اسرار الشهادة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اكسیر العبادات فی اسرار الشهادات''' مشهور به اسرار الشهاده کتابی است در موضوع [[امام حسین (ع)]] و [[عاشورا]] که توسط [[فاضل دربندی|فاضل دربندی]] (م ۱۲۸۵ یا ۱۲۸۶ ق) نوشته شده است.

نویسنده در این اثر به تفصیل، [[واقعه عاشورا|حادثه عاشورا]] را شرح داده است. وی آفرینش جهان را برای عزای حسین (ع) دانسته است. بر اساس مبنای وی در زمینه سیره نگاری، می توان از کتاب‌هایی که مشتمل بر اخبار مظنون الکذب هستند نقل کرد. در این کتاب مدعی شده است آمار لشکر [[عمر سعد]] مبنی بر ۱۶۰۰۰۰۰ نفر، ساعات روز عاشورا ۷۲ ساعت، و گرمای هوای آن روز را ۷۰ درجه بالا‌تر از حالت طبیعی بوده است. وی را از موسسان [[قمه زنی]] در عزاداری عاشورا نامیده اند. این کتاب به زبان عربی نوشته شده، اما نویسنده قسمت‌های پایانی آن را در دوره ناصرالدین شاه به فارسی ترجمه کرده، که به آن «سعادات ناصری» گفته می‌‏شد. در سال های اخیر این کتاب از سوی انتشارات طوبای محبت به فارسی منتشر شده است. برخی از علما از جمله [[محدث نوری|محدث نوری]]، [[آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقا بزرگ تهرانی]]، [[محسن امین|سیدمحسن امین]] و [[مرتضی مطهری]] این کتاب را دارای ایرادات فراوان می دانند.<ref>محسن رنجبر، مجله تاریخ در آیینه پژوهش، سال چهارم، شماره چهارم، زمستان ۱۳۸۶.</ref>

آخوند ملا آقا بن‎ عابد بن رمضان علی ‎بن زاهد شروانی، معروف به آقا دربندی و نیز فاضل دربندی حایری (متوفی۱۲۸۶ق) واعظ [[شیعی]] [[امامی]] است. وی در [[حوزه علمیه نجف]]، [[فقه]] را نزد شیخ‎ علی فرزند شیخ‎ [[جعفر کاشف ‎الغطاء]] و [[اصول فقه]] را در [[کربلا]] نزد [[شریف ‎العلمای مازندرانی]] خوانده سپس در [[تهران]] اقامت گزید. اسرارالشهادات یکی از آثار اوست. درباره او می گویند: در اخلاص و دوستی نسبت به [[اهل بیت(ع)]] و به ‎ویژه نسبت به [[امام‎ حسین(ع)]] شهرت بسیاری داشت، چنانکه در ایام عاشورای حسینی بر بالای [[منبر]]، [[عمامه]] بر زمین می ‎زد و گریبان می‎ درید و از شدت اندوه از هوش می‎رفت. او در روز دهم محرم، لباس خود را می‎کند و لُنگی بر خود می‎بست و خاک بر سر می‎ریخت و گِل بر بدن می‎مالید و بدین هیأت بر منبر می‎رفت. وی را از موسسین [[قمه زنی]] شمرده اند. مهدی بامداد در این باره نگاشته است: «او است كه [[تیغ زدن]] را بر سر جائز دانست و خود نیز عمل می ‏كرده است و از این تاریخ است كه برخی مردم به تبعیت وی در ایام [[عاشورا]] به این عمل دست زده‏ اند».<ref>محسن رنجبر، مجله تاریخ در آیینه پژوهش، سال چهارم، شماره چهارم، زمستان ۱۳۸۶.</ref>

===ویژگی ها===

*گزارش آمار لشکر [[عمر سعد]] مبنی بر ۱۶۰۰۰۰۰ نفر و در جای دیگر، ۴۶۰ هزار نفر و کشته شدن ۳۳۰ هزار از آنان به دست امام ‏حسین (ع) و ۲۵هزار نفر به دست [[حضرت عباس]] (به جز مجروحان) و ۲۵ هزار نفر به دست دیگر [[بنی ‏هاشم]] و جان سالم بدر بردن تنها ۸۰ هزار نفر از آنان وی در جای دیگر، تعداد کشته‏ های دشمن را به دست امام حسین (ع)، به چهارصد هزار نفر و تعداد سپاه را به پانصد هزار نفر رسانده است.

«به خاطر دارم در ایام مجاورت [[کربلای معلی|کربلای معلی]] و استفاده از علامه عصر خود [[عبدالحسین تهرانی|شیخ عبدالحسین تهرانی]] که در تبحر و فضل و اتقان، عدیل نداشت، سید عرب روضه خوانی از [[حله]] آمد ـ و پدرش از معاریف این طایفه بود ـ و اجزای کهنه ای از میراث پدر داشت، خدمت شیخ استاد آورد و غرضش استعلام اعتبار و عدم اعتبار آن بود. و آن اجزاء را اول و آخر نبود و در حاشیه آن نوشته بود که این از مؤلفات فلان است و یکی از علمای [[جبل عامل]] از تلامذه محقق [[صاحب معالم]] را اسم برده بود. چون در کتاب های تراجم حالش مذکور بود، مراجعه نمود اصلاً در مؤلفاتش اسمی از مقتل نبرده بودند. و چون در خود اجزاء، مطالعه کردند، معلوم شد که از کثرت اشتمال آن بر اکاذیب واضحه و اخبار واهیه، احتمال نمی رود که از مؤلفات عالمی باشد.»

[[آقا بزرگ تهرانی]] در ذیل این کتاب می نویسد: «از شدت خلوص و صفای نفسی که داشت، در این کتاب اموری را نقل کرده که در کتاب های معتبر یافت نمی شود و او آن‌ها را فقط از مجموعه های مجهول گرفته است با اتکا به قاعده تسامح در ادله سنن این کار را کرده است، غافل از اینکه به مجرد یافتن در ورق پاره ای یا به خط مجهولی، رسیدن روایت صدق نمی کند».<ref>آقابزرگ تهرانی, الذریعه الی تصانیف الشیعه، بنقل از محمد آلاندوزلی، آیینه پژوهش، ۱۳۸۱ ،شماره ۷۷ و ۷۸.</ref>