرت]]، جز معدودی از صحابه و [[تابعان]] از فقه درست- [[فقه آل محمد]](ص)- بی بهره بودند.

در روزگار [[امام باقر]] اندكي گشايش پديد آمد و ساليان 148-114 ( دوران امامت امام صادق (ع)) عصر انتشار [[فقه آل محمد]] يا به تعبير ديگر، روزگار تعليم و تدريس [[فقه جعفری]] بود. در اين سالها [[مدينه]] نیز چهره ديگری يافته بود.<ref>شهیدی، 1384، ص 60.</ref>