کاربر ناشناس
عبدالحسین تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویرایش جزئی
imported>Kheradmand |
imported>Kheradmand (ویرایش جزئی) |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==موقعیت علمی و تألیفات== | ==موقعیت علمی و تألیفات== | ||
شیخ‌العراقین پس از عزیمت به [[عراق]] تحصیلات حوزوی خود را در [[نجف]] سپری کرد. او در دروس اساتیدی چون حسن کاشف الغطاء ( فرزند [[جعفر کاشف الغطاء]])، مشکور بن محمد بن صقر حولاوی (درگذشت [[سال ۱۲۷۳ هجری قمری|۱۲۷۳ق]])، عیسی بن حسین، (معروف به زاهد)، و [[محمدحسن نجفی]] حاضر شد. وی یکی از چهار شاگرد [[صاحب جواهر]] است که خود بر [[اجتهاد]] آنان تصریح کرده است. شیخ‌العراقین پس از کسب [[اجتهاد]] به [[تهران]] بازگشت.<ref>محمد جعفر سبحانی، موسوعة الرجالية، ج ۱۳، ص ۳۲۶ و ۳۲۷.</ref><ref>[http://lib.eshia.ir/71735/7/438 سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص ۴۳۸ و ۴۳۹.]</ref> برخی از نویسندگان کتب تراجم او را مرجع دینی تهران در دوره [[ناصرالدین شاه قاجار]] معرفی کردهاند.<ref>محمدحسین حسینی جلالی، فهرس الترات، ج۲، ص ۱۶۷. </ref> | |||
==فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی== | ==فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی== | ||
شیخ‌العراقین پس از بازگشت به [[ایران]] علاوه بر زعامت دینی، در عرصه اجتماعی و فرهنگی نیز حاضر شد. وی تعاملاتی با [[امیرکبیر]] و دولت وقت [[ناصرالدین شاه]] داشت و با اعتقاد به اینکه «هرگاه مدار دولت و مملکت‌داری از روی شریعت مطهره باشد... هیچ فتنه و فساد بر نیاید» برای اجرای صحیح احکام و قوانین اسلامی تلاش نمود.<ref>عباس اقبال آشتیانی، میرزا تقی خان امیر کبیر، ص ۳۷۴-۳۷۳.</ref> | |||
===قضاوت=== | ===قضاوت=== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==مقابله با بابیت و بهاییت== | ==مقابله با بابیت و بهاییت== | ||
برخی گزارشهای تاریخی که به فرقه [[بابیت]] و [[بهاییت]] و تحولات آن دو پرداخته نام | برخی گزارشهای تاریخی که به فرقه [[بابیت]] و [[بهاییت]] و تحولات آن دو پرداخته نام شیخ‌العراقین به چشم میخورد. یکی از اقدامات او در این زمینه ممانعت از ملاقات [[سید علی‌محمد شیرازی]]، مؤسس فرقه [[بابیه]]، و مریدانش با محمدشاه قاجار، پدر [[ناصرالدین شاه قاجار]]، بود. بر اساس برخی منابع این دیدار میتوانست، فرصت مناسبی برای تقویت جایگاه باب و تبلیغ مسلک خود در [[ایران]] باشد. کنت دوگوبینو، وزیر مختار [[فرانسه]]، ضمن اشاره به این اقدام شیخ، گفته است: «حاجی شیخ عبدالحسین در دیدار با شاه، وزیر و بزرگان مملکت گفته بود: آیا در نظر دارید که به جای مذهب کنونی، مذهب جدیدی که هنوز نمیشناسید برقرار نمایید؟...».<ref>فریدون آدمیت، اندیشه ترقی و حکومت قانون عصر سپهسالار، ص۱۰۳.</ref> | ||
عبدالحسین تهرانی که در دوره تبعید [[میرزا حسینعلی نوری]]، بنیانگذار [[بهائیت]] و معروف به بهاءاللّه، در [[عراق]] در آن سامان سکونت داشت با اقدامات پیروان او نظیر سرقت اموال زائران، آشوب، قتل و غیره که غالباً با دستور بهاء صورت میگرفت،<ref>شوقی افندی، قرن بدیع، ج۲، ص۱۰۶ و ۱۰۷؛ اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج ۷، ص ۱۳۰.</ref> برخورد میکرد.<ref>خان ملک ساسانی، سیاستگران دوره قاجار، ص ۳۴۴- ۳۴۵.</ref> | عبدالحسین تهرانی که در دوره تبعید [[میرزا حسینعلی نوری]]، بنیانگذار [[بهائیت]] و معروف به بهاءاللّه، در [[عراق]] در آن سامان سکونت داشت با اقدامات پیروان او نظیر سرقت اموال زائران، آشوب، قتل و غیره که غالباً با دستور بهاء صورت میگرفت،<ref>شوقی افندی، قرن بدیع، ج۲، ص۱۰۶ و ۱۰۷؛ اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج ۷، ص ۱۳۰.</ref> برخورد میکرد.<ref>خان ملک ساسانی، سیاستگران دوره قاجار، ص ۳۴۴- ۳۴۵.</ref> | ||