جنة الخلد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جَنَّةَُ الخُلد''' تعبیری [[قرآن|قرآنی]] به معنای بهشت جاویدان.<ref>اسحاق‌نیا تربتی، «جنة الخلد»، ج۱۰، ص۶۴.</ref> «خلد» در لغت به معنای باقی ماندن در جایی بدون خروج از آن معنا شده است.<ref>حسینی زبیدی، تاج العروس‏، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۴۳۷.</ref>

در آیه ۱۵ [[سوره فرقان]]، از بهشت جاویدان (جنة الخلد) نام برده شده و آن‌را به پرهیزگاران و [[تقوا|اهل تقوا]] وعده داده است.<ref>سوره فرقان، آیه ۱۵.</ref> در آیه بعدی<ref>سوره فرقان، آیه۱۶.</ref> اشاره شده که علاوه بر جاودانگی بهشت، ساکنان آن نیز جاودانه در آن باقی خواهند ماند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۹.</ref>

برخی [[مفسران]] معتقدند اضافه شدن کلمه «جنت» به کلمه «خلد» دلالت بر این دارد که این بهشت جاودانه بوده و نابود نخواهد شد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۱۸۹.</ref>

در روایات نیز از تعبیر جنة الخلد استفاده شده است. [[پیامبر اسلام]] به افرادی که دوست دارند حیات و مرگی به مانند حیات و مرگ او را داشته باشند و در بهشت جاودانه‌ای (جنة الخلد) که پروردگار به پیامبرش وعده داده، ساکن شوند، [[تولی]] به [[علی(ع)]] و فرزندانش را سفارش کرده است.<ref>ابن طاووس، الطرائف، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۱۸.</ref>

براساس روایتی از کتاب [[امالی الصدوق (کتاب)|أمالی]] [[شیخ صدوق]] در این بهشت صدهزار شهر از نور وجود دارد.<ref>شیخ صدوق، الأمالی، ۱۴۰۰ق، ص۵۲.</ref> شیخ صدوق از پیامبر اسلام نقل می‌کند که هرکه هجده روز از [[رجب المرجب|ماه رجب]] را روزه بگیرد در بهشت جاودان در کنار [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] خواهد بود.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۶.</ref>